~~ ÖMÜR~~
Kaldım öyle dut yemiş bülbül gibi... annemin artık şüpheyle kısılan gözleri bende, hiç ayırmadan, hatta o uzun kıvrık kirpiklerini hiç kırpmadan bana bakıyor ve ben hala susuyorum,hatta nefes almayı bile unuttum ama bir şey yapmalıyım ya!
"Haa bakim çantama Ceren! bekle bir saniye cicim!"
Cicim mi?
O divandan bildiğin tavşan gibi zıpladım yere, koştum resmen odama...
"Noluyo ya! Ceren'in seninle işi ne?" diye fısıltıyla ona çıkışırken, resmen telefonun içine sızma isteğim var ve gözüm aralık bıraktığım kapıda.
Ayten hanım bu! yemez öyle Cerenmiş, yanlış numaraymış, gelir saklanır kapının ardına, dinleyiverir mazallah.
"Ömom, in aşağa ya! valla bu manyak bozmuş kafayı seninle kızım, kafama silah dayalı ya... koş gel hemen nolur?"
Ney neeey?
aaa kafayı yemiş herif ya! Ce
