ชายาพยศรัก

ตอนที่ 5 ชื่อตอน ครอบครอง 25+

"​เจ้าเป็นของข้าแล้ว เปิ่นหวางถูกใจเจ้าแล้ว สวรรค์คงประทานเจ้ามาเป็นแน่แท้ เพราะในพันลี้นี้มิอาจมีสายลับนางใดเล็ดรอดมาได้แน่ เพราะกองทหารของข้านั้นแข็งแกร่งยิ่ง "

ร่างหนากระซิบลงมาที่ข้างๆใบหูนางและขยับกายช้าๆกอดรัดนางแน่นหนา ค่อยๆบรรเลงเพลงรักอย่างนุ่มนวลจุมพิตหลอกล่อนาง จนนางเผลอรุกไล่ติดตามมา ดวงตานางฉ่ำเยิ้มหลงในกลกามของบุรุษ ร่างหนาค่อยๆขยับช้าๆ จนนางหลงลืมความเจ็บปวดแล้ว ก่อนจะค่อยๆขยับโยกกายอย่างรุนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ดิบของบุรุษเพศ แรงรัดรึงที่แน่นหนึบ ส่งผลให้ร่างหนาแทบจะขาดใจตายลงไปที่ตรงนี้ แก่นกายถูกบีบรัดจนจวนจะระเบิด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเหยเกน้อยๆ กอดรัดนางและขยับสะโพกกดแทรกลงลึกๆ และเริ่มต้นควบขย่มนางอย่างรุนแรงขึ้นมาทีล่ะนิด

”อร้า อย่าขยับนะ อร้า “

ร่างบางดิ้นเร่าจนเหมือนปลา แอ่นเนินเนื้อสาวลอยเด่นขึ้นมาช้าๆ ร่างหนาขยับโยกตามนางและใช้เนินเนื้อของตน บดขยี้กลีบดอกไม้ของนางจนสุดลำ ขยับโยกเอวเชื่องช้าทว่าหนักหน่วงลงไป

”อร้า ซี้ด “

มือบางขยำผ้าปูที่นอนแน่นๆทั้งสองข้าง แอ่นอกขึ้นลอยเด่นอย่างยั่วยวน ร่างหนากระชับฝ่ามือที่สะโพกของนาง แล้วบดเบียดบดขยี้แก่นกายใหญ่โตลงไปในกลีบกุหลาบดอกงามจนยับย่น สะโพกสอบขยับหมุนวนช้าๆ จนร่างบางกรีดร้องขึ้นมาอย่างลืมอาย

“อร้า อร้า อร้า ”

ร่างหนาขยับถอนกายขึ้นสูงทีล่ะน้อยจนร่างบางแอ่นตามมา ยามเมื่อตนพอใจจึงกระแทกแก่นกายที่ใหญ่โต ลงในกลีบกุหลาบแน่นหนึบอย่างรุนแรง

”ซี๊ด อร้า ซี้ด "

ร่างบางดิ้นไปมาสั่นสะท้าน ในกายบีบรัดจนหนักหน่วง ร่างหนาบดจูบจุมพิตนางอย่างกระหาย ขยับกายเป็นจังหวะ แทรกลึกๆแล้วบดเบียดลงไปอย่างรุนแรง ร่างบางถึงกับลืมตนตวัดขากอดรัดเอวบุรุษ มือหนารองสะโพกนุ่มของนางไว้ ห่มกายกระแทกลงลึกๆหนักๆหลายๆคราแล้วหยุดลง เพื่อก่อกวนให้นางคลั่ง

อ้ายฉิงดวงตาปรือเหมือนตกอยู่ในความฝัน กำหนัดทำให้นางเมามัวจนลืมตาขึ้นมามิได้ ร่างหนาจับเรียวขาของนางยกแยกออกไปอีกครา ค่อยๆถอดถอนแก่นกายช้าๆ แล้วกระแทกกดแทรกลงลึกๆอีกครั้งในคราเดียว ขยับสะโพกถอดถอนเข้าออกเช่นนั้นหลายๆครา จนนางร่ำร้องมิขาดสาย ยามเมื่อแสร้งหยุดร่างกายของตนเองลงเพื่อกลั่นแกล้งนาง ร่างบางก็ผวากอดรัดและเว้าวอนขอความเมตตาขึ้นมาสิ้น

