“ใช่ ฉันเอง...หนูรู้จักภูมิเหรอไงจ้ะ?”
ทศยิ้มรับ เขาเป็นพ่อ แต่เป็นพ่อที่ไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้ลูก เพราะตาแก่นั่นคนเดียวที่ขวางไว้
“สวัสดีค่ะ หนูปริมา หัสกิจ”
ทศครางในอก ‘หัสกิจ’ ไม่ใช่กระจอกมีหน้ามีตาในสังคมพอตัว กิจการใหญ่โตไม่ใช่เล่น ที่สำคัญปริมาสวยถูกใจเสียด้วย นับว่าลูกชายเขาตาแหลมไม่ใช่เล่น
“จ้ะ ยินดีด้วย มารอภูมิรึไง...ไว้คุยกันวันหลังนะ วันนี้พ่อมีธุระกับริน ไปก่อนล่ะ”
แต่เหตุการณ์ฉุกเฉินตรงหน้าเขา มันน่าหวั่นกลัวมากกว่า หากจะยื้อยุดกันอยู่ตรงนี้ หากคนของเจ้าสัวโผล่มาเห็นเข้า เขาอาจจะซวยเอาได้ ที่ฝืนเข้ามาในรัศมีสหกิจรุ่งเรือง
“ไปริน...ลุงรีบ” ท่านจึงฉวยมือมิรินทร์เดินลิ่วๆ ไปยังพาหะนะส่วนตัว...เพื่อเจรจากับหญิงสาวเป็นการด่วน โดยมีสายตาสงสัย กับอีกหนึ่งสายตาที่แค้นแทบกระอักเลือด
“รินช่วยลุงหน่อย ลุงต้องการเงินก้อนหนึ่ง...ช่วยหน่อยนะ ลุงไม่มีทางแล้วจริงๆ”
มิรินทร์ปลายตามองทศแบ
