' Kovulmadım istifa ediyorum. '
Evet fakir ama gururlu olmak kanımda var ne yapabilirim ki? Normalde kovulup çatır çatır tazminat almak varken Kara Murat benim diye illa atlamam lazım. Bu da benim yapım elden ne gelir.
' Gözüme görünmede ne yaparsan yap. ' dedi buz gibi bir sesle. Artık sesi neden böyle anlıyordum. Kalbinin soğukluğu sesine vuruyordu.
Yürüyüp geçtim yanından. Ağlamayacaktım. Zaten son zamanlarda kendi ağlama rekorumu kırıyordum. Ben kolay ağlayan biri değildim aslında. Valizimi toplamaya başladım. Burada daha fazla kalamazdım. Nereye gideceğimin hiçbir önemi kalmamıştı artık. Her yer buradan daha iyiydi. En azından gururum benimle olurdu gittiğim yerde. Eşyalarımı toplarken Şerife Abla geldi. Aşağıda birinin benimle görüşmek için söyledi. Beni görmeye kim gelirdi ki?
