แนะนำตัวละคร
1039 Words
ลูอีส อาร์โนลด์ ลูกครึ่งไทย-อเมริกันนายใหญ่แห่ง west valor อายุ 27ปี หัวหน้าแก๊งที่มีอิทธิพลในวงการมาเฟีย เจ้าของบ่อนกาสิโนที่ใหญ่ที่สุด คุณพ่อเสียชีวิตเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องขึ้นรับตำแหน่งตั้งแต่อายุ 20 ปี เขายังคงมีความหวังที่จะตามล่าเพื่อนทรยศที่ยิงพ่อของเขาอย่างไม่ลดละเพื่อนำมาลงโทษให้ได้ และลูอีสสาบานว่าจะฆ่ามันด้วยมือของเขาเอง
"ขอบคุณนะคะที่เอ็นดูหนู"
"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะทิ้งเธอไว้ในป่าปล่อยให้เสือมันกินตายไปซะ ผู้หญิงน่ารำคาญ..."
เวียงพิงค์ พรรณณิชา วรวงค์ อายุ 17ปี สาวน้อยบ้านป่าที่ชายหนุ่มบังเอิญไปเจอ และด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับ ทำให้เขาต้องอุ้มเธอกลับมาด้วย
"ถ้าฉันปล่อยยัยเด็กนี่ทิ้งไว้ที่นี่ จะดูเป็นคนใจร้ายมั้ย"
"ถ้าปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ ไม่รอดแน่ครับ"
...
"คุณจะส่งหนูเรียนเหรอคะ"
"ใช่... แต่เธอต้องทำตัวให้น่ารักหน่อย ฉันไม่ชอบเด็กดื้อมันน่ารำคาญ"
สปอยเนื้อหา...
"นายใหญ่จะเอายังไงกับเด็กคนนี้ครับ"
"ถ้าฉันปล่อยทิ้งไว้ที่นี่เด็กจะอยู่ได้ไหม"
ชายหนุ่มเอ่ยถามตามตรงเขาไม่ใช่คนดีอะไรนักหนาหรอกจะให้ไปช่วยเหลือทุกคนมันเป็นไปไม่ได้
"ผมว่าไม่น่ารอดนะครับแล้วตอนนี้ไม่รู้ว่าไอ้พวกนั้นจะย้อนกลับมาอีกหรือเปล่าถ้านายใหญ่ไม่พาเธอกลับไปด้วยอาจจะได้รับอันตรายได้"
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ทำไมเขาจะต้องพาเด็กคนนี้กลับไปเป็นภาระให้ตัวเองด้วยปกติดูแลลูกน้องเป็นร้อยคนพันคนก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยลูกน้องของเขาดูแลตัวเองได้เพราะว่าต่อสู้กันเก่งมากไม่มีใครกล้ามารังแกหรอก แต่กับเด็กคนนี้คิดดูแล้วอายุไม่น่าจะถึง 18 แถมยังดูพูดไม่รู้เรื่องด้วยแล้วเขาจะพาไปเป็นภาระทำไม
"ก็ช่างสิไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย"
พูดจบเขาก็กลับหลังหันพาตัวเองจะเดินออกไปจากตรงนั้น เสียงร้องไห้ของเด็กสาวทำให้ชายหนุ่มถึงกับก้าวขาไม่ออก หลับตาลงก่อนจะพ่นลมหายใจอุ่นร้อนออกมา
"ภาระชิบหาย แม่งเอ๊ย"
ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะหันหลังกลับไปหาเด็กสาวดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะลากออกไปจากตรงนั้นทันที
"ปล่อยหนูนะ อย่ามายุ่งกับหนู ฮึก...! จะอยู่กับแม่"
"แม่เธอตายไปแล้วจะไปอยู่ด้วยได้ยังไง หรือว่าเธอจะฆ่าตัวตายตามไปล่ะ"
สกิลปากของเขายังคงเก่งตามสไตล์ พูดจาไม่ค่อยรักษาน้ำใจใครและนี่เป็นข้อเสียของผู้ชายแบบเขา เด็กสาวกลับหลังหันมองไปยังร่างที่ไร้วิญญาณของคุณแม่ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารสำหรับผู้ที่มองเห็น ริชาร์ดรู้สึกสงสารหญิงสาวจับใจแต่เขาเป็นลูกน้องของนายใหญ่ไม่สามารถออกคำสั่งอะไรกับเขาได้ และการที่เขาจะพาเด็กคนนึงไปดูแลนายใหญ่แห่ง west valor ต้องเป็นคนตัดสินใจเอง
