His Obsession

Chapter 1

"What's wrong with you?!"

Napapikit nalang ako nang sigawan ako ni Lucas. Hindi ko alam kung bakit galit na galit siya sa sinabi ko. Gusto ko lang naman siyang tulungan. Pero mukhang ako pa yata ang masama ngayon.

"B-bakit?" Sinubukan ko siyang lapitan pero itinulak niya ako.

"Wala ako sa mood okay! Get out of my sight!" He calmly said.

Huminga ako ng malalim atsaka umupo sa gilid ng kama. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin para lang mapasaya siya. Matapos kasi ang pagkawala ni Vivien, ay nagiging cold narin siya sakin. He doesn't like me anymore. Marahil nga ay ako parin ang sinisisi niya sa nangyari kay Vivien.

"Parehas nating hindi ginusto ang pagkamatay ni Vivien. Isa pa, ginusto niya ang mamatay siya. Hindi natin siya-"

"Talk again about her or else I'm gonna cut your tongue off!"

Napalunok ako sa sinabi niya. Seryoso ang titig niya sakin at may bahid iyon ng galit.

"I-im sorry." Paghingi ko ng patawad sa sinabi ko. Gusto ko lang namang makalimutan niya si Vivien. Ilang buwan na siyang patay at siya parin ang iniisip niya. Nandito naman ako palagi. I'm willing to live my life with him. I'm gonna risk everything makasama lang siya. Hindi niya ba iyon maramdaman?

"You know I'm busy!" Mariing giit ni Lucas sa akin. Pinagpatuloy niya lang ang ginagawa kanina saka hindi na ako pinansin.

I walk towards him. Yumapos ako sa likod niya na ikinagulat niya. I seduces him. Ayaw niya akong samahan baka sa gagawin ko papayag siya. Agad niyang tinanggal ang braso ko na nakapulupot sa bewang niya at inis akong tinitigan.

"Get off your hands!" Binalingan niya ako at sinigawan . Nagulat ako dahil sa ginawa niyang iyon. Pinagtatabuyan niya ako. I pouted.

"Ano bang masama kapag niyapos kita. It's normal, cause were lovers!" Pagmamaktol ko na ikinatoun ng atensyon niya.

Nasa kwarto ako ni Lucas. Pinipilit siyang samahan akong mag-mall. Lucas was busy typing something in his laptop while I keep on bothering him.

"Atsaka hindi kita titigilan kapag hindi mo'ko sasamahang mag-shopping." Dagdag ko bago ngumiti.

Narinig ko ang pagsinghap niya. Siguro ay nakukulitan na ito sakin. Kanina ko pa kasi siya pinipilit na samahan ako. A hundred times he disagreed but a thousand times I forced him para lang maisama ko siya.

"I'm so busy for that! Magpasama ka nalang kay mom!" Aniya na nakapagpangiwi sakin. Si tita Bella pa talaga ang sinuggest niya, ni hindi kami magkasundo nun.

"Ba't naman ako magpapasama sa taong ayaw ako!" I responded. Lucas look at me with a question in his eyes.

Alam kong hindi niya naiintindihan ang ibig kong sabihin kaya huminahon ako at sinulyapan siya.

"Look! Your mom doesn't like me at all. I was so stupid kanina dahil nilutuan ko pa siya ng sinigang na ang sabi mo ay favorite niya, pero hindi naman niya nagustuhan!"

Lucas lick his lips.

"Maybe hindi niya nalasap sa luto mo ang perfect taste na hinahanap niya!"

I shrug my shoulder.

Nararamdaman ko talaga ang pagkadisgusto ni tita Bella sakin. Dahil ba mas bagay si Vivien, as a wife para kay Lucas?

Well, kung wife material lang pala ang solusyon sa problema ko. Then I'll practice and train how to be a good wife! Hihigitan ko si Vivien ng walang palya.

"I guess so!" Tanging giit ko kay Lucas. Tumamlay ang balikat ko saka hinawakan ang kamay niya. Desperada na ako. Kahit patay na si Vivien ay makikipagkompetensya parin ako sa kanya.

"Come on babe, samahan mo na kasi akong magshopping!" Pagsusumamo ko sa kanya. Muli narinig ko ang pagsinghap niya. Hindi ko talaga siya titigilan hangga't hindi siya umu-oo.

Napangiti ako ng tumango siya. Marahil ay sasamahan niya na akong magshopping.

Agad ko siyang niyapos and gave him a gentle kiss in his lips.

Dahil nakabihis narin naman kami ay dumiretso na kami sa kotse niya at mabilis iyong pinaharurot. Pagkarating namin sa mismong destinasyon ay hinila ko agad siya sa clothing store ng mall.

