His Obsession

Chapter 3

Pagka pasok ko sa office ay nakita ko agad si Lucas sa table nito. May pinipirmahan lang na kung ano. Hindi na nga ito nag abalang tingnan ako.

"Babe!" Salubong ko sa kanya. Pangiti-ngiti ko pa syang nilapitan. Lumingon nga siya sakin pero ibinalik din agad ang pansin sa pinipirmahan niya. I rolled my eyes. Hindi niya ba napansin ang suot ko?

"Dinner tayo babe. I miss having date with you. Lately, napapansin kong napaka busy mo. So, I am giving you the favor." Napasimangot ako nang hindi niya ako pansinin.

"Seriously? Mas uunahin mo pa yan kesa sakin?" Inis na inis na ako sa kanya. Lagi nalang siyang ganito. I saw him scratch his head.

"Don't you see I'm busy?" He asked coldly.

"Alam ko pero hindi mo ba ako pagbibigyan? Ilang pera ang nagastos ko ngayon!"

"Sino may sabing gumastos ka? Then okay babayaran kita!" Aniya. Kinuha niya ang wallet niya saka naglabas ng pera. Napa-iling ako. Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Hindi niya talaga ako naiintindihan. I need his time and attention. Not his money.

"What I am trying to say, is stop what you're doing at samahan moko!"

"Shut the f*ck up!" Nagulat ako nang bigla siyang tumayo at sigawan ako. Galit na galit ang mga mata niyang nakatitig sakin.

"Umalis ka sa office ko ngayon na or else!"

Natahimik ako. I immediately walk towards the door. Alam na alam ko kung paano siya magalit, at ayokong galitin pa siya ng sobra. I wiped my tears away. Nakita ko pang nakatingin sakin ang mga employee habang hinihintay ang paglabas ko. I shouted everyone I encounter in the pathway. Ang lakas ng loob nilang makinig sa usapan namin ni Lucas.

Pagkatapos kong mapahiya sa ginawa ni Lucas, I decided to go in a bar to forget what happened earlier. I sit in a stool.

"Tequila please," matapos kong sabihin iyon sa bartender ay kinuha ko ang cellphone ko. I contact her. Gusto ko siyang makausap kahit may alitan parin kaming dalawa. We don't have communication for the past three months. Siguro galit na galit parin siya sakin ngayon. Sa laki ba naman ng kasalanan ko sa kanya.

"Who's this?,"anito sa kabilang linya. I fake a smile. Seriously? Dinelete niya ba ang number ko o nagmamaang-maangan lang siyang hindi ako kilala. Well, if ako rin naman ang nasa side niya, I would do the same.

"Oh come on Hailey! Nakalimutan mo na agad ako?" Narinig ko ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya. Ang taas talaga ng pride ng babaeng to.

"Ano bang kailangan mo?"

"Hmm andito ako ngayon sa MTD. Do you want to accompany me?,"

Mabilis kong tinungga ang alak na kakalapag lang ng bartender. Sa sitwasyon kong ito, para akong broken hearted. Well, hindi nga ba?

"Why would I? Besides, busy rin naman ako!"

"Busy or nag bibisi-busyhan?"

Narinig kong tumawa siya sa kabilang linya. Kasabay nun ang pag tahimik naming dalawa.

"Okay, book us a VIP room there." She said. Umu-o ako saka sinunod ang sinabi niya. May sinabi pa siya bago niya ibinaba ang tawag.

"Siguraduhin mo lang na maganda yang sasabihin mo. Ayaw kong nasasayang ang oras ko sa mga taong gold digger!"

Natawa ako sa sinabi niyang iyon. Hindi ako gold digger. Sadyang ginawa ko lang ang lahat para mahalin ako ni Lucas. I waited for how many years to achieve all of these. Even if, I'll sacrifice our friendship just to commit what I wanted. Matagal narin akong nagtitimpi na pakisamahan si Vivien. I don't treat her kagaya ng kay Hailey.

Dati palang naiinis na ako sa kanya lalo pa't ginusto niya si Lucas. Kaya naman ng mawala siya. I taste all the happiness na sa kanya lang dapat.

"No, hindi na ako umiinom. You know I'm a warfreak, baka masabunutan kita." Peke itong ngumiti sakin kasabay ng irap niya. Akala niya rin naman gusto ko siyang makita. Nandito na kami sa VIP room ng MTD. Nag uusap kami ngayon.

