บทนำ นายใหญ่แห่ง West valor
1225 Words
เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสายทว่าใบหน้านิ่งขรึ่มยังคงเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆทั้งนั้น การปะทะโต้ตอบของทั้งสองฝ่ายยังคงดำเนินต่อไป นายใหญ่ของแก๊ง west valor เจ้าของบ่อนกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในแถบประเทศเพื่อนบ้าน สั่งลูกน้องให้จับคนทรยศมาลงโทษทรมานเสียให้เข็ด พวกนี้รังแต่จะทำให้กลุ่มของเขาเสียชื่อเสียงซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลยสักนิดที่จะปล่อยเอาไว้ใกล้ตัว
"พวกมันหนีเข้าชายแดนไทยครับ"
"สั่งตำรวจฝั่งนั้นจับพวกมันเดี๋ยวฉันจะไปจัดการมันเอง"
"ได้ครับนายใหญ่"
ลูอีส นายใหญ่แห่ง west valor ออกคำสั่งให้ลูกน้องไปจัดการตามที่เขาต้องการ บุคคลใดที่คิดทรยศกับเขามันมีทางเลือกไม่มากนักหรอก ไม่ติดคุกตลอดชีวิตก็ต้องหายไปจากโลกใบนี้ตลอดกาล วงการนี้มันก็เป็นแบบนี้แหละซึ่งเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนในชีวิตว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ในจุดนี้
นายใหญ่คนก่อนแห่ง west valor ถูกยิงเสียชีวิตเพราะถูกเพื่อนรักทรยศหักหลัง โชคยังดีที่ลูกน้องทุกคนซื่อสัตย์ต่อนายใหญ่จึงไม่มีใครย้ายฝั่งตามไป และเรียกร้องให้ต้องมีหัวหน้าคนใหม่ซึ่งเหลือเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เป็นทายาทสืบทอดตระกูล และตอนนี้เขายังตามล่าไอ้เพื่อนทรยศที่กล้าหักหลังพ่อของเขาแถมยังพรากชีวิตของท่านไป เขามีชีวิตอยู่เพื่อตามไปฆ่ามัน แก้แค้นให้คุณพ่อที่ลาลับจากโลกใบนี้ไปแล้ว
"นายใหญ่จะกลับเลยมั้ยครับ"
"ฉันจะไปที่ผับ นัดเพื่อนเอาไว้"
"งั้นเชิญทางนี้ครับ"
ลูอีสหยิบโทรศัพท์กดดูเวลาหน้าจอ นายใหญ่แห่ง west valor รูปร่างสูงโปร่งและด้วยความที่เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เขาจึงมีใบหน้าหล่อเหลาไปโซนยุโรป โหนกแก้มชัดเจน ดวงตาสีฟ้าดูลึกกว่า สันจมูกที่โด่งพุ่งทำให้ใบหน้าดูมีมิติมากกว่าคนทั่วไป ผมสีทองนุ่มสลวยใบหน้าฟ้าประทานเฉกเช่นเขาใครเห็นเป็นต้องอิจฉา
"ผมให้ไอ้ฟรานซิสเอากระเป๋าเงินจำนวนสองล้านไปให้แล้วนะครับ"
"อืม... พวกนี้กระหายเงิน แค่เรามีเงินพวกมันก็พร้อมที่จะก้มหัวและถวายชีวิตให้แล้ว"
"ตามจริงแก๊งของเราไม่ค่อยมีปัญหากับใคร ผมว่าเลี้ยงพวกมันไปก็ไม่คุ้มเท่าไหร่"
ผู้ช่วยของเขาเสนอความคิดบ้างตามประสาคนสนิท และลูอีสมักจะรับฟังบุคคลในโลกนี้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น คนแรกคือผู้ช่วยคนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กและบรรดาแก๊งเพื่อนของเขาซึ่งแต่ละคนก็จะมีอิทธิพลที่แตกต่างกันไป
"ช่างมันเลี้ยงไว้ก่อน เผื่อมันมีประโยชน์ในอนาคต แล้วเรื่องอาวุธล่ะ"
"สั่งแล้วครับ น่าจะมาไม่เกินสิ้นเดือน"
"อืม ดีมากนายนี่ทำงานดีเหมือนเดิม"
นายใหญ่แห่ง west valor เผยยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้ไม่ดังมากนักเหมือนจะย่องเสียมากกว่า เขาหยุดนิ่งเหลือบสายตามองไปทางขวาของลำตัวก่อนจะเห็นเท้าเล็กโผล่ออกมาหลังต้นไม้ใหญ่
เขาหันไปมองผู้ช่วยของตัวเองขยับใบหน้าเล็กน้อยให้เขาไปจัดการ ผู้ช่วยของนายใหญ่หรือริชาร์ดใช้สกิลในการฝึกการต่อสู้มาย่องเข้าไปทางด้านหลังของต้นไม้ก่อนจะจับตัวแมวมองที่แอบอยู่ไม่ไกลมากนัก
