หญิงสาวหันไปให้ความสนใจกับเวยหวังหย่งอีกครั้ง ลอบมองใบหน้าซีดขาวที่แฝงความวิตกกังวลของชายหนุ่มที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน
หากตนไม่ได้เลือกเขาเป็นคู่ครอง บุรุษผู้นี้ก็น่าจะปฏิบัติกับนางเฉกเช่นน้องสาวคนหนึ่ง และให้ความรักความเอ็นดูอย่างบริสุทธิ์ใจ
นางยังจำน้ำตาหนึ่งหยดที่ไหลเปรอะแก้มของตนได้ เวยหวังหย่งไม่ได้ตั้งใจคิดร้ายกับตน แต่คงเป็นเพราะเขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบกับหน้าที่ที่ได้รับ และการกระทำของหูอี้เหลียนก็อยู่เหนือความคาดหมายของเขา
สิ่งที่หญิงสาวรู้สึกเสียดายบุรุษผู้นี้มีเพียงเรื่องเดียวคือ เขากำลังวางแผนสังหารคนผู้หนึ่ง และเจ้านายของเขาอาจจะไม่ใช่คนดีเท่าใดนัก
“จินเซียง เจ้าจำได้หรือไม่ว่าเจ้าเลือกดอกไม้อะไร” เวยหวังหย่งเอ่ยปากถามหญิงสาวขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ขลุ่ย
“หยูจินเซียง (ดอกทิวลิป) สีม่วงเจ้าค่ะ”
หญิงสาวรีบตอบโดยไม่ลังเล นางต้องการเห็นปฏิกิริยาของเวยหวังหย่งว่าเขารู้เรื่องดอก
