ผมเดินเข้าไปหามุก ตอนนี้เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่กับบรรดาเพื่อนๆ ของผม
“มุก เธอทำอะไรของเธอ!!!”
“ฮึ ฮึ ฮืออ....มุกไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ มุกขอโทษ”
“ไม่ได้ตั้งใจเหรอห้ะ!!!”
“ฉันจะเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ ถ้าเธอยังคิดจะหาเรื่องพี่ชมพูอีกละก็เธอได้เตอดีแน่”
“เอ๊ะอะโวยวายอะไรกัน” คุณแม่ผมกำลังเดินมา
“คุณแม่” อยู่ๆ เธอก็วิ่งไปกอดคุณแม่ผม
“คือหนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ”
“หึ ไม่ได้ตั้งใจเหรอ” พี่ลูกพีชเดินมาพอดี
“ไอ่เรื่องไม่ตั้งใจก็เรื่องนึง แต่อีกเรื่องนึงคือเธอไม่สมควรพูดอย่างนั้น”
“มุกพูดว่าอะไร”
“เขาพูดว่าแพร่เชื้อ?”
“หนูมุก!! ป้าไม่คิดเลยนะว่าหนูจะเป็นคนแบบนี้”
“เออ มุกขอโทษค่ะ มุกแค่หวังดีกับคุณลูกพีชแค่นั้นเองค่ะ”
“เอาหล่ะๆ พอกันได้แล้วหนูชมพูไม่เป็นอะไรมากแล้วนะ” คุณพ่อผมพูดขึ้นมา
“ไปๆ ไปสนุกกันเถอะ หนูมุกวันหลังก็อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกนะ”
“ค่ะ?”
“คุณแม่ผมจะขึ้นไปอยู่ก
