#16
1549 Words
เธอรออยู่ยี่สิบนาที สายของทิวาก็โทรเข้ามา “ค่ะ” เขาบอกให้เธอเข้าบ้านได้แล้ว เมื่อเธอทำตามรถของพร้อมรักก็ไม่ได้จอดอยู่รวมถึงรถของทิวาที่คาดได้ว่าพวกเขาคงขับตามกันไป แต่จะไปที่ไหนมันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ
ในคืนนั้นทิวากลับมาตอนไหนนับดาวไม่รู้ เพราะเธอไม่ได้รอเขา แต่ในตอนเช้า มื้อเช้าทิวาไม่ได้ลงมาทานกับพวกเธอด้วย ทิวาตื่นเกือบเที่ยง บ้านทั้งหลังเงียบมาก เด็กที่บ้านบอกเพียงว่านับดาวกับเทวาออกไปหาเพื่อนข้างนอก ที่นัดกันไว้
เมื่อคืนหลังจากนับดาวเช็ดตัวให้เทวาที่ดูจะไม่ยอมตื่นมาอาบน้ำเพื่อให้เทวานอนหลับอย่างสบายแล้วนั้น เธอก็ปรึกษากับกิ่งแก้วว่าพรุ่งนี้เป็นวันที่ควรบอกพิมพ์รักได้แล้ว แล้วเธอก็เล่าว่าพร้อมรักมาหาทิวาที่บ้าน แม้ตอนนี้พร้อมรักจะยังไม่รู้ว่าเธอเป็นเพื่อนกับน้องสาวของเธอ แต่ในอนาคตก็คงหนีไม่พ้น
แก็งสาวสาวสาวกับเด็กชายตัวน้อยก็มารวมตัวกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแบรด์ดังของห้าง กิ่งแก้วมองตากับนับดาว นับดาวจึงเริ่มก่อน
“พิมพ์ เราย้ายบ้านชั่วคราวนะ”
“ย้ายบ้าน...” พิมพ์รักเงยหน้ามองเพื่อน
“อื้ม คืองี้นะ...พี่ชายของเทวาเขากลับมาจากต่างประเทศแล้ว และพวกเขาก็ยังไม่คุ้นเคยกัน ดาวเลยต้องย้ายออกมาด้วย”
“พี่ชายของเทวา อ่อ แล้วแกโอเคมั้ย” นับดาวพยักหน้า และเธอรู้ว่าควรต้องเอ่ยต่อ “พี่ชายของเทวาคือคุณทิวา เจ้านายอย่างไม่เป็นทางการของดาว” พึ่บ! ซูชิในตะเกียบของพิมพ์รักล่วงตกลงบนจานในทันที
“เป็นไปได้หรือนี้!” เป็นคำอุทานที่ออกมาจากปากพิมพ์รัก พิมพ์รักมองไปทางกิ่งแก้ว เพื่อนสาวพยักหน้ายืนยัน “ดาว แกปลอดภัยอยู่ใช่มั้ย”
“ปลอดภัย! อะไรว๊ะแก” นับดาวถามพิมพ์รักกลับ
“ฉันว่าคุณทิวาอะไรเนี่ย น่าจะเป็นพวก...ฉันก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงให้ถูก ฉันไม่ค่อยชอบเขาฉันว่าเขามีหน้ากาก เมื่อคืนสักเกือบตีหนึ่ง...ฉันนะเห็นเขาที่มาส่งพี่พร้อมที่บ้าน สองคนนั้นแทบจะกลืนลงท้องกันไปเลย” นับดาวทำหน้าไม่ถูก
“พวกเขารู้จักกันที่ต่างประเทศ การแสดงออกคงเคยชินแหละ” กิ่งแก้วให้ความเห็น เพราะเธอก็อยู่ต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ เธอก็ชินชากับภาพแบบนี้ไม่น้อย
“ประสิทธิภาพการปรับตัว ต่ำเตี้ยเรี่ยดินจริงๆ” นับดาวยิ้มออกมา อย่างรู้สึกโล่งใจที่พิมพ์รักให้ความสนใจในประเด็นอื่น “เอ่อ แล้วแกเจอกับพี่พร้อมหรือยัง” นับดาวส่ายหน้าเป็นคำตอบ เธอคิดว่าคงไม่ต้องบอกถึงรายละเอียดว่าเธอคอยหลบเลี่ยงด้วยความร่วมมืออย่างดียิ่งของทิวาด้วย เพราะถ้าเธอบอกไปพิมพ์รักคงไม่เหลือความรู้สึกดีๆให้กับทิวาที่กำลังจะมาเป็นพี่เขยในเวลาอันใกล้นี้ นับดาวจึงปิดปากในทุกเรื่องนี้ไว้นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