"ได้โปรดเถอะ ช่วยอาฉิงด้วย อรื้อ “

ร่างบางตัวสั่นน้ำตาคลอทำท่าน่ารักจนใจแกร่งนั้นกระตุกอ่อนยวบในอกตน เสียงกระซิบแหบพร่าจึงเอ่ยขึ้นมาปลอบประโลมนางเบาๆ

"อย่าใจร้อนไปเลยนะอ้ายฉิง ข้าจะค่อยๆพาเจ้าไปท่องสวรรค์อย่างช้าๆ หากโบยบินรวดเร็วมากจนเกินไปนัก ต่อไปเจ้าจะเบื่อหน่ายข้า เช่นนี้ข้าจะต้องให้เจ้านั้นตราตรึงมิลืมเลือน "

ร่างหนาขยับกายหมุนวนอย่างเชื่องช้า ถอดถอนกายออกไปจากความรัดรึงช้าๆและกดกระแทกแก่นกายดันพรวดลงไปอย่างช่ำชอง ร่างน้อยสะดุ้งเฮือก กรีดร้องบิดไปมาบนที่นอนนุ่ม

"อรือ อร้า อรือ ”

ปากร้อนๆดูดดึงยอดอกนางสู่อุ้งปากตวัดปลายลิ้นรัวๆจนนางดิ้นพล่าน สะโพกแกร่งขยับคว้านเป็นวงกลม จนร่างบางสั่นกระตุกถี่ๆ หนีผู้อื่นไปจนถึงสวรรค์ในคราเดียว ร่างหนากดแช่กายรองรับความรัดรึงจากกายนางนิ่งๆ จวบจนนางหายใจเป็นปกติ ร่างหนาจึงค่อยๆขยับโยกขึ้นมาอีกคราหนึ่ง

"อรูย อร้า “

อ้ายฉิงกรีดร้องอย่างคนที่ใกล้จะขาดใจตาย คราแรกความเจ็บปวดแล่นมาเป็นริ้วจากแก่นกายใหญ่โต ที่กระแทกพรวดลุกล้ำดุนดันฉีกคร่าพรหมจรรย์ของเธอลงไปสิ้น ความเจ็บปวดนั้นผ่านเข้ามาอย่างแสนทรมานนัก แต่เมื่อร่างหนาบดจูบลงมาที่ริมฝีปากนุ่ม อารมณ์บางอย่างก็เข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด

ยามที่ร่างหนาบดขยี้ความแข็งขึงลงมา เธอจึงรู้สึกถึงความใหญ่โตที่ไม่ธรรมดานั้น ร่างกายบอบบางของเธอนั้นปวดร้าวจนขาสั่นระริก ไม่นานยามที่แก่นกายใหญ่โตหมุนคว้านลงมาในกายเธอ ร่างบางก็เสียวซ่านขึ้นมาจนสุดกาย เธออ้าปากร้องครวญครางขึ้นมา ริมฝีปากของเธอสั่นระริก กึ่งกลางกายเสียวจนใจแทบขาด ต้องการการกดแทรกลงอย่างลึกล้ำให้มากกว่าที่เป็นอยู่

ร่างบางผวากอดร่างแกร่งอย่างเผลอตัว ดวงตามองขึ้นไปที่ใบหน้าที่งดงาม จมูกโด่ง ขนตางอนโค้ง จนเผลอชื่นชมขึ้นมาในใจ ก่อนที่แก่นกายใหญ่ยาวจะกดกระแทกพรวด ลงบดเบียดลงมาในกายสาวอย่างดุดัน จนต้องอ้าปากกรีดร้องลงไปจนแทบจะหมดลม

"อร้า พอแล้ว อร้า ”

ครั้งแรกของเธอก็ต้องเจอกับขนาดที่ไม่ธรรมดาเสียแล้ว ทั้งเจ็บทั้งแสบ ทั้งเสียวซ่านอย่างรุนแรงเป็นที่สุด

