#วันที่3/3
924 Words
“ชีคคะ”
“...อืม...เราควรอาบน้ำก่อน” บอกแล้วลุกเดินเข้าไปในห้อง เตียงนอนอันยับย่นทำให้สตรีที่มองมันอยู่แอบเบะปาก และเขาก็เห็นเข้าพอดี
“เจ้าทำท่าเหมือนองค์ชายาตอนมาเจอชีคนอนอยู่กับสนมนางอื่น”
“จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้ทำหน้าอย่างนั้นสักนิด” ปฏิเสธแล้วก้าวฉับๆ ไปที่เตียง จัดการดึงผ้านวมและผ้าปูเตียงออกเพื่อเปลี่ยนผืนใหม่ให้เขา
“เจ้าควรให้เราออกจากห้องไปแล้วค่อยทำความสะอาด”
“คงยากค่ะ ในเมื่อคนที่มีหน้าที่ทำความสะอาดคือฉัน และฉันพอจะมีเวลาว่างแค่ตอนนี้เท่านั้น พอดีตอนบ่ายฉันมีประชุม” เธออธิบาย
“อืม...ก็ได้ งั้นเราอาบน้ำ เจ้าก็ทำความสะอาดไป” เขาว่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ จัดการเปิดน้ำจนค่อนอ่างแล้วลงไปแช่ในนั้น โดยยกเท้าที่เจ็บขึ้นพาดบนขอบอ่าง ในน้ำอุ่นจัดยังมีฟองฟูๆ ของสบู่เหลวส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว
“กรี๊ดดดด!!!”
“อะไร! เกิดอะไรขึ้น!”
เขาร้องถามผ่านช่องประตูที่แง้มไว้ เขาชินกับการอยู่คนเดียวจนลืมปิดประตูห้องน้ำ
“ถุงยาง! มีถุงยางใช้แล้วอยู่ใต้ผ้าห่ม! โอ๊ย! ฉันจะอ้วก!”
พอสิ้นเสียงร้อง ปราณัฐก็พุ่งตัวเข้ามาในห้องน้ำ โก่งคออาเจียนทั้งที่ไม่มีอะไรออกมานอกจากน้ำลายขมๆ มือข้างหนึ่งมีกระดาษชำระที่ห่อเจ้าถุงยางอนามัยเอาไว้ เธอทิ้งมันลงถังขยะในทันทีที่เจอมัน
“หึๆๆๆ” อลัญหัวเราะในลำคอ ห้องน้ำของห้องชุดที่เขาอยู่กว้างขวางพอสมควร มีทั้งฝักบัวและอ่างน้ำ รวมถึงเคาน์เตอร์วางของและอ่างล้างหน้า มันอยู่ห่างกันพอสมควร
“หยุดเสียงหัวเราะนั่นเลยนะ!” ตวาดเขาแล้ววักน้ำล้างปากล้างหน้า ก่อนจะหันมาเจอคนที่นอนแช่อยู่ในอ่าง พวงแก้มของสาวพรหมจรรย์ขึ้นสีแดงเรื่อ หัวใจเต้นแรง กลืนน้ำลายลงคออย่างประหม่า เพราะหากฟองบนผิวน้ำจางหาย เธอคงได้เห็นเจ้าชายเปลือยล่อนจ้อน
“หึๆๆ เจ้าพูดจริงรึ เรื่องที่ยังครองพรหมจรรย์”
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ”
อลัญยิ้ม ยิ่งมองท่าทีขัดเขินของปราณัฐก็ยิ่งชอบใจ
“ได้ ถ้าเช่นนั้นเจ้าช่วยเราสักนิดเถิด มาถูหลังให้เราที”
“ฮะ!? ถะ...ถู ถูหลังเหรอ ไม่! ฉันถูไม่เป็นหรอก” ตอบตะกุกตะกัก สองขาเริ่มสั่นไหวๆ
“เถอะน่า หยิบแปรงนั่นมาเร็วเข้าเถิด เราจะได้รีบออกไปจากห้องน้ำเสียที” อลัญว่าแล้วยิ้ม นึกสนุกยามได้แกล้งปราณัฐ หล่อนเป็นคนขี้โวยวายแต่จริงใจ ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน
ปราณัฐมึนงง เธอไม่ควรหยิบแปรงใยบวบมาถูหลังให้เขา เธอควรจะเดินออกไปข้างนอกแล้วหอบผ้าห่มออกไปซัก
“ถูแรงๆ หน่อยปราณัฐ เจ้ามีแรงเท่านี้รึ”
ปราณัฐหน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่รู้หรืออย่างไรว่าเธอเขินจนจะเป็นลมอยู่แล้ว ผู้ชายเปลือยอยู่ใต้น้ำนะ ผู้ชายหล่อ ผู้ชายมีกล้าม โอ๊ย...เลือดกำเดาจะไหล!