ทางด้านทิวาที่พึ่งขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ เขาอดไม่ได้ที่จะไปมองโทรศัพท์ทั้งดูเวลาสายเข้าและข้อความ บ่ายสามโมงแล้ว นับดาวก็ยังไม่กลับมา นิ้วขยับชะงักและขยับหลายต่อหลายครั้ง ทิวากำลังลังเลว่าตนจะเป็นฝ่ายโทรหาเองดีมั้ย โทรไปแล้วจะถามอะไรล่ะ แต่ขณะที่กำลังลังเล นิ้วกลับกดโทรออกไปแล้ว
“เฮลโหล” ปลายสายรับแล้ว ทิวาสูดลมหายใจเข้าและกดเสียงต่ำ
“อยู่ไหน” นับดาวเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ “คือว่าผมจะฝากให้คุณช่วยซื้อ...ครีมโกนหนวดให้หน่อย” ลมหายใจผ่อนออกมา เมื่อคิดออกถึงเหตุผลที่โทรหาเธอ
“ได้ค่ะ ระบุยี่ห้อมั้ยคะ” ทิวาเลยเอ่ยบอกไป “มีอะไรที่ขาดอีกมั้ยคะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน พอดีเมื่อเช้าแค่รู้สึกว่าครีมโกนหนวดมันกำลังจะหมด...ส่วนอย่างอื่นก็ฝากเป็นธุระของคุณด้วยแล้วกัน” พูดจบทิวาก็กดวาง ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา ตูม และเขาก็กระโดดลงสระน้ำอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่รู้ไปได้พลังมาจากไหน รอบแล้วรอบเล่าที่ทิวาว่ายกลับไปกลับมาอยู่นานต่างกับช่วงแรกก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
เมื่อแก็งสาวสาวสาวแยกกันแล้ว นับดาวและเทวาก็มาซื้อของต่อ นับดาวเห็นว่าที่บ้านมีสระว่ายน้ำ จึงคิดว่าเธอจะสอนเทวาว่ายน้ำ ทั้งสองเลยมาเลือกชุดว่ายน้ำพร้อมอุปกรณ์ เมื่อเสร็จจากแผนกนี้ ทั้งสองก็ไปยังแผนกเครื่องใช้บุรุษ นับดาวไล่มองหาครีมโกนหนวดยี่ห้อที่ทิวาบอก
อุ้ย! สองมือคว้าขวดเดียวกัน เมื่อนับดาวหันไปมอง เป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่านะ “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” นับดาวและตุลย์ยิ้มทักทายกัน
“คุณดาวนี่ช่างเป็นคุณแม่ที่ดีมากๆนะครับ” ตุลย์มองเทวาที่นั่งอยู่ในรถเข็นสลับกับครีมโกนหนวด
“อย่าล้อดาวแบบนี้สิค่ะ” นับดาวไม่เคืองโกรธอะไร เพราะตุลย์พูดไม่ผิด สถานะบทบาทของเธอที่มีต่อเทวาและทิวามันก็เหมือนกัน “ไม่คิดว่าจะเจอคุณตุลย์ที่นี่”
“วันนี้เป็นวันหยุด คอนโดผมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ครับ ผมสะดวกที่จะมาซื้อของที่นี่” นับดาววางครีมโกนหนวดในรถเข็นของตน ตุลย์เองก็หยิบและทำเช่นกัน และทั้งสองก็เดินคุยกันพร้อมเลือกซื้อของไปด้วยกัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่จู่ๆ เธอกับตุลย์หันหน้ามาปรึกษาคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติถึงเข้าของที่พวกเขาเลือกซื้อกัน
