คำเตือน
ฉากในตอนนี้มีเนื้อหาด้านกายภาพและคำพูดที่รุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้แต่งได้เขียนขึ้นเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านเท่านั้น อย่าลอกเลียนแบบนะคะ
เช้าวันรุ่งขึ้น ปาริฉัตรออกไปทำงานพร้อมร่างกายที่กระปรี้กระเปร่าเต็มที่ ใบหน้าเล็กของเธอไม่ซีดเซียวเหมือนดั่งวันวานแต่ดูสวยหวานเพราะมีเส้นเลือดฝาดกระจายเต็มสองแก้มโดยไม่ต้องพึ่งบรัชออน ปากอิ่มที่ทาแค่ลิปมันก็ดูมีเสน่ห์น่าเชยชม หญิงสาวย่างก้าวด้วยท่าท่างที่กระชุ่มกระชวยไปตามทางที่มีผู้คนมากมายเดินขวักไขว่เพราะตอนนี้เป็นเวลาเร่งด่วน เมื่อเธอเดินมาถึงป้ายรถประจำทาง เธอได้พบกับเจ๊เครซี่ซึ่งยืนรอรถอยู่แล้ว ซึ่งเจ๊เครซี่นั้นมัวแต่มองไปยังถนนทางที่รถวิ่งมาจนไม่ได้เห็นหญิงสาวที่เดินมาทางด้านหลัง เห็นดังนั้นปาริฉัตรจึงพาร่างอรชรเดินเข้าไปหาหมายจะหยอกล้อเล่น
"เจ๊!" ปาริฉัตรเอ่ยทักพร้อมเขย่าแขนรุ่นพี่ให้เธอตกใจ
"ว๊าย! ตาเถร โอ๊ย! แกล้งเจ๊ได้
