“พี่มิ้มทำไมดูทำงานที่ร้านแบบนี้เก่งจังอะครับ”
ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะหลังจากเคลียร์ลูกค้าออกไปจนหมด โดยที่ตอนนี้คนตัวสูงก็จัดโต๊ะใหม่แล้วมานั่งข้างๆ พอได้ยินเสียงของน้องที่ชื่อการ์ดถามขึ้นมาเลยยิ้มและตอบกลับไป
“อ๋อ ตอนพี่ฝึกงานพี่ฝึกในร้านป้ายแบบนี้แหละเลยรู้เรื่องระบบงาน”
“อ๋อ ผมก็ว่าอยู่”
“แล้วเธอทำไมไม่มาฝึกร้านฉันอะ”
ผมขมวดคิ้วก่อนจะถามยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ พอเมียตอบกลับมาก็เออวะลืมไป
“เธอ นี่จังหวัดอะไร บ้านฉันอยู่ลพบุรีค่ะคุณ”
“เออ ลืม”
“พรืดดด ไปมากแล้วลูกพี่ผม”
“หึหึ เออ พี่ลืมเลย อันนี้เป็นงานป้ายเข้าพรรษา แล้วก็มีป้ายเวียนเทียนด้วยลูกค้าสั่งไว้ 5-6 ป้าย จ่ายเงินมัดจำไว้แล้วครึ่งหนึ่งทั้งหมดเลยและรับงานวันพฤหัสนะจ๊ะ”
“อือหื้อ เนียบมาก”
“เออ จริง แต่เราจะส่งให้ใครดีวะ มึงดูตอนนี้ประชากรที่นั่งหน้าคอมไม่มีเลยครับ”
“มาเดี๋ยวกูทำให้เอง พวกมึงไปทำงานมึงเถอะ วันนี้ใครออกไป
