แผนกศิลปกรรมไม่เคยกลัวคุณ

3052 Words

ผมพายัยตัวแสบเดินมาสแกนนิ้วใจจริงๆอยากจะจับมือเมียมาด้วยนะแต่ที่ทำได้คือเดินมาเฉยๆเพราะที่นี่มันวิทยาลัย แล้วก็เห็นรุ่นน้องแล้วก็พวกไอ้นายที่พากันเดินเข้ามาแล้วพวกไอ้แปมมันมากันได้วะ “พี่มิ้ม พี่มิ้มเป็นไงบ้างคะอิหน้าไหนมันทำบอกแปมมาสิ” ฉันมองแปมที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับใช้แขนโอบเอวฉันไว้แน่นๆและถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง เลยใช้มือลูบที่หัวของแปมเบาๆพร้อมกับตอบกลับไป “ไม่เป็นไรจ้า สบายมาก แล้วพวกเรามากันได้ยังไง” “ลางานมาค่ะ แล้วมาทุกคนด้วยที่ปรึกษาพวกเรามีอปัญหาหาพวกเราต้องมาเป็นกำลังเสริมสิคะ เฮ้ย ไอ้ป่าน! มานี่!” “แปมๆ มึงเอาแขนออกเลย” ผมบอกยัยแปมที่กอดเอวเมียผมไว้แน่นแล้วก็หันไปเรียกพวกไอ้ป่าน อือหื้อ มันแน่นเกินอะ พอผมพูดมันก็เลยรีบเอาแขนลง “ลืมๆ ไอ้ป่าน” “หึ พี่โยค่าอัดฉีดมาไวมากนะ” “หึหึ เออ ฝากดูด้วยอาจารย์เรายิ่งนุ่มนิ่มอยู่ อาการนี้สู้ใครไม่ได้หรอก” “จัดให้ครับปม” “เออ แล้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD