SOL – WIWAH 5: ไม่สนใจถูกผิด

1687 Words

“อะอื้อออออ” ปับ! ปับ! ฉันพยายามดันและผลักเขาออกไปแต่ซอลก็ไม่ขยับเลยเขายังคงจูบฉันไม่หยุดและยังคงพยายามสอดลิ้นเข้ามาทั้งที่ฉันยังไม่ได้วางสายจากพี่กิตเลยด้วยซ้ำ (วิวาห์ได้ยินไหมครับ?!) (วิวาห์ ฮัลโหล ๆ) เสียงของพี่กิตดังแทรกออกมา จ๊วบบบบบ “อ่าส์...” พรึ่บ!! ซอลถอนจูบก่อนจะเอาหน้ามาไว้ที่ซอกคอของฉัน “บอกมันให้กลับไป ผมจะไปส่งพี่เอง...” เขาพูดก่อนจะซุกไซร้ที่ซอกคอของฉัน “ซะซอล...ยะอย่าออกไป” “บอกมันไม่อย่างงั้นผมจะส่งเสียงให้มันรู้ว่าพี่อยู่กับผม อาจารย์สาวกับนักศึกษาจะเป็นยังไงนะ?” “...!!” ฉันมองของเขาอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าซอลเป็นขนาดนี้ “ว่าไงครับ? จุ๊บ!!” เขาถามย้ำก่อนจะจูบหนัก ๆ มาที่ปากของฉัน (วิวาห์...) “คะค่ะ พี่กิตขอโทษนะพอดีฉันมีธุระที่ต้องไปทำต่อพี่ อ๊ะ!” ฉันสะดุ้งเมื่อซอลจูบที่ซอกคอของฉัน (อ้าว! เหรอครับ) “ค่ะ ฉันขอโทษนะคะที่ต้อง สะเสียมารยาทกลับก่อน..” ขวับ! ฉันมองหน้าของซอล อย่างไม่พอใจที่เขาไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระทั้งยังจูบลูบไล้ไปตามร่างกายของฉันของอีกจะเกินไปแล้วนะ (ไม่เป็นไรครับแต่วิวาห์กลับ...) หมับ! ติ๊ด!! ซอลแย่งโทรศัพท์ไปก่อนจะตัดสายของพี่กิตทิ้งไป “ซอลไม่น่ารัก” “ใช่...ซอลมันไม่น่ารักพี่เลยไม่รักซอล” หมับ!! เขาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าก่อนจะกอดฉันเอาไว้ ซอลต้องทำให้ฉันอดทนไปถึงเมื่อไหร่กันนะถ้าฉันทนไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไง? “เฮ้อออ ซอลถอยออกไปก่อนได้ไหม?” “ไม่ เพราะยังไงซอลมันก็ไม่น่ารักสำหรับพี่อยู่แล้วนิเพราะงั้นซอลจะดื้อจะกอดพี่ไม่ห่างจากพี่...” “อึก!” ไม่พูดเปล่าแต่เขากลับกอดรัดฉันแน่นกว่าเดิม ฉันควรเอายังไงกับเขาดีนะ?? แกร๊ด!! “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ...” และอยู่ ๆ ประตูบันไดหนีไฟก็ถูกเปิดออกฉันตกใจมากมุดเข้าอกของซอลโดยอัตโนมัติ “เขาออกไปแล้วครับ” ซอลบอกฉันเลยค่อย ๆ ถอยห่าง “วันนี้ซอลจะไปส่งพี่เอง...” หมับ! ซอลปล่อยกอดเปลี่ยนเป็นจับมือแทน “ซะซอล...” “ซอลไม่อนุญาตให้พี่ปฏิเสธซอล” เขาไม่ฟังอะไรลากฉันให้ตามเขาออกไปทันที ส่วนฉันที่หนีไปไหนไม่ได้ก็ต้องตามเขาไปอย่างช่วยไม่ได้ ตึก! ตึก! ตึก! “ซอลช้าหน่อยพี่ตามไม่ทัน” ฉันบอกกับเขา “...” ซอลไม่พูดอะไรแต่ก็ยอมเดินช้าลงเพื่อให้ฉันตามทันและยังคลายมือที่ฉันให้เบาลงไม่เจ็บแล้ว ฉันมองซอลที่ไม่ยอมหันกลับมามองหน้าของฉันไม่นานก็ถึงรถของเขาที่จอดเอาไว้ “ตามมาเหรอ?” ฉันถามเพราะเห็นว่าเขายืนมองอยู่ตอนกำลังออกมาจากมหาวิทยาลัย “อืม ขึ้นรถเถอะ” เขาบอกพร้อมเปิดประตูให้ฉันด้วย “ขอบคุณนะ...” ขวับ! เขาไม่ฟังหันหนีก่อนจะเดินไปทางคนขับ อาการแบบนี้อย่าบอกนะว่างอนอะ ฉันไม่ได้พูดอะไรยอมขึ้นรถของเขาไป ปึก! ปึก!! ฉันสะดุ้งนิดหน่อยที่เขาปิดประตูเสียงดังอาการไม่ดีเลยแหะ ฉันควรทำไมยังไงดี T^T และเหมือนว่าซอลจะมั่นใจมาก ๆ ด้วยว่าฉันคือคนนั้นจริง ๆ ทำไมความจำดีนักนะ บรื้นน ๆ บรื้นนนนนนนน “เอ่อ...