"Galit ka parin ba sakin?" I smile saka tumungga ng alak. She stared at me.

"Lahat naman yata galit sayo? Even Lucas family!" Dahil sa sinabi niyang iyon ay nainis ako. Paano niya na hulaan iyon. Did Jake updated her? Magkakampi talaga sila.

"Come on Hailey. Kung dahil parin kay Vivien, you should also blame yourself!"

"Why would I?"aniya. Again, she smiled fakely.

"Hindi ba matagal mo namang alam na may relasyon kami ni Lucas? And yet, hindi mo parin sinasabi sa kanya. Anong klaseng kaibigan ka?" Doon nakita ko siyang nakakuyom ang kamao.

"F*ck you b*tch, ginawa ko yun for the s*ke of our friendship! Gusto kong isalba ang mga pinagsamahan natin, pero ikaw? How dare you to come up with a statement like that!"

"Salamat Hailey, dahil sayo nag tagumpay ako sa mga plano ko." Giit ko. Bigla siyang tumayo kasabay ng paglapit niya sakin. Tinitigan niya ako ng matalim. Titig na tila papatay ng tao.

"You know what Charlotte?"

"Yup?"

"Sana, buntisin karin ni Lucas at iwanan. Nang matikman mo ang sinapit ni Vivien. At sana rin, makidnap ka ng kung sino diyan at e isolate ka sa napakalayung isla ng magdusa ka!"

Natawa ako sa inasta niya. Seriously? Malabong mangyari ang sinabi niya.

"Natatawa siguro yang isip mo ngayon." I nodded with a big smile in my face. Kaka basa niya yan ng script na pati sa totoong buhay ina apply.

"Make yourself happy Charlotte. Wala akong sinabi na hindi nangyayari. Remember, how powerful my words are?" Doon napangiti ako ng peke. Nga pala, lahat ng sinasabi niya noun ay nagkatotoo. But this time? Hindi ako naniniwala.

"Coincidence lang yun Hailey. Atsaka yung sinabi mo noon na magiging sikat kang artista, e diba mayaman kayo kaya binayaran ng daddy mo ang-." Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil isang malutong na sampal ang natamo ko sa kanya. Hinawakan ko ang kabila kong pisngi. Parang namaga iyon. Napatayo ako at inis na binalingan siya.

"What's wrong with you? Ba't moko sinampal?!"

"You deserved it! Bagay yan sa mga hampas lupang kagaya mo na sinusubukang makibagay sa mundo namin!"

"You got it wrong Hailey. Isa ka sa mga yun!"

"Really Charlotte? Baka humingi ka ng tulong sakin kapag nalaman mong ikakasal na si Lucas sa ibang babae!"

Napatigil ako. Anong sinasabi ng babaeng to?

"W-what are you talking about?" Nagtaka ako. Ikakasal si Lucas sa ibang babae? Gumagawa ba siya ng sarili niyang kwento?

"Naku, hindi pala sinabi sayo ni Lucas. I think you should confront him. Hindi maganda yung sa iba mo nalalaman!"

"Gumagawa ka na naman ng sarili mong story Hailey?"

"No I don't!" Bumalik ito sa inupuan nito kanina at ngayo'y naka de kwatro na.

"Hindi naman siguro magsisinungaling ang pinsan ko!"

Kasabay nun ang pagkuha niya sa cellphone niya sa bag niya. May kung anong tiningnan ito saka ipinakita sakin. It's Lucas parents and a couple where in the mid 50's. Nagtaka ako? Ano ba ang ibig sabihin nito?

"It's Lucas parents right? And these couples were my cousin's parents. They both planning to engage Lucas to Chelsea." I got nervous. Totoo ba to o gawa-gawa niya lang. I composed myself. Baka naman meeting lang para sa mga kompanya nila.

"Your lying!" I hissed.

"Kung ayaw mo talagang maniwala, try to confront Lucas!" Matapos nun ay tumayo na siya at agarang lumabas.

Naiwan ako ritong naguguluhan. Hindi ko maintindihan. Plinano ba to ng parent ni Lucas? Pumayag ba siya? Hindi niya naman ako ipagpapalit hindi ba? I sighed. Masasagot lang lahat ng tanong ko kung pupuntahan ko si Lucas.

I'm in a hallway papunta sa kwarto ni Lucas. I was hoping na hindi pa siya nakaka-alis papuntang trabaho. I want to take care of him para naman makatulong ako sa kanya. The lightest way I can do for him.

