เวลา 18:56 น.
ร้านสักเฟย
“เฮ้ย เลิกกิจการแล้วเหรอวะ” ณภัทรเดินเข้ามาในร้านพร้อมของฝากที่แวะซื้อมาฝากเพื่อน ๆ ไหนจะเหล้าป่าที่ชาวบ้านให้เขาเป็นของฝากอีก คืนนี้ก็เลยจะดื่มกับเพื่อนอย่างมีความสุขในรอบหลายปี
“อารมณ์ดีมาเลยนะมึง” เฟยวางเครื่องมือ เดินออกมาทักทายเพื่อน วันนี้ไอ้นิกมันดูมีชีวิตชีวาที่สุดแล้ว
“แน่นอน”
“เออ ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของมึงกูก็ดีใจละ นึกว่าจะเห็นแต่หน้าอมทุกข์” เฟยมองนิกแล้วยิ้มอย่างสุขใจ ถึงเรื่องของไอ้นิกกับพลอยใสจะจบลงด้วยดีหรือไม่ดี แต่ยังไงไอ้นิกก็คือเพื่อนเป็นเพื่อนตายของเขา ไม่มีทางที่จะเลิกคบกัน
“กูได้เหล้าป่ามาด้วย อร่อยนะมึงมาลองชิม”
“มึงเคยแดก?”
“หึ ได้ยินชาวบ้านว่าอร่อย อยู่นู่นกูเป็นเด็กดี ไม่แดกเหล้าไม่สูบบุหรี่”
“หึ สิ้นลายเพราะคนนี้จนได้นะมึง”
“เจี๋ยเป็นคนน่ารัก” พูดถึงคนรักแล้วก็ยิ้ม กลับมาถึงเขาก็รีบโทรหาเธอตั้งแต่บ่ายสามโมงเย็น วางสายตอนสี่โมง
