7 วัน ฉันจะเป็นชายา (จบแล้ว! ฟรี!)

#วันที่3/9 (แถมอีกนิด)

ปราณัฐถอยห่างจากเตียงชีค เธอถอดเสื้อผ้าออก เปลี่ยนมาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวใหญ่ของเขา ก่อนจะเดินมานั่งบนพื้นข้างเตียง เฝ้ามองคนที่กำลังหลับอย่างเป็นสุข โครงหน้าหล่อเหลาคมคายอย่างแขกขาว ชวนให้มองมิรู้เบื่อ ดวงตาเขาช่างดึงดูดใจเมื่อลืมตาตื่น จมูกเขาโด่งจนน่าใจหาย ริมฝีปากก็ช่างเย้ายวนใจ มันเร็วไปกับการยอมรับว่าหลงรักคนคนนี้ แต่เธอไม่อาจห้ามใจ หักห้ามความปรารถนา

หากวันพรุ่งนี้ชีคอลัญยอมรับเธอไปเป็นชายา เธอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเขา ต่อความรักและความดีของเขาตราบสิ้นชีวาวาย ทว่าหากกาลกลับตาลปัตร ชีคอลัญไม่เห็นแก่พรหมจรรย์จอมปลอมที่เธอปั้นแต่งขึ้นมา เธอก็ขอลบเขาออกไปจากใจตลอดกาล แม้ว่าความจริงแล้ว เขาจะไม่มีวันหายไปจากใจเธอก็ตาม

“ขอให้สุขกับนิทรานะคะชีค ฉันจะนั่งเฝ้าคุณเอง” บอกอย่างนั้นเพราะคิดจะนั่งเฝ้าเขาจนถึงเช้า มันคงไม่ดีแน่ๆ หากเธอขึ้นไปนอนบนเตียงกับเขา เขาอาจลากเธอดำดิ่งสู่วังวนสวาทโดยไม่รู้ตัว และมันคงไม่ดีแน่ๆ หากเขาจะตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเธอนอนหลับอยู่ข้างเตียง แผนเธอคงพังทลาย ทางที่ดีที่สุดคือนั่งเฝ้าเขาเอาไว้ และรีบโดดขึ้นเตียงในตอนที่เขาขยับตัวฟื้นตื่น นี่ล่ะ แผนเด็ดที่สุดแล้ว...

เวลา 03:00 นาฬิกา ณ ห้องชุดสุดหรู ภายในโรงแรมเวิลด์พาราไดซ์

ปราณันต์ยืนหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องนอนของดิมิทรี ก่อนมาส่งเขาที่นี่ เขาพาเธอไปดื่มต่ออีกผับหนึ่ง ดื่มจนเมาปลิ้นในขณะที่เธอได้แค่นั่งดูเพราะถูกสั่งห้ามไม่ให้ดื่ม ด้วยว่าต้องขับรถกลับมาที่นี่ ทั้งหลายทั้งปวงมันไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอก หากเขาจะไม่อ้วกรดเธอจนเหม็นไปทั้งตัว ตอนนี้เธอเลยต้องอาบน้ำโดยเปลี่ยนมาสวมแค่เชิ้ตตัวหนึ่งของเขา แล้วมายืนถอนหายใจเฮือกๆ อยู่หน้ากระจก

“เริ่มได้แล้ว แม่ลูกหยี” บอกตัวเองพลางฉวยเอาตะกร้าใบหนึ่งหน้าห้องน้ำมาถือไว้ แล้วเริ่มเก็บเสื้อผ้าที่หล่นเรี่ยราดอยู่ในห้อง มีตะกร้าอีกใบวางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า เธอเดาว่าเขาคงใส่มันและรอวันให้แม่บ้านนำไปซัก นอกจากเสื้อผ้าใช้แล้วที่เกลื่อนอยู่ทั่วห้อง ยังมีซองถุงยางอนามัยที่ถูกใช้แล้วหล่นอยู่เกลื่อนห้อง ดิมิทรีคงพาสาวมากกและบรรเลงเพลงสวาทกันอย่างถึงพริกถึงขิง แน่นอนว่าเขาไม่สนใจในการเก็บกวาดห้องด้วยซ้ำ

พอเก็บห้องเสร็จก็ย้ายมาที่ส่วนของห้องครัว มีจานชามที่ยังไม่ได้ล้างและกล่องอาหารสำเร็จรูปยัดอยู่ในถังขยะจนล้น เธอปาดเหงื่อเบาๆ แล้วจัดการมันทีละอย่าง ดิมิทรีอยู่ได้ยังไงกับห้องที่เต็มไปด้วยความรกรุงรัง

หญิงสาวเก็บกวาดไปเรื่อยๆ กว่าจะเสร็จก็เกือบตีห้า ร่างกายเริ่มล้า จนต้องนั่งพักเหนื่อยบนโซฟากลางห้องชุดของเขา และไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ความง่วงหาวก็ทำให้เธอต้องล้มกายลงนอน และหลับสนิททั้งที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตของดิมิทรี ชุดนอนจำเป็นนั่นเอง