ยอมให้มันเหอะ
1422 Words
"โซนพอได้แล้ว" ฉันเขย่าแขนหนาของโซนให้หยุดทะเลาะกับเหมยได้แล้ว เพราะตอนนี้คนต่างหันมาให้ความสนใจกัน
"อยากกลับยัง" โซนละสายตามามองฉันแล้วถามในน้ำเสียงที่อ่อนลงจากก่อนหน้านี้มาก
"ไม่เป็นไรรอให้นายทำเสร็จก่อนดีกว่า" ฉันระบายยิ้มบอกไม่อยากให้โซนมาเสียเวลาไปส่งฉันจนเสียงาน อีกอย่างจะทิ้งให้เรย์กับคอปทำกันอยู่สองคนได้ไง
"ยังไม่ไปอีก" เรย์ที่นั่งเงียบอยู่นานตวัดสายตาขึ้นมองเหมยที่ยังคงยืนส่งสายตาโกรธขึงมายังฉัน
เมื่อถูกคนหน้านิ่งเอ่ยคำพูดดุดันขึ้นเหมยก็ละสายตาจากฉันแล้วหมุนตัวเดินกระแทกเท้าออกไป
"อย่าไปใส่ใจ" โซนวาดท่อนแขนมาพาดไหล่ฉันแล้วก้มลงมาบอก ฉันพยักหน้าเป็นการเข้าใจแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ
กว่าโปรเจกต์กลุ่มของโซฯจะเสร็จก็ปาไปหนึ่งทุ่มพอดี ฉันเดินมายังโรงจอดรถในคณะพร้อมกันกับโซนเรย์และคอป
"มึงจะเอาไง" เรย์ยืนพิงตัวรถคันหรูของตัวเองแล้วเอ่ยถามโซนที่กำลังจะเปิดประตูรถออก โซนเหลือบมองมาที่ฉันแค่แป๊ปเดียวก็ลากสายตากลับไปมองเรย์ตามเดิม
"ไม่ไป" โซนตอบเสียงดุแต่ดูเหมือนว่าคอปจะไม่ค่อยชอบใจกับคำตอบของเพื่อนตัวเองนักนึกได้ท้าวเอวถามต่ออย่างเอาเรื่อง
"ไม่ไปได้ไงวะ กูอุตส่าห์นัดน้องเขามาเลยนะเว้ย"
"เรื่องของมึง" โซนไหวไหล่ไม่แยแสกับสีหน้าที่แสดงออกถึงความงอแงของคอป
"พีชไปด้วยกันไหม" คราวนี้เป็นฉันที่ต้องละสายตามามองคนตัวสูงที่ยืนพิงรถหน้านิ่งพลางขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะถามกลับไป
"ไปไหนเหรอเรย์"
"ไม่ต้องไปหรอก" โซนชักสีหน้าใส่เรย์เพียงเล็กน้อยแล้วกดมองเป็นการคาดโทษใส่เพื่อนสนิททว่าคนที่ถูกมองด้วยสายตาดุดันนั้นกลับยกยิ้มขึ้นจางๆแล้วถามฉันต่ออีกครั้ง
"เปิดหูเปิดตา"
"ไอ้เรย์" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกลอดไรฟันราวกับกำลังข่มอารมณ์ของตัวเองอยู่
"ทำไมเหรอโซน หรือว่านายไม่อยากให้ฉันไปกลัวว่าฉันจะไปทำให้บรรยากาศเสียหรือเปล่า?" ฉันเอียงคอถามแล้วหันมองหน้าขอความเห็นจากพวกเขาทุกคน
"ไปหลายคนดิสนุกดีออกไอ้โซนมันห้ามเธอได้ที่ไหนกัน" คอปยกยิ้มกวนๆแล้วเดินมาพาดแขนลงบนบ่าเล็ก
เพี๊ยะ!
