อาญาพิศวาสมาเฟีย

ตอนที่ 6

พอเขาถอนริมฝีปากออกทิพชยาก็ร้องเสียงหลง เธอหอบหายใจอยู่ในอ้อมแขนที่ตวัดรัด ใบหน้าของโคเลสนิกเปลี่ยนเป็นเครียดขึ้ง แววตาสีอำพันขุ่นข้นจนน่ากลัว

“คีธ...พ่อของฉันเคยดีกับคุณเท่าไหร่ ทำไมคุณถึงไม่ยอมอภัยในสิ่งที่ท่านเคยทำผิดพลาดบ้าง อย่างน้อยที่สุดคุณก็ควรคิดถึงช่วงเวลาที่ท่านผลักดันให้คุณเป็นนักมวยอาชีพมีชื่อเสียง"

“ชื่อเสียงงั้นหรือ...แทมมี่ คุณไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับพ่อของคุณเลยแม้แต่อย่างเดียว”

“ฉันรู้ดี!” หญิงสาวแย้ง “ถึงฉันจะจากบ้านไปอยู่ลอนดอนถึงสองปีแต่ฉันก็รู้ดีว่าพ่อของฉันเป็นยังไง”

“ถ้าอย่างนั้นไหนลองบอกผมหน่อยซิว่ายาซาโน่โกหกลูกสาวของตัวเองยังไงบ้างเรื่องนักมวยที่เขาเคยสนับสนุนอยากให้เป็นแชมป์โลก”

โคเลสนิกขบกรามจนนูนเป็นสัน ทิพชยาเชิดหน้าขึ้น เธอจะไม่ยอมให้เขาก่นว่าบิดาอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว

“คีธ...ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะขอร้องคุณให้ช่วยเหลือพ่อของฉัน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคุณเคยเจ็บแค้นคิดว่าท่านไม่ปกป้องคุณตอนที่ถูกสมาคมมวยจับได้ว่าคุณใช้สารกระตุ้นก่อนการขึ้นชกชิงแชมป์โลก ทุกอย่างมันเกิดมาจากการกระทำขอคุณเองไม่ใช่หรือคะ คีธ...คุณอยากได้เข็มขัดแชมป์โลก แต่พอผิดหวังคุณก็โทษว่าเป็นความผิดของพ่อฉัน ท่านพยายามปกป้องคุณนะคะ ท่านยังเป็นห่วงคุณเสมอ จนถึงตอนนี้ที่ท่านก็รู้ว่าคุณเป็นโปรโมเตอร์อันดับหนึ่งของอเมริกา มีอิทธิพลมากขนาดที่ดึงนักมวยจากสังกัดของพ่อมาได้เกือบหมด แต่ท่านก็ไม่โกรธคุณ ฉันเพียงมาขอความเห็นใจ แค่ขอให้คุณช่วยพยุงท่านไว้อย่าให้ล้ม”

“คุณเล่าเรื่องโกหกพอแล้วใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นคราวนี้ก็มาฟังเรื่องจริงที่มันจะทำให้คุณได้รู้ว่ายาซาโน่เป็นคนปลิ้นปล้อนยังไง!”

โคเลสนิกผลักหญิงสาวลงไปนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม ร่างบอบบางไม่มีทางขยับเมื่อถูกชายหนุ่มกักไว้ด้วยแขนทรงพลังที่ค้ำยันบนพนักทั้งสองข้าง เธอรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว ใบหน้าคร้ามเข้มอยู่ห่างจากเธอแค่คืบเท่านั้น

“คีธ” ทิพชยาน้ำตาคลอเบ้า เธอไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรแบบนี้มาก่อน หญิงสาวจ้องลึกลงไปในดวงตาสีน้ำตาลแกมทองแดง ประกายสีอำพันนั้นกร้าวกล้าจนแทบละลายผู้อยู่ใต้เงาของเขา

