Chapter 6 ลูกไม้ตื้นๆ

1165 Words

“จะกลับเองได้ยังไง จะค่ำอยู่แล้ว” ชายหนุ่มดุ เขาคาบบุหรี่ไว้ในปากแล้วดึงกระเป๋าสตางค์ออกมาดึงธนบัตรปึกหนึ่งวางลงในตะกร้าผ้า “เอ้านี่ ที่ว่าจะตอบแทนอย่างงาม” ดวงตาเป็นประกายราวกับกระหายจะซุกไซร้กายสตรีอีกสักรอบทำให้เอื้องผึ้งผวา หล่อนชอบที่เขาทำ... แต่นั่นอาจเป็นเพราะหล่อนขาดสติด้วย ตอนนี้ที่หล่อนมีสติครบถ้วนมันทำให้เอื้องผึ้งรู้สึกว่าได้กระทำผิดบาปลงไป ไม่น่าเลย! “ข้าเจ้าบ่ไจ้แม่ยิงสำเพ็ง (โสเภณี)" เอื้องผึ้งยัดธนบัตรนั้นคืนใส่มือชายหนุ่มด้วยดวงตารวดร้าว หล่อนไม่น่าทำตัวง่ายๆ ให้เขาดูถูกเลย! “เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันเถอะเจ้า ข้าเจ้าไม่อยากให้ไผฮู้เรื่องนี้ ขอหื้อมันจบที่นี่เถิดนาเจ้า” เขมกรยืนอึ้งมองละอ่อนสาวที่เช็ดน้ำตาป้อย เดินกึ่งวิ่งหนีเขาไปทางหมู่บ้านด้วยความรู้สึกอยากฉุดหล่อนเข้ามาคุยกันให้รู้เรื่อง พอๆ กับที่อีกใจก็คิดว่าปล่อยหล่อนไปก็ดี จะได้จบๆ อย่างที่หล่อนบอก เรื่องนี้ก็มีแค่เขาและหล่อนที่รู้ แต่เขาไม่ได้ใส่ถุง ไม่ได้หลั่งนอกเลยนี่สิ มันจะไม่มีปัญหาจริงๆ เหรอวะ! “บ้านนี้แหละอ้าย เขาว่าไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาค้าขายกับพ่อเลี้ยงมิ่งหล้า ข่าวว่ามันรวยแต๊รวยว่า! ถ้าของหายไปสักชิ้นสองชิ้นมันคงบ่ฮู้หรอก” กำปอกับสิงห์คำแอบซุ่มอยู่ในพุ่มไม้ มองบ้านไม้ชั้นเดียวในบริเวณรีสอร์ทธรรมชาติของพ่อเลี้ยงมิ่งหล้าด้วยดวงตาแห่งความโลภโมโทสัน ระยะหลังสิงห์คำกับกำปอพากันออกลักเล็กขโมยน้อยมาหลายครั้งไม่เคยถูกจับได้ ครั้งนี้พวกเขาก็มั่นใจเหมือนกัน! สองหนุ่มฉกรรจ์ดึงผ้าโพกศีรษะลงมาปิดบังใบหน้า ก่อนย่องเข้าไปทางด้านหลัง ถึงรีสอร์ทของที่นี่จะเป็นกึ่งๆ บ้านเดี่ยวกลางป่าใหญ่ เน้นความเป็นส่วนตัวของแขกวีไอพีเงินหนา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาบุกมาขโมยของในรีสอร์ทของพ่อเลี้ยงที่มีอิทธิพลของที่นี่ ต้องระวังให้มากหน่อย แกร๊ก! หน้าต่างไม้ถูกแงะสำเร็จ สิงห์คำกระโดดเข้าไปก่อน ตามด้วยกำปอ พวกเขาค้นหาของมีค่าอยู่นานก็เจอเซฟขนาดกลางอยู่ใต้เตียง แต่ติดรหัสผ่าน! “มันคงเก็บทุกอย่างไว้ในนี้” กำปอบอกเสียงอ่อย ก่อนถูกสิงห์คำตบกบาลเสียงดังลั่น “แล้วมึงเสือกบ่สืบมาให้รู้เรื่อง จั๊ดง่าว!” “ลองกดมั่วๆ ดูมั้ยล่ะอ้าย” กำปอคลำหัวป้อย ถึงมีหมวกไหมพรมรับแรงกระแทกไว้ก่อนก็ยังเจ็บอยู่ดี “ดีกว่ากลับไปมือเปล่าเน้อ” สิงห์คำลังเล แต่ความโลภก็ทำให้ลองกดรหัสผ่านดูจนแทบไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร กระทั่งโจรกระจอกทั้งสองได้ยินเสียงไขประตูดังแกร๊ก! สิงห์คำกับกำปอมองหน้ากันตาเหลือก ก่อนที่กำปอจะรีบแจ้นหนีออกทางหน้าต่าง ทิ้งให้สิงห์คำยืนอึ้งมองหนุ่มรุ่นน้องพลาง หันมองประตูที่กำลังจะเปิดพลางอย่างทำอะไรไม่ถูก เขาตกใจและกลัวถูกจับได้จนขามันแข็งไปหมดแล้ว! เอาวะ ยังไงก็อาจจะโดนเห็นเข้า ขอหยิบอะไรสักอย่างติดไปด้วยแล้วกัน หันไปหันมา