"แม่หนูยังไม่ตายหนูต้องพาแม่ไปหาหมอก่อนให้คุณหมอรักษา"
"รักษาบ้าอะไร...! แม่เธอไม่หายใจแล้ว"
"แม่หนูยังไม่ตาย คุณโกหก"
เด็กสาวร้องไห้โวยวายออกมาอย่างไม่อายใครพยายามจะวิ่งกลับไปหาร่างไร้วิญญาณของคุณแม่ ชายหนุ่มใบหน้าหงุดหงิดฉายแววชัดเจนอุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่าก่อนจะพาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะคนบ้า"
"เธอนี่มันเป็นตัวภาระของจริง ไม่รู้ว่าชีวิตทำกรรมทำเวรอะไรมาถึงโคตรซวยได้มาเจอเธอในสภาพนี้ จะไม่ดูดำดูดีก็กระไรอยู่ เดี๋ยวลูกน้องคนอื่นก็จะว่าฉันใจร้าย พวกมันจะไม่เคารพฉันเอาได้"
"ฮือ...! งั้นก็ปล่อยหนูสิปล่อยหนูไปตามยถากรรม ปล่อยให้หนูอยู่ในป่าตัวคนเดียวให้โดนเสือกัดตายไปเลยคุณจะได้ไม่ต้องเอาหนูไปเป็นภาระ ปล่อยนะ...!"
เสียงเล็กเอ่ยประชดประชันชายหนุ่ม ในตอนนี้เธอกำลังเสียใจที่แม่ของตัวเองไม่มีชีวิตอยู่แล้วแทนที่เขาจะปลอบโยนกับพูดจากระแทกแดกดันทำลายความรู้สึก ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ปากเสียชะมัดเลย
"ให้เสือในป่ากินตายมันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ สู้ให้เธอไปทำประโยชน์ให้ฉันดีกว่า"
"ทำประโยชน์อะไรคะ"
"ไปเลี้ยงลูกๆของฉันไง ไม่ต้องทำอะไรเยอะหรอกแค่ป้อนข้าวป้อนน้ำ อาบน้ำแปรงฟันทำแค่นี้ก็พอแล้วฉันจะส่งเสียเธอเรียนให้จบ ให้ที่พักอาศัยถือว่าแลกเปลี่ยนกัน"
หญิงสาวนิ่งเงียบอย่างคิดไม่ตกจากที่เธอฟังผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาและดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งและมีลูกน้องติดตามค่อนข้างเยอะ
"แล้วลูกคุณมันแปรงฟันเองไม่ได้หรือไงทำไมต้องไปแปรงให้"
"เสือมันไม่มีมือจะแปรงฟันเองได้ยังไง"
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเรียบลูก ๆที่เขาพูดถึงก็คือเสือที่เขาเลี้ยงไว้ดูเล่นมีหลายตัวด้วยนะน่ารักน่าชังสุด ๆ
"อะไรนะคะให้หนูไปเลี้ยงเสือเหรอ ไม่นะหนูไม่ไปปล่อยหนู กรี๊ด...!"
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเฉพาะ... 18+
สมจริงบ้างไม่สมจริงบ้าง ขอความกรุณาแยกแยะด้วยนะคะ
หากผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ล่วงหน้าค่ะ
และขอความกรุณาไม่นำนิยายไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด หากพบเห็นจะดำเนินคดีทันทีไม่มีเจรจาหรือขอโทษขอโผยใดๆ
ฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะคะเพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือน
ติดต่อได้ที่เพจ
fortune Author / Facebook
- Writer
