When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
' Kovulmadım istifa ediyorum. ' Evet fakir ama gururlu olmak kanımda var ne yapabilirim ki? Normalde kovulup çatır çatır tazminat almak varken Kara Murat benim diye illa atlamam lazım. Bu da benim yapım elden ne gelir. ' Gözüme görünmede ne yaparsan yap. ' dedi buz gibi bir sesle. Artık sesi neden böyle anlıyordum. Kalbinin soğukluğu sesine vuruyordu. Yürüyüp geçtim yanından. Ağlamayacaktım. Zaten son zamanlarda kendi ağlama rekorumu kırıyordum. Ben kolay ağlayan biri değildim aslında. Valizimi toplamaya başladım. Burada daha fazla kalamazdım. Nereye gideceğimin hiçbir önemi kalmamıştı artık. Her yer buradan daha iyiydi. En azından gururum benimle olurdu gittiğim yerde. Eşyalarımı toplarken Şerife Abla geldi. Aşağıda birinin benimle görüşmek için söyledi. Beni görmeye kim gelirdi ki?