Grant.
In flesh and blood, nasa malapit lang si Grant. Halos abot na ng kanyang mga kamay. Nagwala kaagad ang puso niya. Natatabunan ito ng mga taong paroon at parito sa kalsada pero, ang paningin niya ay nanatiling nakapako sa nakatungong lalaki. Ang sarap na sanang takbuhin ang direksyon nito at yakapin ito nang mahigpit. Na-miss niya ito, labis-labis.
Bumaba muli ang tingin niya sa hawak nito.
Para sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?
“Sana nga totoong daisy na lang ito.”
Gusto niyang maiyak sa naisip na assumption. Gusto niyang lumapit kay Grant at magsumbong pero napipilan siya nang lumitaw sa kanyang isipan ang imahe ng nanlilisik sa galit na mga mata ni Margarette. Tila nanariwa ang sakit na dulot ng paghataw nito ng sketchpad sa noo niya. Pero, kaya pa niya ang ganoong uri