Nagningning ang mga mata ko nang makita ang mga magagandang damit na nakadisplay. Sa presyo palang ang mamahal na. I loved dresses so much. Pumili pa ako roon ng mga natitipuhan ko.

"Maganda ba?" Tanong ko kay Lucas na kanina pa sunod ng sunod sa sakin. I decided to pick a royal blue bodycon dress. It's a tight-fitting dress that hugs a figure and accentuates assets.

Tumango-tango lang siya. Siguro ay na bored lang.

He smiled at napansin ko iyon. Mukhang may naalala siya.

"What are you smiling Lucas?" Itinigil ko ang pagpili ng damit at nagtatakang binalingan siya.

Tumikhim siya.

"Nothing! I just like that cute dress. Bagay sayo!" Aniya. Itinuro niya ang isang yellow mini dress na nasa harapan ko. Nilingon ko ang itinuro niya. Totoo nga at ang ganda nito. Kaya lang hindi ko nagustuhan ang kulay. It's Vivien's favorite color, but Lucas like it for me. Kaya bibilhin ko ito.

Nagmamadali ko itong tinungo upang sana'y kunin. Hinila ko ito kasabay ng paghila rin ng isang babae sa damit na hawak ko.

We both stared at each other. Noong una ay hindi ko makilala ang babae. But the woman's gaze and posture bothered me the most.

"Vivien?!" I uttered out of nowhere. Agad kaming nilapitan ni Lucas at ang kaharap kong babae.

At an instance, Lucas and I were both shocked sa nasaksihan. It was her, Vivien. Bumilis ang kaba ng dibdib ko. Parang sasabog iyon.

"Vivien?" Bulalas ni Lucas. Kumunot ang noo ng babaeng kaharap namin habang pabalik-balik ang tingin sa aming dalawa ni Lucas. Mukhang hindi niya kami nakilala.

"Pardon?" The girl responded. Nanatiling gulat ako habang ineexamine ang mukha niya.

"You were dead!" Mangiyak-ngiyak kong giit sa babae. I can't believe it. Buhay pa siya.

Napako ang tingin ko sa tiyan niya. Baby nila iyon ni Lucas. Oh gosh! Hindi ako makahinga.

"What are you talking about miss?" Giit nito sakin.

Bumigat ang naramdaman ko ng yapusin siya ni Lucas. How he misses her.

Nagulat nalang ako nang itulak niya si Lucas.

"Who are you! M-mga scammer siguro kayo!" Napansin kong natataranta siya at hindi malaman ang gagawin. Nagulat yata siya sa ginawa ni Lucas.

"What are you doing?!" Nagulat ako nang sampalin niya si Lucas. How dare her! Gusto ko siyang sabunutan dahil sa ginawa niya. Pasalamat siya at buntis siya.

"Iuuwi kita Vivien!" Napa-sabunot ako sa buhok ko, sa narinig ko mula kay Lucas. Baliw na ba siya? Paano kung hindi nga ito si Vivien? Baka makasuhan pa kami kung sino man itong babaeng to.

Napasapo ang babae sa noo niya. Siguro ay naiinis na siya kay Lucas.

"Sorry mister!" Panimula niya. Binalingan niya ako na hanggang ngayon ay hindi parin makapaniwala sa nakikita.

"I think you thought me of someone else! I am not the one you called Vivien." Natawa pa siya nang sabihin niya iyon.

"Siguro magkapareho lang kami ng mukha nang sinasabi niyo! My name is Sabrina. Not Vivien!" Mariin niyang giit kay Lucas.

"I'm gonna get going. Sorry for our misunderstanding!" Aniya. Ngumiti siya ng tipid at tinalikuran na kami.

"Did you think you can fool me?!" Nagulat ako ng hilahin niya ang braso ng babae at ipinihit paharap sa kanya.

"A-anong ginagawa mo?!"

"D*mn Vivien! Stop acting like you don't know us!"

"Look! I really meant it! My name is Sabrina not Vivien. At sa pagpupumilit mo sa akin sa pangalang iyon, marami ang nagsasabing may kamukha ako. I don't wonder at all!" She said in a low tone. Napatango ako at napa-isip. Paano nga naman siya magiging si Vivien eh p*tay na yun.

Nabaling ang atensyon nila sakin nang tumikhim ako. Ngumiti ako at nilapitan sila

"Babe, siguro nga magkamukha lang sila ni Vivien. She's dead at marami ang nakasaksi nun." Binalingan ko ang babae.

"Sorry miss for the misunderstanding!" Pangiti-ngiting giit ko sa babaeng buntis.

"It's okay!" Tipid nitong sagot sa akin.

"Ilang buwan na ang tiyan mo?" Lucas asked her immediately.

Napa-irap nalang ako. Hanggang kailan niya ba ito titigilan? Sinabi na nga nito na hindi ito si Vivien. Yet, nagpupumilit parin siya.

