มหาวิทยาลัยนานาชาติแห่งนึง...
ตึก ตึก ตึก
มิรากำลังเดินไปหากลุ่มเพื่อนสนิทของตัวเอง ด้วยรองเท้าส้นสูงที่สวมใส่มาทำให้เกิดเสียงกุบกับเป็นจังหวะตามเท้าของเธอที่ก้าวเดินไป บวกกับใบหน้าที่ตกแต่งมาอย่างละเล็กน้อยจนดูสวยงามประดับประดาใครมองแล้วก็ต้องหลงใหล เธอพกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยมเพราะวันนี้มีเรื่องที่สำคัญที่สุดที่เธอจะต้องทำ
นั่นคือการสารภาพรักกับผู้ชายคนนึงที่เป็นเพื่อนกับอาจารย์ประจำห้องของเธอ
คชา คือผู้ชายที่เธอแอบชอบมาอยู่หลายเดือน ด้วยความยุยงจากเพื่อนสนิท ทำให้เธอมีความกล้าในวันนี้
"มิรา!" หนึ่งในเพื่อนสนิทพูดขึ้น ทำให้เพื่อนคนที่เหลือหันมามองพร้อมๆ กัน
"เซฮายค่ะเพื่อนสาว"
"นี่แกเอาจริงหรอเนี่ย!?" ขนมที่เป็นเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับไล่สายตามองมิราตั้งแต่หัวจรดเท้า
ทุกอย่างมันถูกเซตมาดีจนดูแปลกตาไปเลย
"ก็จริงน่ะสิ แอบชอบมาตั้งนานแล้ว วันนี้ได้โอกาสสารภาพรักสักที"
"...." เพื่อนทุกคนมองหน้ากันสลับไปมา เพราะแค่แกล้งพูดเล่นเท่านั้นแต่ไม่คิดว่ามิราจะทำจริงแบบนี้ ดูท่าเธอก็มีความมั่นใจมากๆ เลยด้วย
"แต่เขาเป็นถึงเพื่อนอาจารย์ เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ยักษ์เลยนะ เขาจะมาชอบเธอหรอถามจริง" ริตาถาม
"เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยู่กับวาสนา แต่ก็ดีกว่าฉันไม่ได้พูดอะไรเลยจริงไหม"
"ก็จริงของมัน" พะพิมหันไปพึมพำกับเพื่อนที่เหลือ
"ฉันสืบมาแล้ว พี่คชาจะเข้ามาหาอาจารย์ตอนเที่ยง เพราะฉะนั้นฉันต้องใช้โอกาสนี้เข้าไปสารภาพรัก"
"ฉันไม่เคยเห็นยัยมิรามันจริงจังเท่านี้มาก่อนเลย" ขนมหันไปพูดกับเพื่อนๆ กับเรื่องงานก็ไม่เคยจริงจังขนาดนี้มาก่อน เรื่องเรียนก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากมายเช่นกัน
"เอาน่า ถ้ามิราจีบติดเราก็ควรจะดีใจด้วยไม่ใช่หรอ เพื่อนจะมีความรักทั้งทีเราจะห้ามได้ไง" พะพิมบอก
"นั่นสิ ให้มิรามันมีไปเถอะ มันจะได้ไม่ต้องบ่นว่าเหงา" ริตาพูดอีกคน
"...." ขนมทำหน้าเฉยๆ ก่อนจะก้มหน้าลงอ่านหนังสือของตัวเองตามเดิม
"นั่นๆ ไง เขามาแล้ว!" มิราพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นเมื่อรถเก๋งสปอร์ตคันสีดำขับผ่านหน้าของเธอไป ทำให้เพื่อนๆ ต่างก็พากันมองตามไปเช่นกัน
"ไหนบอกว่ามีนัดคุยงานกับอาจารย์ตอนเที่ยงไง ทำไมเขารีบมาล่ะ?" ริตาถาม
"ไม่รู้สิ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ"
ยังไม่ทันที่เพื่อนๆ จะได้ตอบอะไร มิราก็เดินออกไปซะก่อนแล้ว
"ฉันว่าคนนี้ยัยมิราคงจะชอบจริงว่ะ ไม่งั้นคงจะไม่ทุ่มสุดตัวขนาดนี้" พะพิมพูด
"แต่ฉันได้ข่าวมาว่า คุณคชาคนนี้เขาเจ้าชู้มากเลยนะ เขาจะไม่ทำให้เพื่อนเราเสียใจจริงๆ หรอ?" ขนมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ปนความห่วงใย
"เราเป็นแค่เพื่อน ไม่มีสิทธิ์ไปวางแผนชีวิตอะไรให้มิรามันหรอก นอกซะจากคอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆ" ริตาพูด
ทางด้านมิรา
หญิงสาวรีบเดินไปยังห้องของอาจารย์ เพราะเห็นชายหนุ่มเดินไปทางนั้น
ตึก!
"โอ๊ะ!"
