ข้าวขวัญสูดจมูก เธอได้กลิ่นไก่ย่างกับข้าวเหนียวร้อนๆ
เธอปรือตามองไปรอบๆ ตัว เคลวินนั่งยิ้มแผล่อยู่ใกล้ๆ ข้าวขวัญรีบกระถดตัวหนี เธอมองไปรอบตัวแล้วก็บ่นเสียงเบาๆ
“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?”
เคลวินมองเลยไปที่มือของข้าวขวัญ แหวนของเขายังอยู่บนนิ้วนางของเธอ “ลูน่าเอาไก่ย่างมาให้ ผมเลยอยากให้คุณได้ชิมด้วย”
ข้าวขวัญส่ายหน้า “คุณรีบไปเถอะค่ะ ใครมาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องอีก”
“ไม่ กินอิ่มค่อยกลับ ช่วงบ่ายผมลางานให้เธอแล้วนะ”
“คะ คุณบอกข้าวว่าอะไรนะคะ” ข้าวขวัญถามกลับเสียงสูง
“บ่ายเธอต้องไปกับผม ผมเลยขอลางานกับลูน่าให้แล้ว”
“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ คนงานคนอื่นจะมองข้าวยังไง” ข้าวขวัญโวยเสียงหลง วันนี้ตั้งแต่เช้าเธอได้ยินเสียงนินทาจนหูชา หากวันนี้เธอหายไปกับเคลวินอีก พรุ่งนี้เธอคงเหมือนตกนรก
“คุณแคร์คนพวกนั้นด้วยเหรอไง?” เคลวินย้อนถาม
“แคร์สิคะ ข้าวยังต้องอยู่ที่นี่อีกเป็นเดือนๆ” ข้าวขวัญคอตก เธอจะต้อ
