Kızlar, çöpçatanlık kokan bakışlarını, yine bana çevirdiklerinde cidden uyuz oldum. Bu Henry denen herifle aramda bir şeyler olması için ölüyolar, nerdeyse kırk yasin okuyacaklar, adaklar adayacaklar.
O kadar hevesliler yani, ama anlamıyolar işte. Bende bu adamı iten bir şeyler var. Adını koyamadığım bir şey ve hissediyorum, kesinlikle kızların benim adıma hayaliyle yanıp tutuştukları o şey olmayacak. Adımın Ömür olduğu kadar eminim kendimden.
Nokta!
Başımı çevirip, yine dışarıyı izlemeye koyuldum ve olamaz ya! Kahretsin!
Herif tam tepemde bitti yine. Sesini duyduğumda bir hışımla dönüp ona baktım.
Öff bee!
Gerçekten geriyor bu adam beni.
"Günaydın hanımlar," dedi ve o bilgiç, kendinden emin bakışları döndü, beni buldu.
"Sanada günaydın Ömür," dediğinde cinlerim tepeme toplanma
