Yolculuk yaklaşık üç saat sürdü. Ne elimi ne gözümü bağladılar. Atlas bir süre arabayla peşimizden geldi ama bir şekilde sonra izimizi kaybetti. Arabayı öyle hızlı kullanmışlardı ki o anlarda adeta donup kalmıştım. Korkusuz olduğumla ilgili düşüncelerim yerle bir oluyordu. Mesela hızdan korkuyordum. Bunu yeni öğrenmem normaldi, doğru düzgün arabaya binmemiştim ki bu zamana kadar. Yani Yusuf şofördü ama ne iş aracını özel hayatı için kullanırdı ne de resmiyet olmadan benimle dışarıda gezmeye hevesi olurdu. Bir iki kez sinemaya bir kere de çay bahçesine gitmiştik, hepsi bu kadardı. Annemlere gideceğim zaman ise merkeze kadar bırakırdı ama kısa mesafeydi ve herkese uygulanan bir durumdu. Çiftlik şehir dışında olduğu için işi olan belli bir yere bırakılıyordu. Yusuf o kadar düzgün biriydi ki b