สิงห์คำก็หยิบที่เขี่ยบุหรี่ข้างเตียงติดมือไว้แล้วรีบแผ่นตามไปทางหน้าต่างที่กำปอเพิ่งแจ้นออกไปทันที หมับ! แรงดึงคอเสื้อจากทางด้านหลังทำให้สิงห์คำเสียหลักร้องเสียงหลง! ยิ่งเรี่ยวแรงของชายหนุ่มฉกรรจ์กระชากร่างสูงใหญ่ของชายชาวเหนือจนล้มหงายไม่เป็นท่าลงกับพื้นไม้ดังโครม ก็ทำให้สิงห์คำร้องโอดโอย ก่อนจะถูกเท้าหนักๆ กระแทกเข้าที่หน้าอกดังพลั่ก! สิงห์คำจุกจนร้องไม่ออก ดวงตาชายวัยกลางคนมองไอ้หนุ่มเมืองกรุงด้วยความตื่นกลัว ไอ้กำปอ ไอ้ชิบหาย! ทำไมมันไม่บอกสักคำว่าแขกของพ่อเลี้ยงมิ่งหล้าเป็นชายร่างใหญ่กำยำ ดวงตาคมกริบดุดันท่าทางเอาเรื่องขนาดนี้ แถมยังคาบบุหรี่มาด้วยตัวหนึ่ง มาดอย่างกับมาเฟียชาวกรุง นี่เขาจะถูกยิงทิ้งมั้ยวะ อุตส่าห์เพิ่งได้เมียเด็กมานอนกอดนอนเด้า สิงห์คำยังไม่อยากตายเพราะเข้ามาขโมยที่เขี่ยบุหรี่หรอกนะโว้ย! “ขอสุมาเต๊อะนาย เฮายังบ่อยากตาย” สิงห์คำปล่อยที่เขี่ยบุหรี่หลุดมือ ยกมือขึ้นไหว้ปะหลกๆ อย่างน่าสมเพช ก่อนจะคิดขึ้นมาได้ว่าเขามีลูกเลี้ยงสาวสวยนี่หว่า อย่างน้อยอีเอื้องผึ้งก็อาจจะได้ตอบแทนบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนของเขาวันนี้แหละวะ “เฮามีลูกสาว” มือไม้สั่นเทาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดรูปเอื้องผึ้งที่เคยถ่ายไว้ หมายใจจะส่งให้นายหน้าทางกรุงเทพมาซื้อตัวไปขายต่างประเทศเผื่อได้ราคาดี แต่กำปอก็ยังหาทางติดต่อนายหน้าให้ไม่ได้สักที ไม่อย่างนั้นเขาคงได้เงินเป็นกอบเป็นกำมากินใช้กับฟองแก้วนานแล้ว ไม่ต้องมาเป็นโจรกระจอกแบบนี้! “ลูกสาวสวย เฮายกหื้อ นายจะทำอะหยังกับเปิ้นก็ได้ ขอแค่ปล่อยเฮาไปก็พอ” เขมกรดึงบุหรี่ออกจากปาก มองโจรกระจอกใต้ฝ่าเท้าด้วยความคิดที่ว่ามันโชคดีมากๆ ที่เขามาเจอหลังจากเสร็จสมอารมณ์หมายกับแม่สาวเหนือคนสวยนั่นพอดี เขาอารมณ์ดีพอที่จะดูรูปที่มันส่งให้ ถึงจะมั่นใจว่าไม่มีใครทั้งหวานทั้งร้อนได้เหมือนแม่เอื้องผึ้งของเขาหรอก คิดแล้วก็อยากจะตบกบาลตัวเอง ไม่น่าปล่อยหล่อนไปเลย นี่แค่คิดถึงเขาก็อยากได้หล่อนอีกแล้ว ต่อให้หล่อนบอกว่าตัวเองไม่ใช่โสเภณี แต่เขมกรไม่เชื่อหรอกว่าจะมีผู้หญิงคนไหนในโลกใบนี้ที่เงินซื้อไม่ได้ เอื้องผึ้งก็แค่เพิ่มมูลค่าให้ตัวเองล่ะสิ ลูกไม้ตื้นๆ! ดวงตาดุดันจ้องมองภาพสาวสวยบนหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความเหยียดหยัน ก่อนจะค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความตื่นตะลึงเมื่อเห็นละอ่อนสาวขาวนวลในชุดเก่าๆ สกปรก กำลังตระเตรียมอาหารเย็นอยู่หน้าเตาไฟ เขม่าควันและเหงื่อไคลไม่ทำให้หล่อนดูแย่เลย นั่นทำให้หล่อนดูเซ็กซี่ไม่ต่างจากที่เขาเพิ่งจะขยำขยี้ทำลายพรหมจรรย์ของหล่อนไปเมื่อครู่เลยด้วยซ้ำ เขมกรยิ้มมุมปาก นี่มันจุดไต้ตำตอชัดๆ แถมดูเหมือนเขาจะได้ตำน้ำพริกรสเผ็ดอมหวานอีกหลายยกก่อนได้กลับกรุงเทพเสียด้วยสิ แบบนี้สิ การกลับมาเจอโจรค่อยน่าสนุกหน่อย!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more