"Seven months na!" She responded.

Napamura si Lucas. Nanatili paring tikom ang bibig ko at hinayaan na muna siyang tanungin ng tanungin ang babaeng nagngangalang Sabrina.

"That's it! Your Vivien at hindi ako nagkakamali dun!" Mariin niyang sambit sa babaeng kaharap.

"Lucas! Siya na mismo ang nagsabi na hindi siya si Vivien!" Sumabat na ako sa usapan nila. Ayaw talaga itong tantanan ni Lucas. Nararamdaman ko na ang pagka-ilang ng babae sa kanya ngunit hindi parin siya tumitigil.

"Nagsisinungaling siya!" Pagak na tumawa ang babae dahil sa narinig kay Lucas.

"Why would I? Isa pa wala sa sistema ko ang pagiging sinungaling!" Aniya.

"Come on, Lucas. Umuwi na tayo!" Nilapitan ko siya at hinila ang kamay niya ngunit marahas niyang hinila ang kamay niya mula sakin.

"Mauna kana! I'm not yet finished interrogating her!"

"Pabayaan mo na siya. Let's go home!" Hinawakan ko uli siya.

"Not yet!"

"Lucas, ano ba!" I shouted at him. Doon ay nagsimulang tumakbo ang babae. Napanatag naman ang loob ko. Siguro naman ay hindi na siya susundan ni Lucas.

Kumuha si Lucas ng card sa pitaka niya at iniabot iyon sa akin. Kumunot ang noo kong binalingan siya.

"Para saan to?" I asked.

"Buy yourself anything na magugustuhan mo. Hintayin mo ako sa parking lot mamaya. Hahanapin ko muna siya."

He immediately ran through Sabrina's way. My jaw clenched nang dahil sa narinig ko sa kanya. Desperado na talaga siyang makita si Vivien at pati ibang babae ay hinahabol na niya.

Bumuntong-hininga nalang ako at bumalik sa pinagbilihan ko ng damit kanina. Dadamihan ko nalang ang bibilhin ko total matatagalan pa iyon sa paghahanap sa babaeng hindi naman si Vivien.

"How much is this?" Tanong ko sa saleslady na kanina pa sunod ng sunod sa akin. Tinuro ko ang isang black sandal na may glitter sa heels. It was about 4 inches ang taas. For sure, babagay to sa binili ko kaninang blue bodycon dress.

"20, 500 pesos po ma'am." Napalunok ako sa laki ng presyo. Mas mahal pa yata to sa buhay ko. Anyways, pera naman ni Lucas ang gagamitin ko kaya no worries.

"Kukunin ko." Dumiretso na ako sa cashier para magbayad. Iniabot ko ang Platinum card ni Lucas sa babaeng cashier sa harapan ko.

After, I payed for it ay lumabas narin ako doon. Bitbit ko pa ang mga shopping bags na naglalaman ng mga binili ko. Tutungo naman ako sa mga bags dahil nasira ang binili ko last month. Gusto ko na naman uli ng bago, and this time yung mamahalin na naman.

"Aray! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo!" Masungit kong giit sa lalaking naka bangga ko. Naka-business suit ito at mukhang nagmamadali. Nakita kong nakatingin lang siya sa akin at hindi umiimik. Seryoso lang itong nakatingin sakin.

"Bingi ka ba?" I asked. Narinig ko ang paghinga niya ng malalim. My brow raised nang ngumisi lang siya ng pagka-pilyo.

"It's not funny. Why won't you answer me?"

"Watch your words Char- I mean miss!" Tanging sagot nito sakin.

"Tsk." Iniwan ko na siya at dumiretso na sa parking lot. Hindi na ako namili pa ng bag dahil narin napagod na ako. Sa susunod na shopping nalang namin ni Lucas ako bibili.

"Nahanap mo?" I asked him. Kakapasok niya lang sa driver's seat nang tanungin ko siya. Pawisan niyang pina-andar ang makina ng sasakyan bago ako sinagot.

"No. I lost her again."

"Bakit mo pa kasi hinabol. Siya na nga mismo ang may sabi diba? She's Sabrina and not Vivien. Pinapagod mo lang ang sarili mo!" Giit ko.

"I will do anything para kay Vivien. Kahit ilang beses pa akong mapagod. I just wanted to see her. I really miss her."

Nasaktan ako sa mga sinabi niya. I felt thousands knives stubbing my heart. Ang sakit. Ang akala ko ay makakalimutan niya na si Vivien. And now, lagi niya itong hinahanap. Napasandal nalang ako sa bintana ng kotse. Tinitingnan ang bawat tanawin. How life could be. I just wanted to be happy with him. Kaya lang, ayaw niya sakin. He didn't love me. Im just a nobody to him. Bakit pa nga ba ako nag-e-expect. Si Lucas na iyon.