"อา...ผู้ชายเป็นแบบนี้เอง มิน่าล่ะ ใครๆถึงชอบเที่ยวบาร์โฮสต์มันคงเป็นอย่างนี้เองซินะ "

ร่างบางยกนิ้วขึ้นมากัดเบาๆ จิกสายตายั่วยวนออกไปใส่ผู้ชายตัวโตอย่างเผลอไผล ร่างหนาหัวเราะหึๆ แล้วพลิกร่างนางคว่ำลงไปกับที่นอน ทั้งที่ยังไม่ยอมถอดถอนแก่นกายตน ร่างบางกรีดร้อง คว้าหมอนดึงขึ้นมามากอดรัดลงไปอย่างรวดเร็ว เธอทั้งตื่นตกใจขึ้นมาและทรมานมาก

"กรี้ด อร้า “

มือหนายกสะโพกของนางขึ้น แล้วขยับแก่นกายเข้าออกเป็นจังหวะที่ลึกล้ำ ร่างบางสูดลมหายใจเข้าออกอย่างทรมาน เสียงหายใจหอบถี่ดังไปทั่วห้อง และยามที่ความแข็งขึงขยับขยายเต็มที่ ก็กดกระแทกผ่านกลีบดอกไม้งามอย่างรุนแรง ในคราเดียวจนลึกไปสุดลำ

"อร้า ซี้ด อร้า ซี้ด ”

"อ้อนวอนข้าซิ หวางเย่ อ้อนวอนข้า "

"อร้า หวางเย่ หวางเย่โปรดเมตตาด้วย อร้า “

ร่างบางมิทันขบคิดสิ่งใด เล่นไปตามบทละครนั้นส่งเสียงหวาน ร่างหนาจึงพึงพอใจมาก ส่งมอบรางวัลให้แก่นาง ขย่มโยกกายอย่างรุนแรงถี่กระชั้นจนเตียงโยกดัง เอี้ยด อ้าด ขยับกระแทกกระทั้นจนถี่ยิบ จนร่างสองร่างกรีดร้องขึ้นมาพร้อมกันดังระงมไปทั้งห้อง

"อร้า อร้า อร้า ”

ร่างหนากระตุกถี่ๆและปลดปล่อยเชื้อพันธ์ลงไปสู่ร่างบางจนล้นทะลัก ขยับร่างกายกกกอดนางจนแน่นในอ้อมแขนแกร่ง ปากร้อนๆจรดริมฝีปากจุมพิตลงมาที่เรือนผมของนางเบาๆ และทรงเอ่ยเรียกนางรับใช้ให้นำน้ำมาให้ ก่อนที่จะโบกมือไล่คนออกไป

"ออกไปเสีย แล้วเตรียมสำรับมาให้ข้าด้วย...ข้าหิวแล้ว "

"เจ้าค่ะ"

ร่างหนาขยับไปกระซิบข้างหูนางเบาๆ

"เช็ดตัวเสียหน่อย เจ้าจะได้นอนสบายขึ้น ข้าให้คนเตรียมข้าวต้มแล้ว เจ้าอาจจะหิว เราสองคนมารับสำรับมื้อแรก ด้วยกันดีหรือไม่"

"ยามที่มีสตรีนั้นได้อุ่นเตียงข้า ในครัวจะจัดเตรียมข้าวสีชาด อบเผือกและเมล็ดบัว แต่ข้าว่าคืนนี้หนาวนัก ในครัวนั้นคงมีข้าวต้มให้เราเป็นแน่แท้ "

ร่างหนากระซิบเบาๆและพยุงนางขึ้นมาช้าๆ อ้ายฉิงนิ่วหน้าขึ้นมาน้อยๆ จนร่างแกร่งอุ้มนางขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อเห็นนางยังมิเหนื่อยกายนัก น้ำอุ่นจะช่วยให้นางฟื้นตัวไวขึ้น ดียิ่งนักสำหรับวันหน้า แม้ว่าจะยังมิอิ่มดี ก็ต้องทรงทนอดไว้ให้มาก ร่างหนาทอดถอนหายใจออกมาเบาๆ ยามที่เห็นร่างบางนุ่มนิ่มอยู่ตรงหน้า แล้วก็มิอาจจะกลืนนางได้เลยในทันที