ท่านอ๋องเก้าพาฉินเสวี่ยเหมยเดินทางมาถึงในจวนตน และดึงนางเข้าไปบนเรือนในทันใด ร่างบางปลิวตามแรงดึง จนเซถลาปะทะอกแกร่ง ฝ่ามือนุ่มจับลงบนยอดอกตึงแน่น นางตื่นตกใจเร่งชักมือออกอย่างว่องไว ใบหน้าแดงระเรื่อจิ้นเล่อมองนาง แล้วลอบยกลิ้นเลียไปมาบนริมฝีปาก ร่างหนาเดินเข้าไปใกล้ๆนาง และใช้วงแขนแกร่งรวบนางในอ้อมแขนแน่นๆ จงใจรัดวงแขนสีไปมากับทรวงอกของนาง
"อื้อออ ข้าอึดอัดท่านปล่อยข้านะ"
ฉินเสวี่ยเหมยใบหน้าแดงซ่าน กายคล้ายโดนร้อนลวกรุนแรงยิ่ง ลมหายใจของนางกำลังติดขัด ยามที่นางสัมผัสกับแผงอกแกร่งกำยำ ร่างแข็งแกร่งถูไถเข้ากับร่างนางอย่างจงใจ
"อื้ออออ อย่านะ....ปล่อยข้า"
จิ้นเล่อรัดนางแรงขึ้นดังงูรัดเหยื่อ กระซิบและพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
"องค์หญิง....."
ร่างหนากระซิบคำและส่งปลายลิ้นไปเย้าหยอกใบหูนุ่มนิ่มนั้นเบาๆ จงใจลากปลายลิ้นไปมาจนร่างบางผวาตื่นตระหนก กายของนางสั่นอย่างรุนแรง เฮือกกก !!!!
นางตื่นตกใ
