ผมเคลียร์งานได้ก็รีบกลับมาเลยครับ แต่ก็ยังมาไม่ทันงานแต่งเจ้าธัน มันไปทำสาวท้องหรือไงถึงแต่งกันเร็วสายฟ้าแลบปานนี้”
คุณหญิงเพ็ญแขหยิกแขนลูกชายเข้าให้ นางหยิกและบิดแรงจนเมษร้องซี๊ดออกมาเลยทีเดียว
“แม่หยิกเมษทำไมฮะ”
“ปากดีนักนะเรา หนูมิ้นต์ไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”
“ผมล้อเล่นน่ะแม่” เขาขมวดคิ้ว เขาไม่ได้กลับมาเพราะน้องชายแต่งงานเท่านั้นแต่เพราะรู้เรื่องเนื้องอกในสมองของแม่ด้วย ตั้งใจจะอยู่จนกว่าแม่จะรับการผ่าตัดเรียบร้อยดีแล้วจึงจะบินกลับไปดูงาน
“ล้อกับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่คุณมิ้นต์ค่ะ” ชมพู่พูดแทรกขึ้นมาแต่ทำให้เมษแหงนหน้าหัวเราะ
“ตกลงน้องมิ้นต์นี่เป็นลูกสาวคุณแม่ ส่วนเจ้าธันเป็นลูกเขยใช่ไหมครับ”
“พอเลยเจ้าเมษ ยิ่งพูดยิ่งเลอะเทอะ” คุณหญิงโบกมือไปมา “กินอะไรมาหรือยังล่ะ”
“นึกว่าคุณแม่จะไม่ถาม ตอนนี้หิวไส้กิ่วเลยครับ”
“ของฝงของฝากละไม่รู้จักหิ้วมา มาถึงก็ถามหาของกิน” คุณหญิงเพ็ญแขแกล้งค้อ