"กรี๊ดดดด...! ปล่อยนะ"
เด็กสาวในชุดเข้าป่า ช่วงบนสวมเสื้อยืดแขนสั้นเอวลอยกางเกงขายาว สะพายกระเป๋าถักของชนเผ่าพื้นบ้าน ใบหน้าสวยตื่นกลัวร้องออกมาเสียงดังลั่นบริเวณนั้น
"อย่ามายุ่งกับหนูนะ"
"เธอได้ยินอะไรบ้าง"
ใบหน้าหล่อแต่ดูดุดันสำหรับใครต่อใครโดยเฉพาะเด็กสาวตรงหน้า เธอตื่นกลัวมากกับชายแปลกหน้าทั้งสองคน เธอมองซ้ายมองขวาหาทางหนีทีไล่ก่อนจะเตะริชาร์ดเข้าที่เป้าอย่างจัง ใบหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด
"โอ๊ยยยยยยย"
หญิงสาวดิ้นหนีออกจากการเกาะกุม ตาเบิกกว้างรีบวิ่งหนีไปทางที่มา ลูอีสเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตามไปเพราะไม่รู้ว่าเธอได้ยินอะไรไปบ้าง และถ้าความลับพวกนี้รั่วไหลไปหาคู่อริมันจะแย่เอาได้
"หยุดนะนังเด็กบ้า"
"กรี๊ดดดดด อย่าเข้ามานะโว้ย"
เด็กสาววิ่งหนีไปตามทาง เดินอ้อมไปยังทางเข้าหมู่บ้านของตัวเอง ก่อนจะหยุดชะงักนิ่งเมื่อภาพตรงหน้าทำเธอช็อกสุดขีด ทางเข้าหมู่บ้านไฟลุกโชนไปทั่ว เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสายทำเอาหญิงสาวตัวสั่นกลัว และทันใดนั้นเธอก็ได้สตินึกถึงคุณแม่ของตัวเองที่อยู่ในหมู่บ้านก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ
"แม่...!"
เธอรีบวิ่งเข้าไปในหมู่บ้านแต่ก็ถูกชายหนุ่มที่วิ่งตามมาดึงรั้งเอาไว้ก่อนจะลากไปซ่อนตัวด้านหลังต้นไม้ใหญ่
"แม่...! ปล่อยนะหนูไปจะช่วยแม่"
"เข้าไปก็ตายนะสิยัยเด็กบ้า เห็นมั้ยว่าพวกโจรมันมาปล้นในหมู่บ้าน"
"หนูเป็นห่วงแม่ ฮึก...! แม่"
"เงียบ..!"
ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวมองไปยังทางเข้าหมู่บ้านก่อนจะปิดตาเธอเอาไว้เพราะพวกโจรมันยิงปืนใส่ชาวบ้านเหมือนไม่รู้สึกผิดใด ๆ
"อย่างมอง"
"ฮึก...!"
เด็กสาวหลับตาลงด้วยความสั่นกลัว ภาวนาให้คุณแม่ปลอดภัยจากพวกคนใจร้าย ขอให้ท่านหลบอยู่ในที่ปลอดภัย
และกว่าที่สถานการณ์จะสงบลงก็ผ่านไปเกือบสิบนาที ลูอีสปล่อยเด็กสาวให้เป็นอิสระแต่ยังคงกุมมือเล็กเอาไว้เพราะไม่รู้ว่าพวกโจรยังอยู่รึเปล่า
"ปล่อย...! หนูจะไปหาแม่"
"ฉันจะพาไปเอง"
เขากุมมือหญิงสาวพาเดินเข้าไปในหมู่บ้าน หยิบปืนขึ้นมาถือไว้ในมือใช้สายตากวาดมองไปโดยรอบเพื่อดูว่ามีบุคคลน่าสงสัยยังอยู่มั้ย
สภาพในหมู่บ้านเละเทะหนัก ผู้คนได้รับบาดเจ็บกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่น่าจะต่อสู้เพื่อปกป้องหมู่บ้านของตัวเอง
"แม่จ๋า... แม่จ๋าอยู่ไหนจ๊ะ"
เด็กสาวตะโกนเรียกคุณแม่ของตัวเอง วิ่งไปจนสุดทางก่อนจะมองบ้านตัวเองที่ตอนนี้ไฟไหม้ลุกโหมกระหน่ำอย่างแรงจนชายหนุ่มต้องลากเด็กสาวออกมาให้ห่าง
"บ้านหนู...!"
เธอมองบ้านของตัวเองที่ตอนนี้แทบไม่มีเค้าโครงเดิมอีกแล้ว ใบหน้ารูปไข่ร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจมองหาคุณแม่ของตัวเองและบังเอิญเหลือบสายตาไปเห็นคุณแม่วิ่งมาทางนี้ แต่โชคไม่ดีเอาเสียเลยเพราะมีโจรวิ่งไล่ตามมาก่อนจะยกปืนขึ้นเล็งเข้าไปที่แผ่นหลังของท่าน
ปัง !
"ละ...ลูกแม่"
เด็กสาวอ้าปากค้างอย่างช็อคสุดขีด มือไม้สั่นเพราะภาพตรงหน้าทำให้เธอถึงกับยืนนิ่งตัวชาวาบแข้งขาอ่อนแรงแทบไม่ขยับเขยื้อน
"กรี๊ดดดดดดดด แม่จ๋า...!"
- Writer