เสียงตีที่ดังขึ้นทำคอปรีบยกท่อนแขนของเขาออกจากไหล่ของฉันอย่างรวดเร็วแล้วลูบแขนตัวเองปอยๆ
"ตีทำเชี่ยไรวะไอ้โซน"
"รำคาญ" คนตัวเหตุทำเพียงตอบหน้าขรึมไม่ได้สะทกสะท้านถึงความผิดตัวเองเลย
"อยากไปไหม?" เรย์ถามอีกครั้งแต่สายตาของเขากลับเหลือบไปมองหน้าโซนที่กำลังข่มอารมณ์สุดฤทธิ์
"ฉันไปได้ไหม" ฉันไม่ตอบคำถามของเรย์แล้วเลือกที่จะหันไปถามคนตัวสูงข้างกายแทน โซนเหลือบมองฉันแล้วถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่
"ถ้าอยากไปก็ไป" คราวนี้เป็นโซนเองที่กอดคอฉันแล้วรั้งเข้าหาตัวเขา ใบหน้าคมก้มลงมาใกล้จนปลายจมูกโด่งเฉียดผิวแก้มใสไปแค่นิดเดียว
"จริงเหรอ งั้นฉันไป" ฉันฉีกยิ้มกว้างบอกกับเรย์ คนตัวโตก็พยักหน้ารับเบาๆ
@ร้านอาหาร PP
เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มแล้วฉันกับโซนก็มาถึงที่ร้านอาหารที่รุ่นพี่ของโซนเป็นเจ้าของ บรรยากาศค่อนข้างจะครึกครื้นเสียงดนตรีหนักๆดังเข้ามาเรื่อยๆเมื่อฉันย่างเท้าเข้าไปในร้าน
"เดี๋ยวก็มีใครลากไปหรอก" โซนเอื้อมมือมาจับมือฉันเอาไว้แน่นเมื่อฉันหันมองไปรอบๆร้านอย่างสนใจเป็นพิเศษ
"ใครมันจะกล้า" ฉันหัวเราะนิดๆกับคำพูดที่โซนใช้แทนคำว่าเป็นห่วงของเขา คนหน้านิ่งดูน่ากลัวแต่กลับแสดงท่าทีอ่อนโยนต่อฉันเป็นพิเศษเพียงเพราะฉันเป็นเพื่อนคนสนิทผู้หญิงคนเดียวของโซน ไม่แปลกที่โซฯจะปฎิบัติต่อฉันต่างจากคนอื่น
"อย่าดื่มหนัก ไม่ไหวจะลากกลับ" มือใหญ่วางลงบนกลุ่มผมของฉันแล้วขยี้ด้วยความเอ็นดู
"โซนผมฉันยุ่งหมดเลย" ฉันยู่หน้าใส่ร่างสูงที่ยังคงระบายยิ้มออกมา ท่าทีชอบใจที่ได้แกล้งฉันตั้งแต่เมื่อก่อนจนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
"ไม่เห็นจะยุ่งเลย"
"ไม่ยุ่งตรงไหน ไม่สวยเลยเห็นไหม"
"ยังสวยอยู่ จะกังวลไปทำไม" โซนยกมือหนาขึ้นแต่งทรงผมให้ฉันให้เข้าที่หลังจากที่เขาขยี้มันจนพอใจแล้ว
"ชิ~ ฉันไม่เถียงหรอกนะ"
"จะเถียงทำไมก็ฉันพูดจริง" ดวงตาคมมองสบเข้ามานัยน์ดวงตากลมโตอย่างสื่อความหมาย หรือบางทีฉันอาจจะโง่เกินไปจนไม่รู้ถึงความหมายที่เขาจะสื่อ
"ทำไมมึงไม่เข้าไปสักทีวะ ต้องให้กูปูพรมแดงเชิญมึงไหมไอ้โซน" คอปเดินจ้ำอ้าวมาท้าวเอวถามเพื่อนรัก
"มึงก็ไปเอามา"
