~~ÖMÜR~~
Salonda, yerde ne kadar süre kaldım öyle hiç bilmiyorum ve her nasıl olduysa üşüdüğümü hissettiğimde yavaşça doğruldum. Gözlerim, ağlamaktan sanki içine bir avuç acı biber atmışım gibi yanıyor, aynı anda bulanık görüyodu.
Telefonum, yatağımın baş ucunda komodinin üstünde, şarjda kalmıştı.
Ceren'i aramalıydım, hala inanasım gelmiyodu. Bütün bunlar, o zalimin bana anlattıkları kesinlikle yalan olmalıydı, yine bana oyun kurmuş olmalıydılar. Ceren'de bu işin içinde olmalıydı yine.
Niye yapıyolardı ki bunu?
Tamam, kabul! Lanet olsun, gelmesin, dönmesin bana, tamam söz unutacağım onu, cidden söz, ama böyle yapmasınlar ya! Yakmasınlar canımı daha fazla!
Adeta sürünen adımlarımla yatak odama giden koridorda, duvarlara tutuna tutuna ilerledim ve yatak odama giripte yatağıma oturdu