ละแล้วซอลตามพี่มาทำไม?” “ว่าที่เมียตัวเองมากินข้าวกับผู้ชายไม่ให้ตามไหวเหรอวิวาห์?” เขาหันมามองฉันแปบนึงก่อนจะกลับไปมีสมาธิกับการขับรถต่อ ส่วนฉันอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมาขนาดนี้ 0////0 “มะเมียอะไรพูดดี ๆ นะ!” “พี่เป็นอาจารย์ผู้ช่วยนะอย่าพูดอะไรแบบนี้อีก!!เข้าใจไหม?!” ฉันพยายามบอกและดุซอล เขาจะได้ไม่ไปพูดแบบนี้ในสถานที่อื่น “หึ นี่ดุเหรอ?” “ทำไม?” “คิดว่าแมวขู่” “มะแมว...นี่!!ซอลพี่แก่กว่าเรานะเพราะงั้นพี่ไม่ใช่แมว” ฉันใช้มือกอดอกและมองเขาด้วยสายตาดุ ๆ “อ๋อใช่ พี่ไม่ใช่แมว....เพราะพี่เป็นเมีย” “ซอล!!!” “ว่าแต่ไอ้เวรนั่นมันใคร?” เขาถามอย่างไม่สุภาพ “พูดดี ๆ เขาอายุมากกว่าซอลนะมากกว่าพี่ด้วยซ้ำ” “ไม่สนใจอะ!!ซอลถามว่ามันเป็นใครทำไมพี่ต้องมาแดกกับมันด้วยวะ?!” ปึก! เขาทุบพวงมาลัยอย่างไม่พอใจ “ซอล!!!” “อย่าปกป้องมันนะไม่งั้นพี่เจอดีแน่!!มองจากดาวอังคารแม่งยังรู้เลยว่าคิดยังไงอะทำไมไม่ระวังตัวเลยวะ?!” เขาโมโหใส่ฉัน “พี่ว่าคนที่พี่ต้องระวังคือซอลนั่นแหละ” เพราะไม่รู้ตอนไหนเมื่อไหร่ที่เขาจะทำอะไรอย่างไม่คาดคิดนะสิ เอี๊ยดดดดดดดด กึก!!!! “ซอล!!”ฉันเรียกเขาเสียงดังเมื่อเขาจอดรถเข้าทางอย่างกะทันหัน “อ๋อ ใช่พี่ต้องระวังเพราะไม่อย่างอาจจะเป็นแบบนี้ได้” เขาพูดบางอย่างแปลก ๆ จนฉันรู้สึกกลัวนิดหน่อยเลยต้องจากรถ “พี่ไปนะ...” หมับ!!! “อ๊ะ!!!ซอล อุ๊บ!!” ฉันกำลังลงจากรถแต่โดนเขากระชากกลับไปก่อนจะประกบปากลงมาก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาและส่งอะไรบางอย่างเข้ามาในปากของเขา ฉันพยายามดิ้นเพื่อหนีแต่ไม่สำเร็จ ตุบ! ตุบ! ฉันตีแขนเข้าแต่ก็ยังไม่เป็นผลฉันไม่มีทางเลือกต้องกลืนบางอย่างที่เหมือนเม็ดยาลงคอไปทั้งอย่างนั้น “แค่ก ๆ ซอล!!ทำบ้าอะไร?!” เพี๊ยะ! ฉันถามเสียงดังก่อนจะตบหน้าของเขา เขาไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ฉันจะโหโมแค่ไหนเพราะเขาแค่ยิ้มและขับรถออกเท่านั้น “อ๋อ ใช่ผมมันบ้าแต่ทั้งหมดเพราะพี่นั่นแหละที่บังคับซอลให้ทำแบบนี้ ซอลบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าก้าวขาออกไปวันนั้น” “ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่ใช่คนนั้น!!และซอลเอาอะไรให้พี่กิน?” ฉันถามเพราะเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย “หึ มันไม่ได้ร้ายแรงหรอกแค่เป็นยาที่เอาไว้ถามความจริงจากคนปากแข็งอะอย่างพี่” “อ๊ะ! ฮึก!” ฉันเริ่มรู้สึกแปลก ๆ หลังจากที่จากกลืนยานั้นลงสักพักมันร้อน ๆ และเหมือนว่ากำลังต้องบางอย่าง “นะนี่ซอล...