"นักศึกษามิรา มีอะไรหรือเปล่า?" อาจารย์หนุ่มเอ่ยถามขึ้น ทำให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ กันหันมามองที่เธอเช่นกัน สายตาของเขาทำเอาเธอร้อนรนจนทำตัวไม่ถูก
"เอ่อ ปะ เปล่าๆ ค่ะอาจารย์ ขอโทษด้วยนะคะ มิราซุ่มซ่ามเอง"
หญิงสาวรีบเดินออกมาด้านนอก ก่อนที่นั่งลงบนเก้าอี้หินอ่อน ผ่อนลมหายใจออกมาแรงๆ หลายครั้ง แต่หัวใจเธอก็ยังไม่หยุดเต้นแรงสักที
ไม่นานชายหนุ่มก็เดินออกมา มิรารวบรวมความกล้าของตัวเองเดินเข้าไปหาชายหนุ่มด้วยความมั่นใจ
"ขอโทษนะคะ.."
"เธอมีอะไรหรือเปล่า?"
"คือพี่ชื่อคชา เป็นเจ้าของบริษัทxx เป็นเพื่อนกับอาจารย์ของมิรา คือว่า...มิราชอบพี่ค่ะ"
"...." ชายหนุ่มยืนนิ่ง สองมือล้วงกระเป๋ามองหน้าหญิงสาวที่กำลังพูดน้ำเสียงตื่นเต้นด้วยแววตาที่ว่างเปล่า
"ไม่สิ มิรารักพี่ เพราะมิราแอบชอบมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้เกินคำว่าแอบชอบแล้วค่ะ"
"คิดยังไงถึงได้มาสารภาพรักกับผู้ชายที่ไม่เคยคุยด้วยแบบนี้"
"เคยคุยกันแล้วค่ะ ตอนนั้นพี่คชาเมาน่าจะจำอะไรไม่ได้ มิราเป็นคนขับรถไปส่งพี่ที่บ้านเองค่ะ"
"อ๋อ เธอนั่นเองที่เป็นคนไปส่งฉัน ขอบใจมากนะ"
"คือพี่...พี่ยังไม่ได้ให้คำตอบมิราเลยนะคะ"
"...." คนตัวโตเดินเข้าหาหญิงสาว เธอถอยหลังหนีเล็กน้อย ทว่าแผ่นหลังกลับโดนรถเก๋งของชายหนุ่มพอดี
หมดทางหนีแล้วสินะ
"พะ พี่คชาจะทำอะไรคะ?"
"เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ"
"คะ คือ..."
"หึหึ"
"...." ร่างบางยืนหลับตาปี๋ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามอง เพราะชายหนุ่มที่เธอแอบชอบกำลังโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ จนรับลมหายใจอุ่นจากเขาได้ มองจากไกลๆ ก็คงจะดูคล้ายคนกำลังยืนจูบกัน
"เธออยากได้คำตอบหรอ?"
"...." คราวนี้เธอลืมตาขึ้นมอง ก่อนที่จะพยักหน้าตอบรับเบาๆ
ชายหนุ่มเลื่อนมือไปหยิบบางอย่างในกระเป๋าเสื้อก่อนจะยื่นให้กับหญิงสาว
"คืนนี้ไปหาฉันที่นี่ แล้วฉันจะให้คำตอบเธอ"
"นี่มัน..." หญิงสาวมองนามบัตรที่เขายื่นให้ เพราะเธอเองก็พอจะรู้จักไนท์คลับในนามบัตรนี้อยู่
"ฉันทำงานอยู่ที่นั่น ตอนนี้ฉันต้องรีบไปทำงาน ฉันคงให้คำตอบเธอไม่ได้ นอกซะจากเธอจะไปหาฉันแล้วฟังคำตอบเอง"
"...." อีกครั้งที่เธอหลับตาปี๋เพราะคนตรงหน้าโน้มตัวลงมาใกล้อีก คราวนี้เขาเลื่อนใบหน้าไปตรงข้างหูของเธอ
"แล้วฉันจะรอนะ"
ชายหนุ่มทิ้งท้ายคำพูดที่ทำเอาหญิงสาวถึงกับต้องขนลุกซู่ไว้ จากนั้นก็เดินไปอีกฝั่งนึงของรถ และก็ขับรถออกไปทันที
มิรารีบเดินกลับไปยังกลุ่มเพื่อน พร้อมกับนามบัตรที่ใช้หนุ่มทิ้งเอาไว้ให้ด้วยความดีใจ
"เป็นยังไงบ้างแก เขาว่ายังไงบ้าง?" ริตาถามขึ้นเมื่อเห็นมิราเดินกลับมา
"เขาให้นามบัตรฉันมา เขาบอกว่าคืนนี้ให้ฉันไปหาเขาที่นั่น แล้วเขาจะให้คำตอบ" เธอชูนามบัตรที่ได้มาจากชายหนุ่มให้กับเพื่อนๆ ได้ดู พร้อมกับยืนยิ้มด้วยความดีใจ
"ที่คลับ?"
"อื้ม เขาทำงานอยู่ที่นั่นน่ะ เขาบอกว่าต้องรีบไปทำงานก็เลยยังให้คำตอบไม่ได้"
"แล้วแกก็จะไปหรอ?" ขนมถาม
"ไปสิฉันอยากได้คำตอบจากเขานะ"
"...."
"ฉันอยากรู้ว่าเขาจะชอบฉันหรือเปล่า"