Gülfem
Kuzey odadan çıkınca sırıtmaya başladım. Her şey tam da olması gerektiği gibi ilerliyordu. Hepsi de bebeğimin şansıydı. Bebeğim sayesinde her şey yolunda gidiyordu. O da babasının gözlerinin açılmasını istiyordu. Elimi karnıma bastırdım.
Kuzey’in arkasından kızlar da içeriye girdi. Melike kapıyı kapatıp kilitledi. Dördümüz koltuğa oturduk. Şu an kalkıp horon tepmemek için kendimi zor tutuyordum. Kızların da içi içine sığmıyordu.
Eslem “Hepimizi ayrı ayrı tebrik ediyorum, kızlar. Kadının gücünü herkese göstermek için bu dörtlü birleşti ve asıl oyunumuz şimdi başlıyor,” dediğinde hepsine minnettardım.
Onlar olmasaydı ben gerçekten de her şeyden vazgeçmiştim. Kuzey’den uzaklaşıp yeni bir hayat kurma isteği her an aklımdayken onlar sayesinde yeniden kendimi oyunun içinde bulmuşt