Napansin kong nakabukas ang pintuan ng silid nina Zacheo at Sabrina kaya napatigil ako. I saw Sabrina, carefully folding their clothes. Napangisi ako dahil sa pumasok sa isipan ko.

"Enjoying the comfy room Sabrina?" Bungad ko sa kanya habang nginingitian ko siya ng peke.

"Ano yun? Do you need something?" She asked.

"I just like your room! You know I'm a good checker! I don't like cheap things and when it comes to house design I'm good at it!" She mouthed ahh when she hear those words from me. She seems, uncomfortable with my presence.

"Does staying at the guestrooms makes you bored at all time?" She asked again. I chuckle. Pumasok na ako ng tuluyan sa room niya. I touched the cabinets just to assure that there's no dust from it.

"Kalilinis ko lang yan Charlotte." I smiled at her. Tsk! Akala mo naman kung sinong perfect.

"Mahihilig ka pala talaga sa paglilinis no? Hindi ka ba napapagod? You know you're pregnant baka mapano pa yang baby niyo ni Zeo."

Tumango siya sa naging tanong ko. Interrogating her sounds like fun to me.

"Yeah nakaka pagod nga but that's what wife should do. Atsaka it's a form of exercise para healthy ang baby at mas madali ang pagpapanganak."

"Hindi ka ba naglilinis?" She asked. Napatigil ako sa sinabi niya. Anong akala niya sakin, maarte?

"No! I don't want to baka magkaroon pa ako ng bruises and all. Ayokong iwan ni Lucas kasi pumangit na ako." I laugh. I know how to clean pero sadyang ayoko lang talagang maglinis. May maids naman rito na gagawa ng mga yan.

"It's your decision Charlotte. May mga maids naman na gagawa niyan sayo. Hindi ba?"

"Yeah and I don't think if I cleaned Lucas would agree. Ayaw nun na napapagod ako. He's caring and sweet. That's why I love him!"

"Good for the both of you!" She smiled while saying those words.

I saw Lucas heading our side. May dala itong pizza. I genuinely smile while heading towards him. How sweet of him, para dalhan ako nito. This one of my favorites. I hug him and gently give him a smack kiss. Nagulat ako ng bumitaw siya bigla sa pagkakayap sakin. Is it because nandito si Sabrina?

"Is this for me?" I asked.

Nagulat ako ng ilapag niya ang dala niyang pizza sa bed side table nina Sabrina.

"It's for Sabrina."

Napanganga ako. I give him a fake smile. Really? How about me?

"Bakit?"

"Zeo requested it from me. Sabi niya dalhan ko raw ang asawa niya." Lucas said.

I lifted my head. Inirapan ko pa si Sabrina nang makitang nakangiti siya.

"At hindi mo man lang ako dinalhan?" I hissed.

"Hindi ka nag request okay?!"

"But it's your initiative to think na dalhan rin ako!"

"Not now Charlotte okay!"

Doon ay agad-agad na umalis si Lucas. He don't even give a glance to us anymore. I faced her. Napahikbi ako. Pinahiya ako ni Lucas sa harap ni Sabrina. Tinalikuran ko agad siya at umalis na.

Kinuha ko ang cellphone ko sa sling bag ko nang marinig kong tumutunog iyon. It was Craig. Why all of a sudden he's calling me?

"Where are you?" Tanong niya sa kabilang linya. Pinahid ko naman ang luha ko bago kinalma ang sarili para sagutin siya.

"I'll call you later, Craig. May aayusin lang ako."

"Sorry. Ngayon ko lang nabasa lahat ng message mo. Naging busy ako dahil sa dami ng projects ko."

I bit my lower lips and tried to compose myself. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

"Could you make a reservation in a private restaurant for us?" I asked.

"W-when?"

"Gusto ko lang ng may makaka-usap. I want to lean my head in your shoulders. I'm exhausted lately. I can't take it anymore."

"Sh*t! Napaka-busy ng schedule ko. My upcoming shoot rin ako sa Madrid. I think, sa pag-uwi ko nalang..."

Pati siya, hindi ko narin malapitan. Hindi ko narin siya maabot. Are we even friends? Siguro nga nakalimutan niya na ako.

"Okay. I understand! I'm gonna go hang up this call!" I sigh.

"I'm really sorry Charlotte. I promised kapag naka-uwi ako, mag-uusap tayo okay?"

"Yeah!"

"Okay! I'll understand. Bye!"