นาย0_0” ฉันรู้แล้วว่ายานั้นมันคืออะไร “ขอโทษนะแต่พี่บังคับให้ผมทำแบบนี้เอง...” เขาหันมาพูดกับฉันก่อนจะเร่งความแรงของรถและมุ่งหน้าไปไหนสักที่หนึ่ง “ซอล!!!เลว!!” ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะหาคำไหรมาด่าเขาดีเพราะยาที่เขาให้กินมันคือปลุกเซ็กซ์ยังไงละต้องทำกันขนาดนี้เลยเหรอ “เออ!!ซอลมันเลวไง!!เพราะงั้นซอลก็จะใช้วิธีแบบเลว ๆ ให้พี่ยอมรับความจริงว่าพี่คือผู้หญิงที่ต้องแต่งงานกับซอล!!!” บรื้นนนนนนนนนนนนนนนน “ซะซอล ฮึก!! พะพี่ไม่ใช่คนนั้นหรอกนะ...” ตอนนี้มันยังไม่ได้เราไม่สามารถมีความสัมพันธ์อะไรตอนนี้ถ้าฉันพูดไปละก็... “ไม่เชื่อบอกแล้วไงว่าจำได้แค่เหงาของพี่ซอลก็จำได้เพราะงั้นพี่นั่นแหละผู้หญิงของซอล” แม้ตอนนี้เขาจะโมโหแค่ไหน แต่เขาก็ยังพูดจาไพเราะกับฉันตลอดเพราะเขาน่ารักแบบนี้มาเสมอยังไงละ “ฮึก!!อืออออ มันร้อนซอล อ่าส์...” “ทำไมฤทธิ์มันออกแรงจังวะ..” เขาบ่นอย่างแรงเบา ๆ ฉันได้ยินไม่ชัดเพราะกำลังเกิดอารมณ์อย่าง “ทนหน่อยอีกไม่นานก็ถึงแล้ว” “จะจะพาไปไหน?” ฉันเริ่มบิดร่างกายไปเรื่อยเพราะตอนนี้เริ่มทนไม่ไหวแล้วมันร้อนและอยากมาก ๆ เลย “อ๊า...ซะซอล” “แม่งเอ๊ย!!มันเอายาอะไรให้วะ?!” เขาพูดออกมาก่อนจะเลี้ยวเข้าคอนโดแห่งหนึ่ง คอนโด Z “อื้มมม ซอลซี๊ดดด พี่ไม่ไหวแล้วนะ อ่าส์” หมับ!! ตอนนี้เขากำลังอุ้มฉันขึ้นลิฟท์แต่ยามันแรงมาก ๆ จนฉันเริ่มคุมสติไว้ไม่อยู่แล้ว “พี่อย่าคราง...” เขาพูดอย่างกัดฟันเมื่อฉันกอดคอไม่ห่าง “อื้มส์!! มันร้อนนิและพี่ก็ไม่ไหวแล้วด้วยซอล...พี่” แกร๊ด!! เขาเปิดห้องหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นคอนโดของเขา เมื่อเข้ามาเข้าไม่รอช้าพาฉันไปที่ห้องนอนทันทีและวางฉันไว้ที่เตียงว้าง พรึ่บ!! “ซอล...” ตอนนี้ตาของฉันคงเยิ้มไปหมดสติที่มีก็เริ่มไม่เต็มร้อยแล้ว “ซอลจะช่วยเมื่อพี่บอกว่าพี่คือผู้หญิงคนนั้นของซอล...” เขาคร่อมฉันเอาไว้มือลูบไล้ไปตามร่างกายของฉันนั่นยิ่งทำให้ฉันขนลุกไปหมด “ซอล อ่าส์” อย่าบอกนะว่าเขาทำแบบนี้เพื่อให้ฉันบอกความจริงว่าฉันเป็นใคร? “พี่ไม่พูดผมไม่ช่วย...ก็ทรมานอยู่อย่างนี้แหละ” จ๊วบ! เขาก้มลงมาดูดที่ซอกคอของฉันอย่างแรง “อื้มมม ซอล...” “ว่ายังไงละจะพูด...หรือไม่พูด?” เขาสอดมือเข้ามาใต้กระโปรงของฉัน “อะอืม...พี่เอง พี่คือเจ้าสาวของซอลไง ช่วยเถอะนะ” ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจะถูกจะผิดฉันไม่สนใจแล้วเพราะตอนนี้ฉันต้องการแค่เขาเท่านั้น “หึ ซอลรู้อยู่แล้วละ...” “อุ๊บ! อื้มมมมม~”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more