“ดีใจค่ะที่วันนี้ได้เจอกับคุณตุลย์”
“แต่ผมดีใจมากกว่าคุณดาวแน่นอนครับ” ตุลย์อาสาไปส่งนับดาวที่รถก่อน รอจนพวกเธอเคลื่อนรถออกไปแล้วเขาถึงเข็นรถที่เหลือของของตัวเองกลับไปที่รถ
นับดาวเมื่อกลับมาถึงบ้านคนในบ้านก็มาช่วยขนของ “อันนั้นเป็นของคุณผู้ชาย” นับดาวบอกไป “จริงสิค่ะ ปกติของใช้ส่วนตัวของคุณผู้ชายใครดูแลอยู่เหรอคะ”
“ไม่ได้เป็นหน้าที่หลักของใครค่ะ” นับดาวช่วยถือของของเทวาที่ตนซื้อมาเข้าไปในบ้าน เทวาวิ่งเข้าบ้านไปแล้วเพราะบอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ
“คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว เอ่อ คุณผู้ชายให้มาเชิญนะคะ” นับดาวยื่นของที่อยู่ในมือให้คนในบ้านที่วิ่งมาแจ้งข้อความ
“ไปไหนหรือคะ”
“ที่บาร์เครื่องดื่มนะคะ” นับดาวแปลกใจ แต่ก่อนที่จะแยกตัวไปตามคำสั่งที่ถูกถ่ายทอดมา เธอบอกให้ช่วยไปดูเทวาด้วย
“พาคุณเทวาไปทำการบ้านนะคะ” หญิงสาวรับคำสั่ง และเดินจากไป ส่วนนับดาวเดินไปยังบาร์เครื่องดื่ม ที่นั่นเป็นห้องสำหรับจัดเลี้ยงเล็กๆ ที่เธอเคยแค่แวะไปรู้จักเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
“มาแล้วเหรอ” นับดาวมองน้ำหลายสีในแก้วทรงหลากหลาย “ลองชิมดูสิ”
“มันคือ”
“เครื่องดื่ม นี่เป็นงานพิเศษอีกอย่างหนึ่งที่ผมเคยทำในช่วงหนึ่งตอนที่อยู่ต่างประเทศ” นับดาวมองใบหน้าเขา ไม่แฝงความไม่พอใจใดๆ เลย หรือเขาก็แค่หากิจกรรมทำยามว่าง
“สีสวยจังเลยนะคะ” ทิวาคะยั้นคะยอให้เธอลองชิมฝีมือเขา ซึ่งเขารู้ดีว่านับดาวจะไม่ปฎิเสธอย่างแน่นอน และทิวาถูก นับดาวหยิบขึ้นมาแก้วแรก สีที่สวย รสชาติก็ไม่ได้ทำให้เธอดื่มยาก แต่เธอก็รู้ว่ามันมีแอลกอฮอล์ผสม เครื่องดื่มสีสวยพวกนี้มันก็คือค็อกเทล
นับดาวดื่มทีละแก้วอย่างละนิดจนครบสิบสองแก้ว นี่เขาตั้งใจทำออกมาขนาดนี้เลยเหรอ “แก้วไหนที่ถูกปากคุณที่สุด” นับดาวตอบไม่ถูกเลย เพราะเธอไม่เคยดื่มหรือข้องแวะเครื่องดื่มแบบนี้ด้วยซ้ำ ในใจคิดเพียงว่าชี้ไปสักแก้วก็น่าจะไม่ทำให้เขาเสียหน้าเท่านั้นก็คงเพียงพอแล้ว
นับดาวจึงชี้ไปยังแก้วที่น้ำเป็นสีฟ้าทะเลสะท้อนแสงเพราะแก้วนี้มีการตกแต่งแก้วมากมาย ดูคุ้มค่าต่อตำแหน่งอันดับหนึ่งที่เธอควรมอบให้
ทิวานั่งเท้าแขนเมียงมองเธอ ทำให้นับดาวอดหน้าแดงไม่ได้ เพราะท่าทางสบายๆของเขาช่างมีเสน่ห์บาดใจเพศตรงข้ามเสียจริงๆ “คุณชอบทะเลเหรอ” นับดาวพยักหน้า ทะเลมีใครไม่ชอบล่ะ
- Writer