“หยุดพูดซะทีเถอะ ก่อนที่ฉันจะเป็นลม” เธอประชดแล้วถูหลังให้เขา ถูหลังไม่เท่าไหร่ สักพักย้ายมาถูข้างหน้า เธอต้องค้ำมือซ้ายกับขอบอ่างแล้วโน้มกายไปถูแผ่นอกให้เขา
“อืม...”
“อืมอะไรคะ” ถามอย่างงอนๆ มันน่าหมั่นไส้คนที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ่าง
“ก็กลิ่นเจ้า มันหอมนัก ตัวเจ้าตอนไม่มีเสื้อผ้าคงจะหอมกว่านี้”
“ทะลึ่ง!” ปราณัฐลุกยืนอย่างเคืองๆ อีตาชีคบ้ากามชักจะลามปามมากไปแล้วนะ เธอไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆ นะโว้ย
“ขออภัย เราแค่เอ่ยตามที่เราคิด”
เขาว่าแล้วลุกยืนบ้าง ข้างนอกอ่าง มีฟองขาวๆ บางส่วนติดตามเนื้อตัวเขา
“กรี๊ดดด!!!”
“ปราณัฐ!?”
อลัญตกใจเมื่อปราณัฐมองเขาแล้วกรีดร้อง ก่อนจะเป็นลมล้มพับ เขาคว้าได้เพียงแขนข้างหนึ่งของหล่อน หล่อนทรุดลงไป ศีรษะฟาดพื้นหรือไม่มิอาจรู้ เขารีบอุ้มหล่อนออกมาข้างนอก ไม่ได้สนเท้าที่เจ็บของตน เขาพาหล่อนไปนอนบนเตียง ทั้งตบแก้มเบาๆ เรียกสติ
“ปราณัฐ...ปราณัฐ?”
คนถูกเรียกเริ่มครางอืออา เปลือกตาขยับยุกยิกแล้วเปิดขึ้น ริมฝีปากอ้าค้างเมื่อมองเห็นหน้าเขาอีกครั้ง
“โอ...ขอโทษที ดีที่เจ้าฟื้น เอ่อ...เราว่าเราไปอาบน้ำดีกว่า” เขาว่าแล้วลุกยืน และมันทำให้ปราณัฐเห็นว่าเขาไม่ได้สวมอาภรณ์ใดๆ เลย
“โอ๊ย...ฉันจะฆ่าคุณ! ฮือออ...”
สองมือของสาวพรหมจรรย์ยกขึ้นมาปิดหน้า ในขณะที่ชีคอลัญเดินหัวเราะร่าเข้าห้องน้ำไป
ปราณัฐรวบรวมสติแล้วลุกขึ้นนั่ง สองมือเลื่อนไปนวดกะโหลกแรงๆ เมื่อกี้เธอล้มนะ แต่ดีที่หัวไม่ฟาดพื้น
เธอรีบจัดการกับเตียงเขา อันไหนที่ควรเอาไปซักก็จัดการให้เรียบร้อย ไม่ลืมเอาผ้าห่มและผ้าปูเตียงชุดใหม่เข้ามาเปลี่ยนด้วย เขาแต่งตัวอยู่ตอนที่เธอกลับเข้ามา เธอไม่พูด แม้รู้ว่าเขาอยากรู้ก็ตาม เขาแต่งตัวเสร็จเธอก็จัดการเตียงเสร็จพอดี อย่าถามเรื่องหน้าตา ตอนนี้มันบูดยิ่งกว่านมค้างคืนเสียอีก
- Writer