"ไอ้สัสกูแค่ผ้าปูโต๊ะมึงเดินได้ไหมล่ะ ทีงี้ล่ะรับมุกกูดีจริงๆ" คอปส่ายหัวเอือมๆแล้วหันมาพูดกับฉันแทน
"คืนนี้สวยเลยนะพีช"
"แล้วเมื่อตอนเย็นไม่สวยงั้นสิ" ฉันแกล้งยู่หน้าทำทีน้อยใจกับคำชมของคอป
"ใครบอก สวยอยู่แล้วต่างหาก" คอปยกนิ้วโป้งให้ฉันเป็นของแถม แล้วไล่มองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าเสื้อเกาะอกสีดำที่ถูกสวมทับด้วยเสื้อคลุมกับกางเกงยีนส์ขาสั้นสีดำแต่งขาดนิดๆ เพราะคิดว่ามาร้านอาหารไม่ต้องหวือหวาวิบวับเหมือนไปคลับก็ได้
"พูดมากฉิบ" โซนรั้งแขนฉันให้เดินตามเข้าไปยังในร้านเล่นเอาคอปเกาหัวงุนงงว่าตัวเองผิดอะไร แล้วเดินตามมาติดๆ
พวกเรามาถึงโต๊ะที่มีเรย์กับใครอีกสองคนก็ไม่รู้นั่งอยู่ก่อนแล้ว ฉันส่งยิ้มให้เรย์เพียงเล็กน้อยส่วนเขาก็ยักคิ้วรับนิ่งๆตามฉบับผู้ชายนิ่งๆของเรย์
"อ้าว พาใครมาด้วยวะไอ้โซน" หนึ่งในผู้ที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม สายตาที่มองเลยมาทางฉันทำให้ต้องส่งยิ้มกลับไปอย่างเป็นมิตร
"พีช...เพื่อนผม" โซนชะงักเพียงเล็กน้อยก่อนจะแนะนำฉันว่าเป็นเพื่อน
"มึงมีเพื่อนสวยแบบนี้ทำไมกูไม่เคยรู้วะ พี่ชื่ออาร์มรุ่นพี่ไอ้โซน" เขาแนะนำตัวพร้อมกับผุดตัวลุกขึ้นยืนมายื่นมือมาทักทายฉัน
เพี๊ยะ!
"ไม่ต้องรู้จักน่ะดีแล้ว"
"ไอ้เวรแล้วมึงจะตีมือกูทำห่าไรวะ" พี่อาร์มที่เข้ามาทักทายชักมือกลับทันทีเมื่อโซนตีบนหลังมือของเขาแรงๆ
"รำคาญลูกตา" โซนตอบกลับไม่ได้แยแสรุ่นพี่ของเขาที่จ้องมองมาตาแทบถลนออกมาอยู่แล้ว
"มึงก็อย่ามองดิวะ กูจะคุยกับน้องมันเนี่ย"
"ไม่ให้คุย"
"ไอ้เวรโซน" ฉันมองพวกเขาทั้งสองสลับกันไปมาอย่างหวั่นๆว่าจะวางมวยกันเมื่อไหร่ แต่ดูเหมือนคนอื่นจะชินกันหมดแล้วดูจากท่าทางที่ไม่ได้สนใจจะเข้ามาห้ามซ้ำยังพากันยกเบียร์ขึ้นดื่มมองเหตุการณ์ตรงหน้านิ่งๆ
"เรียกทำห่าไร"
"กูรุ่นพี่มึงนะโว้ยยย!"
"แล้วไง ไม่ใช่รุ่นพ่อไม่ได้กลัว" โซนไหวไหล่นิดๆไอ้ท่าทางกวนๆไม่สนโลกของโซนยิ่งทำให้พี่อาร์มเลือดขึ้นหน้า ชี้หน้าโซนแล้วดันลิ้นเข้ากระพุ้งแก้มไปมาท่าทางหัวเสีย
"ไอ้เรย์มึงดูเพื่อนมึง ไอ้น้องเวรเห็นสาวดีกว่า" คนถูกเอ่ยถึงทำเพียงแค่ปรายตามามองแล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบรุ่นพี่ของเขาไปนิ่งๆ
"ก็เห็นมันหวงอยู่คนเดียว ยอมให้มันเหอะ"
- Writer
