Hindi ko alam kung anong sasabihin o kung anong gagawin. I was lost for words to be exact. Sa laki ng Italy ay nagkita pa rin kami ulit.
Nakatingin siya sa mga mata ko. Bumaba iyon hanggang sa mga labi ko. Gosh! That was too sexy!
Oh goodness! Saan naman nanggaling iyon!
Muntik pa akong masamid kahit wala namang laman ang bibig ko. Kaagad kong inilayo ang tingin ko sa kanya. Gustuhin ko mang maglakad papalayo ay hindi ko magawa. Like I was nailed on the tiled floor.
"Hindi naman talaga ako naniniwala sa destiny, ehh," sabi niya at pinili kong huwag siyang lingunin. "Pero naniniwala na ako ngayon, kasi nasa harapan ko na ang destiny ko."
Pwede bang magmura? P*tang ina!
Yes, I may not have the so called experience in this kind of matter, pero hindi naman ako inosente. Thirty-five na ak
