เมื่อแสงอาทิตย์แยงตาให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นในเช้าวันต่อมา ตาคมค่อย ๆ ปรือตาโฟกัสกับแสงที่สาดเข้ามา เพียงแค่ดวงตากลมโตลืมขึ้น สิ่งแรกที่วายุโฟกัสคือคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาซึ่งกำลังหลับสนิทอยู่
แขนเล็กของฮันนี่กอดร่างสูงเอาไว้แน่น ใบหน้าใสไร้เครื่องสำอางทำให้เธอดูเหมือนเด็กมัธยมปลายไม่มีผิด
ตาคมค่อย ๆ สำรวจใบหน้าของฮันนี่ตั้งแต่หน้าผากลงมาถึงริมฝีปากกระจับของเธอ ริมฝีปากที่เหมือนมีแรงดึงดูดให้วายุโน้มใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองไปประกบปากของฮันนี่จนเจ้าตัวรู้สึกตัวตื่น จนวายุต้องแกล้งหลับไป
“อื้อ” เสียงครางในลำคอของฮันนี่ดังขึ้น ร่างบางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาโฟกัสสิ่งแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้า แต่เมื่อลืมตาเป็นอันต้องชะงัก เมื่อสายตาของเธอดันไปสะดุดเข้ากับแผ่นอกขาวเรืองแสงของวายุที่มียอดปทุมสีชมพูประดับอยู่
“ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ถ้าพ่อรู้ว่าเมื่อคืนฉันนอนกอดผู้ชาย มีหวังโดนแน่ ๆ โดนกระทืบแน่” เส
