EPISODE 01(3)
814 Words
เมื่อเด็กแว้นไปกันหมดแล้วจาริญญาผ่อนลมหายใจด้วยความรู้สึกโล่งอก นึกขึ้นได้ว่ากอดแขนใครบางคนไว้อยู่ก็รีบปล่อยออกแล้วเอ่ยขอบคุณยกใหญ่ “ขอบคุณนะคะพี่นิก ไม่ได้พี่ช่วยไว้เจี๋ยแย่แน่เลยค่ะ”
“ไม่เป็นไร พี่ผ่านมาพอดี วันนี้เลิกมืดเหรอทำไมมายืนคนเดียวในที่เปลี่ยวแบบนี้ รู้ไหมมันอันตราย”
“วันนี้ก็เลิกเย็นอยู่แล้ว แต่อาจารย์ขอเพิ่มอีกนิดก็เลยมืด ปกติเจี๋ยก็ไม่เคยเจออะไรแบบนี้นะคะ สงสัยจะเป็นความซวยของเจี๋ย แต่ก็ยังมีความโชคดีอยู่เพราะพี่นิกมาช่วยไว้ ว่าแต่พี่นิกพกปืนติดตัวตลอดเหรอคะ”
“อ้อ อันนี้ของไอ้หินมันน่ะ นี่ไง” ว่าแล้วเขาก็กดยิง แกร๊ก ไฟพ่นออกมาจากปลายกระบอกปืน “ไฟแช๊กครับ”
“อ่อ เจี๋ยก็นึกว่าพี่นิกพกปืน”
“บ้าน่า พี่จะพกทำไม พี่เป็นคนดี”
“อ่อค่ะ ยังไงก็ขอบคุณจริง ๆ นะคะพี่นิก”
“เอาน่า ปะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง เผื่อพวกนั้นแวะกลับมาอีก เจี๋ยพักที่ไหนครับ” ณภัทรเดินมาเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่ง เปิดประตูให้ขนาดนี้ยังไงเธอก็ปฏิเสธไม่ได้
จาริญญาเข้ามานั่งในรถแล้วเอ่ยกับณภัทรที่ตอนนี้เข้ามานั่งประจำที่คนขับ “ขอบคุณพี่นิกมากนะคะ”
“ไม่เป็นไรเลย เรื่องเล็กน้อย นี่เจี๋ยขอบคุณพี่หลายรอบแล้วนะ”
“ก็พี่ช่วยเจี๋ยไว้ไงคะ ไม่ได้พี่นิกมาช่วยก็ไม่รู้ว่าเจี๋ยจะเป็นยังไง ตอนนั้นเจี๋ยกลัวมากนะคะ” เธอกลัวจริง ๆ ให้รอคนของพ่อมาช่วยก็คงจะไม่ทัน ไม่คิดเลยว่าพี่ชายของเพื่อนสนิทจะเข้ามาในจังหวะนรกพอดี
“ไม่ต้องกลัวแล้วครับ นี่ไงพี่มาช่วยเจี๋ยแล้ว เจี๋ยปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องร้องไห้นะ” ปลายนิ้วเรียวสวยปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของหญิงสาว
“ค่ะ” นัยน์ตาที่เธอมองเขามันมีแต่ความปลาบปลื้ม แววตาที่เรียกได้ว่าเหยื่อตกหลุมพรางเข้าแล้ว
“ไหนคราวนี้บอกพี่มาครับว่าเจี๋ยพักที่ไหนครับ พี่จะได้ไปส่ง ตอนนี้ดึกแล้ว”
“คอนโดบีบีซีค่ะ” จาริญญายิ้มเขินก่อนจะหันมองทางอื่นเพราะเพิ่งจะนึกออกว่าเขาสัมผัสใบหน้าของเธอ
“โอเคครับ เจี๋ยคาดเข็มขัดด้วยนะ”
“ค่ะ” ก้มหน้าก้มตาดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดแล้วนั่งเงียบ ๆ ที่ไม่เงียบเห็นจะเป็นหัวใจที่เต้นแรงจับจังหวะไม่ทัน
“แล้วนี่ยังไม่กินอะไรใช่ไหม”
“ค่ะ”
“งั้นเราแวะกินข้าวกันก่อนดีไหม”
“ดะ ได้ค่ะ เจี๋ยจะได้เลี้ยงขอบคุณพี่ด้วย”
“เฮ้ยไม่ต้อง”
“ให้เจี๋ยเลี้ยงเถอะนะคะ ถ้าวันนี้ไม่ได้พี่นิก เจี๋ยก็…”
“อะ ๆ เลี้ยงก็เลี้ยงไม่ต้องดราม่าเลย”
“ค่ะ” เจี๋ยอมยิ้ม อาจจะเพราะแอบชอบพี่ชายของเพื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อเขาเข้ามาช่วยในยามที่เธอเดือดร้อนจึงทำให้หัวใจที่แอบมีเขาอยู่แล้วเพิ่มความรู้สึกดี ๆ เข้าไปอีกหลายเท่าตัว
โดยที่เจี๋ยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความตั้งใจของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเธอ เขาวางแผนทุกอย่างเพื่อเข้ามาเป็นพระเอกในใจเธอ ทั้งที่ความจริงแล้วเขามันผู้ร้ายตัวฉกาจ ก็คงจริงอย่างที่เจี๋ยพูดว่าวันนี้เธอดวงซวย ความจริงเธอก็ซวยตั้งแต่เกิดมาเป็นหลานสาวของกล้วยหอมผู้หญิงที่การินรักมากมาย วัยรุ่นที่มาก่อกวนก็เด็กที่การินรู้จักแล้วให้มาช่วยก่อเหตุ ถ้าจะโทษก็โทษปู่ของเจี๋ยที่ขัดขวางความรักของไอ้กานต์กับกล้วยหอมแล้วกัน ณภัทรก็แค่รักเพื่อน อยากช่วยเพื่อนเท่านั้น แค่นั้นจริง ๆ
ร้านบะหมี่หมูแดงหน้าคอนโดบีบีซี
“แล้วกลับดึกแบบนี้ทำไมไม่ให้แฟนมารับ กลับเองอันตรายมากนะ” เป็นคำถามเปิดอยู่แล้ว ในเมื่ออยากรู้จักก็ต้องพยายามทำความรู้จัก
“เจี๋ยยังไม่มีแฟนค่ะ”
“พี่ก็ไม่มีนะ”
“หือ”
“เล่าให้ฟังไง”
“...”
“น่ะ ทำหน้างง พี่แค่อยากบอกว่าไม่มีแฟนก็ใช่ว่าเราจะแปลกประหลาดใช่ไหมครับ”
“งั้นมั้งคะ”
“ทำหน้าแบบนี้ไม่เชื่อพี่”
“ไม่เชื่อเรื่องไหนคะ”
“นั่นดิ เจี๋ยไม่เชื่อเรื่องไหน”
“เจี๋ยเชื่อทุกเรื่องค่ะ ไม่มีเรื่องไหนที่พี่นิกต้องโกหกเจี๋ยนี่คะ”
“ครับ” นิกยิ้มพลางคิดในใจว่ามีสิ เรื่องที่เขาจะโกหกเธอคงมีอีกเยอะจนนับครั้งไม่ถ้วน ถ้าเธอเป็นคนมองโลกในแง่ดีก็ไม่มีทางตามเขาทัน
- Writer
