Ona iyice sokulup ağlamaya devam ettim. Üç gündür tanımadığım bir evde, tanımadığım bir adamın yanında kalıyordum. Ne kadar odam olsa ve kapısı kilitlesem de kendimi asla güvende hissetmemiştim ama şu an aslında çok uzun zamandır tanımadığım Atlas' ın kolları arasında hiçbir yerde hissetmediğim kadar güvende hissediyordum. Gözümden yaşlar daha hızlı süzülmeye başladı. Korumalar ölmüştü. Aileleri vardı. Evlere asla sönmeyecek bir ateş düşmüştü. Hemde neden? Sırf gerizekalı bir adam Atlas' ı mafya sanıyor diye. Atlas' ın kolları arasında güneş görmüş kardan farkım yoktu.
' Öhöm, öhöm!' sesiyle kendimi hızla geri çektim. Doğan gelmişti. Ellerinde torbalar vardı.
' Ben istediklerini aldım. Başka bir eksik var mı?' dedi. Benimle göz göze gelmiyordu neyse ki, yoksa utançtan ne hale gelirdim
