~~EVE DÖNÜŞ~~
~~ARAS~~
Yine, yine, yine çok sessiz ve o böyle sessizleştiğinde korkuyorum.
Delireceğim ya!
Öne oturmasını teklif ettiğimde ters ters baktı yüzüme ve geçip arkaya oturdu.
"Anlaştığımız gibi bana gidiyoruz Ömrümcem, ama evine uğrayalım istersen önce, alacaklarını alırsın, sonra bir ara tüm özel eşyalarını alırız," dediğimde, dikiz aynasından göz göze geldik.
Tek kelime etmedi. O saf kızgınlık barındıran gözleri yeterince konuşuyordu benimle. Ellerini göğsünde birleştirdi ve dönüp, camdan dışarıyı izlemeye başladı.Bana cevap verme gereğini duymadı bile.
Anladım.. çok kızgın ve de kırgın!.
"Anahtarın yanında mı?" diye sordum. Yine bana bakmadan, "hayır, senin evinde çantamda kaldı," dedi buz gibi bir sesle.
Gerilmeye başladım. Zaten Ömür'ün bana olan kızgınlığından
