Chapter 19

2658 Words

ผึ้งน้อย.... "แต่ว่าเราสองคนนอนด้วยกันแล้วนะครับ" "เฮียยย!!!" ฉันอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยินเฮียพูดออกมาแบบนั้น นี่กะไม่ไว้หน้ากันหน่อยเหรอ ฮือออ อิเฮียบ้า!!! ไปสารภาพแบบนั้นแล้วฉันจะแก้ตัวยังไง "หาาาา!!!! อะ...อะไรนะ!" แม่ฉันช็อคไปแล้วจ้าาาา ลูกสาวที่รักนวลสงวนตัวนั้นได้ตายไปแล้ว ตอนนี้แม่ฉันหันมามองหน้าฉันแล้วช็อคไปเลยจ้า "มะ... แม่จ๋าา ฮือออออ" "ผึ้งน้อย!!! นี่หนูนอนกับเขาแล้วเหรอ" แม่ฉันกดเสียงลงต่ำมองฉันอย่างกดดันจะเอาคำตอบให้ได้ ฉันกระพริบตาปริบๆมองแม่ฉันก่อนจะเหลือบสายตามองเฮียผาที่ยิ้มหวานมาทางเราสองคน ยังๆๆ ยังไม่สำนึกอีกนะ! "ผึ้งน้อยแม่ถาม!" "คือว่า .... มะ..แม่จ๋าหนูขอโทษ" ฉันเริ่มน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะพยักหน้าเบาๆสารภาพออกมา แม่ฉันกุมหน้าอกตัวเองไว้แน่นก่อนจะหายใจหอบ "ตายแล้ว!! ยัยผึ้งน้อย!! ทำไมใจง่ายแบบนี้!!" ฉันร้องไห้ออกมาทันที ไม่รู้จะขอโทษยังไงถึงจะหายกับความใจง่าย

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD