ผิงผิง Say ::
ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงใหญ่ แสงจากท้องฟ้าในยามเช้าทำให้ฉันต้องลืมตาเพราะนอนสู้แสงไม่ไหว อาการร้อนรุมๆเหมือนไข้จะกิน ทำเอาฉันต้องฝืนพาร่างกายลุกขึ้นมา แต่พอผ้าห่มที่คลุมกายมันเลื่อนลง ฉันก็ต้องตกใจที่ร่างกายของตัวเองเปลือยเปล่า ฉันรีบประมวลผลทุกอย่างในหัว ก่อนจะหันมองคนที่นอนข้างๆตัว แต่พอฉันจะลุกขึ้นจากเตียง แขนใหญ่ของคนที่นอนอยู่ก็รวบฉันเข้ามากอด
“ตื่นแล้วเหรอ ตัวหนูร้อนจังเลย นอนต่ออีกหน่อยไหม” เฮียฟ่งพยายามจะรวบฉันลงมานอน แต่ตอนนี้ฉันทำตัวไม่ถูก ฉันรีบมองสำรวจว่านี่มันคือห้องใคร ถึงได้เข้าใจว่ามันคือห้องของเฮียฟ่ง
อยากจะร้องไห้ ฉันไปถึงขั้นนั้นแบบนั้นกันแล้วเหรอ เจ็บจี้บี๋จังเลย ตอนนี้ฉันสับสนมากเลย แค่สนุกๆ อย่าไปคิดอะไรมากเลย จริงไหม ฉันดึงผ้านวมขึ้นมาปิดเนินอก
“เป็นอะไร” มือใหญ่ลูบใบหน้าของฉันที่ร้อนฉ่า แววตาหวานเยิ้มของเฮียฟ่งทำเอาฉันรีบกระโดดลงจากเตียงด้วยความสับสน