“ตอนที่ผมเดินทางมาจากรัสเซีย ผมมีจุดหมายเดียวในชีวิตเท่านั้นคือการเป็นนักมวยอาชีพ ชื่อเสียงไม่ใช่สิ่งที่ผมใฝ่หา ผมเพียงคิดว่าอยากจะสยบคู่แข่งให้ได้และมันจะเป็นใบเบิกทางให้ทุกคนยอมรับในฝีมือของผม แล้วผมก็ได้พบยาซาโน่ ไนต์ โปรโมเตอร์บริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีนักมวยเบอร์ต้นของวงการ เขาชักนำผมเข้าสังกัด ผลักดันให้ผมได้ขึ้นชกไฟต์ใหญ่ ๆ หลายไฟต์ซึ่งผมก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ยาซาโน่บอกผมเสมอว่าถ้าจะทำอะไรจะคิดถึงเรื่องชื่อเสียงเงินทอง ถ้าเรามีความพยายามและใส่ใจ วันหนึ่งทุกอย่างก็จะเข้ามาหาเราเอง หึ...พ่อของคุณพูดถูกทุกอย่าง เขาทำให้ผมศรัทธาและบากบั่นเพื่อให้ได้ชัยชนะ”

โคเลสนิกเว้นจังหวะการพูดทว่าลมหายใจที่เป่ารดใบหน้าหญิงสาวยังคงหนักหน่วงไม่ต่างจากน้ำเสียงอันดุดัน ทิพชยาไม่กล้าแม้แต่จะขยับ มีเพียงริมฝีปากระริกสั่นเท่านั้นที่บอกว่าเธอหวาดหวั่นต่อสถานการณ์อันพลิกผันนี้แค่ไหน เธอได้ยินเสียงหัวเราะดังลึกอยู่ในลำคอของเขา

“แล้ววันหนึ่งที่ผมคิดว่าทุกอย่างจะเป็นของผม ไม่ใช่แค่เกียรติประวัติในอาชีพนักมวย แต่มันยังหมายถึงความภาคภูมิใจจากความทุ่มเทในการฝึกซ้อมมาตลอดระยะเวลาหลายเดือนเพื่อที่ผมจะได้พบกับคู่ต่อสู้คนสำคัญที่ผมตั้งใจจะชิงเข็มขัดแชมป์โลกมาให้ได้ แล้วก็เป็นไปตามคาด ผมได้รับชัยชนะ ผมได้เข็มขัดเส้นนั้นและความภาคภูมิใจที่ได้ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายกับสื่อที่มาทำข่าวจากทั่วโลก แต่รู้มั้ยแทม...ทุกอย่างมันอยู่กับผมแค่ไม่ทันข้ามคืน เหมือนภูเขาหิมาลัยล้มครืนลงมาเลยทีเดียว มีคนร้องเรียนกับคณะกรรมการตัดสินว่าผมไม่โปร่งใส ผมรู้ทันทีว่าพวกเขาหมายถึงอะไร แต่ผมก็ยังมั่นใจว่ามันไม่มีวันเกิดขึ้น กรรมการตัดสินเรียกตัวผมไปตรวจร่างกายในทันที พระเจ้า!...มันเป็นเรื่องบัดซบสิ้นดีที่พวกเขาพบว่าในร่างกายของผมมีสารกระตุ้น ผมไม่เคยใช้มัน ไม่เคยรู้จักไอ้สารระยำพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ แต่มันอยู่ในตัวผม มันอยู่ในเลือดของผม ผมพยายามปฏิเสธแต่ก็สายเกินไป ผลการตรวจเป็นกระดูกชิ้นใหญ่ให้พวกนักข่าวรุมทึ้ง...แน่นอนว่าชื่อของ       โคเลสนิก รอชนีเชนโกกลายเป็นข่าวขึ้นหน้าหนึ่งในวันรุ่งขึ้นทันที ผมเสียเข็มขัดมันยังไม่น่าเจ็บใจเท่ากับเกียรติยศชื่อเสียงของผมที่ถูกทำลายจนย่อยยับ!”

“คีธ...คุณบอกว่าคุณไม่ได้ใช้มัน แต่พ่อของฉันบอกว่า...”

“เขาไม่มีวันบอกความบัดซบของตัวเองให้ใครได้รู้หรอก แทมมี่!”

ชายหนุ่มแผดเสียงอย่างเดือดดาล ใบหน้าคร้ามคมเข้มจัดด้วยความโกรธที่ประดังขึ้นมาเหมือนพายุร้าย เขารู้ทุกอย่างว่าทิพชยากำลังจะบอกอะไร มันเหมือนบาดแผลข้างในถูกเฉือนซ้ำให้ลึกลงไปอีก

“เขาไม่มีวันทำให้ชื่อเสียงของตัวเองต้องแปดเปื้อน เขาไม่มีวันบอกให้ใครรู้ว่าเขาเองนั่นแหละที่วางแผนเรื่องทั้งหมด”