พิศวาสรักลูกหนี้ NC20+

5. แค่ชงกาแฟ

ไม่นานหมอกก็ขึ้นมาที่ห้องทำงานใหญ่ตามคำสั่งของเสี่ยภาคินทร์ ในมือเขานั้นมีไอแพดที่เอาไว้สั่งงานติดมาด้วย

"มีตำแหน่งงานไหนว่างบ้าง?" เสี่ยหนุ่มถามลูกน้องคนสนิททันทีที่เห็นหน้า หมอกรีบกดปลดล็อคไอแพดในมือเพื่อดูตำแหน่งงานที่เสี่ยหนุ่มถามถึง แต่ยังไม่ทันที่หมอกจะตอบอะไร เสี่ยภาคินทร์ก็หันไปหาปาริฉัตรซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟากลางห้อง

"เธอ ชงกาแฟให้ฉันหน่อย" เสี่ยภาคินทร์เอ่ยเสียงทุ้มเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดใด

หมอกซึ่งกำลังหาตำแหน่งงานว่างในไอแพดชะงักมือทันที เงยหน้าขึ้นมาถามเจ้านาย

"ให้ผมออกไปก่อนไหมครับ?"

"มึงจะออกไปไหน? หาคำตอบให้กูได้แล้วเหรอ?" เสี่ยภาคินทร์ถามขึ้นมาเสียงเข้ม สายตาคมตวัดมองหน้าลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์

"ยังครับ แต่เสี่ยจะดื่มกาแฟ" หมอกตอบอย่างไม่เต็มเสียงแล้วหันชำเลืองมองตามหลังของผู้หญิงที่กำลังเดินไปยังโต๊ะกาแฟมุมห้องอย่างกังวล

"กาแฟกี่ช้อนคะ?" ปาริฉัตรจับแก้วกาแฟที่คว่ำไว้อย่างเป็นระเบียบให้หงายขึ้นขณะที่ใบหน้าสวยหันมาถามเสี่ยหนุ่มก่อนที่จะหันกลับไปแล้วหยิบขวดกาแฟเพื่อที่จะเปิดฝา

"กาแฟสอง น้ำตาลหนึ่ง ครีมหนึ่ง" เสี่ยภาคินทร์ให้คำตอบแก่หญิงสาว

"ให้ผมออกไปก่อนดีกว่านะครับ เสี่ยจะได้ทำสะดวกขึ้น" หมอกพูดขึ้นมาอีกครั้งพลางลดไอแพดในมือลงปล่อยไว้แนบลำตัว เขามองหน้าหล่อของเสี่ยหนุ่มอย่างชั่งใจ

"กูก็แค่อยากกินกาแฟเฉย ๆ มึงมีปัญหาอะไรนักวะ? ตกลงมีงานไหนว่างบ้าง?" เสี่ยภาคินทร์ชักสีหน้าใส่ลูกน้อง หมอกจึงยกไอแพดขึ้นมาตามเดิม สูดหายใจเข้าลึก ตามปกติถ้าเสี่ยหนุ่มให้เขาเรียกเด็กมาชงกาแฟให้ เมื่อนั้นเขาก็จะรู้ได้ว่าภายในห้องนี้จะมีเกิดอะไรขึ้นบ้าง

"กาแฟได้แล้วค่ะ" ปาริฉัตรที่ชงกาแฟเสร็จเดินมาเสิร์ฟกาแฟให้เสี่ยหนุ่มยังโต๊ะทำงานใหญ่ หญิงสาวเลื่อนสายตามองทั้งเจ้านายและลูกน้องสลับกันไปมาอย่างสงสัย แค่เสี่ยให้เธอไปชงกาแฟทำไมลูกน้องคนสนิทของเสี่ยภาคินทร์ถึงทำท่าอึดอัดแบบนั้น มือเล็กวางแก้วกาแฟที่กลางโต๊ะทำงานเรียบร้อยและเสี่ยหนุ่มก็ไม่ได้เอ่ยอะไรกับเธอ ปาริฉัตรจึงได้เดินกลับไปนั่งที่โซฟาดังเดิม

หมอกเหลือบตาขึ้นมองหญิงสาวที่เดินไปนั่งแล้วถอนหายใจก่อนที่จะก้มดูหน้าจอไอแพดต่อ เจ้านายของเขาคงอยากดื่มกาแฟอย่างเดียวจริง ๆ เขาคงจะคิดมากไป

"มีพนักงานเสิร์ฟที่คลับว่างสองตำแหน่งครับ" หมอกเอ่ยบอกสิ่งที่เสี่ยหนุ่มต้องการจะรู้

"ไม่เอา มีตำแหน่งไหนอีก?" เสี่ยชักสีหน้ายุ่งใส่คนสนิท ใครจะอยากให้หญิงสาวที่เขาถูกใจไปทำงานที่ต้องเข้าใกล้พวกเสือสิงห์กระทิงแรดแบบนั้นได้

"มีตำแหน่งแลกชิพอีกหนึ่งตำแหน่งครับ คนเก่าจะลาออกอาทิตย์หน้านี้ครับ ถ้าให้ทำตอนนี้เกรงว่าคนจะเกิน"หมอกเงยหน้าขึ้นตอบผู้เป็นนาย

"เอาอันนั้น เกินก็ไม่เป็นไร ให้คนเก่าสอนงานเธอด้วย"เสี่ยภาคินทร์เอ่ยออกไปเมื่อได้ตำแหน่งงานที่น่าพอใจให้แก่หญิงสาว

"ได้ครับเสี่ย ให้เริ่มงานได้เมื่อไหร่ดีครับ?" หมอกรับคำแล้วเอ่ยถามต่อ

"พรุ่งนี้ ออกไปได้แล้ว" เสี่ยภาคินทร์ตอบแล้วไล่ลูกน้องทันทีที่เขาหมดธุระ ปาริฉัตรเมื่อได้ยินว่าเสี่ยหนุ่มให้ออกไปก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าคล้องไหล่ทำท่าจะเดินตามหมอกไป

"เธอจะไปไหน?" เสี่ยภาคินทร์ถามเสียงเข้มจ้องหญิงสาวด้วยสายตาดุ

ปาริฉัตรที่กำลังจะออกเดินถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนเสี่ยหนุ่มเอ่ยทัก ใบหน้าหวานค่อยๆหันมาหาเจ้าของคำถาม

"ก็กลับบ้านไงคะ เสี่ยให้หนูมาเริ่มงานพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอคะ?"

"งานในคาสิโนเริ่มพรุ่งนี้ แต่งานจ่ายดอกเบี้ยก้อนแรกจ่ายวันนี้ นั่งลง" เสี่ยภาคินทร์เอ่ยออกมาเสียงเรียบอย่างไม่รู้สึกรู้สา ผิดกับหญิงสาวที่แค่ได้ยินคำว่า 'จ่ายดอกเบี้ย' เธอถึงกับหน้าซีด ก้อนเนื้อน้อยที่อยู่ในอกฝั่งซ้ายเต้นโครมคราม ถึงเธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ไม่อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ ร่างบางค่อย ๆ หย่อนสะโพกลงที่โซฟาตามเดิมอย่างคนไร้เรี่ยวแรง

..........................................