Chapter 15

1246 Words

ทั้งสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมันเป็นสิ่งที่ทั้งสองคนตามหามันมาตลอดและต่างฝ่ายต่างเติมเต็มให้กันและกัน “กินนี่ด้วยนะจ้ะ” “ขอบใจจ้ะเมียจ๋า” เขาบีบแก้มหญิงสาวอย่างหยอกล้อก่อนจะหันไปมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ตอนนี้ดังขึ้นเพราะมีคนโทรเข้ามา เขาหยิบมากดรับสายก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยแก้มหญิงคนรักอย่างหวงแหน “สวัสดีครับผู้กองดนัยเรียนสายครับ” (ผู้กองผมสารวัตรเองนะ) “ครับท่าน มีอะไรให้รับใช้ครับ” (ไม่มีอะไรหรอกผมแค่แวะเอาของฝากมาให้ เห็นปิดบ้านเงียบเลยก็จะโทรมาถามว่าไปไหนจะให้ผมวางของไว้ตรงไหน) เขาเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะอมยิ้มอกมาเล็กน้อย “อยู่ข้างนอกครับท่านคืนนี้คงไม่กลับ วางไว้ที่โต๊ะหน้าบ้านก็ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปเอาเอง ขอบคุณมากนะครับสำหรับของฝาก” (โอเคครับได้ๆผมวางไว้ให้ที่นี่นะ ว่าแต่คุณไปค้างที่ไหนทำเหมือนมีสาวๆซุกไว้นะ ฮั่นแน่! มาไม่ทันไรก็ไม่อยู่ติดบ้านพักแล้วนะ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD