@โรงพยาบาล
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“ขออนุญาตค่ะหมอน่าน พอดีมีคนมาขอพบคุณหมอค่ะ” พยาบาลผู้ช่วยแจ้งนายแพทย์หนุ่มที่สายตากำลังจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อเช็กตารางการนัดหมายล่วงหน้า
ใบหน้าคมคายหันกลับมามองก่อนที่ริมฝีปากจะขยับเอ่ยออกมา
“คนไข้หรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ เธอแจ้งว่าเป็นแฟนของหมอน่าน” คิ้วดกเข้มที่ขมวดเข้าหากันในตอนแรกคลายออกทันที
ต่อจากนี้ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไรแล้ว พูดมาแค่นั้นก็รู้แล้วว่าเป็นใคร
“เอ่อ… หมอน่านจะให้เข้ามาพบเลยไหมคะ”
“เดี๋ยวผมออกไป” คำตอบส่งผลให้พยาบาลสาวยกยิ้มมุมปาก กำลังคิดไปเองว่านักศึกษาคนนั้นอาจจะไม่ใช่แฟนของคุณหมอสุดหล่อแบบที่กล่าวอ้าง เพราะหากกำลังคบหากันจริงๆ หมอน่านน้ำคงไม่ตอบกลับออกมาแบบนี้แน่นอน
แล้วอีกอย่าง เธอเองก็เป็นพยาบาลผู้ช่วยมาค่อนข้างนาน ไม่เคยเห็นหมอน่านน้ำมีแฟนเลย
@อีกด้าน
“…พี่น่านว่ายังไงบ้างคะ” พันธิกาเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร แม้ลึกๆ จะพอดูออกว่าคุณพยาบาลไม่ได้มองเธอด้วยสายตาเป็นมิตรเลยก็ตาม
“ต้องการพบหมอน่านทำไมคะ”
“คะ?”
“คือพี่จะบอกว่าถ้าน้องต้องการมาหาหมอแบบที่คนปกติต้องการ คือต้องไปยื่นบัตรและต้องผ่านจุดคัดกรองก่อนนะคะ และที่สำคัญเลยค่ะ คนไข้จะมาจิ้มเลือกคุณหมอที่จะให้รักษาด้วยตัวเองนี่มันไม่ได้นะคะ”
“แจ้งไปแล้วนะคะว่าเป็นแฟนพี่น่าน ไม่ได้ป่วยอะไรเลยไม่ต้องไปยื่นบัตรและไม่ต้องผ่านจุดคัดกรอง”
“แต่ไม่เห็นคุณหมอจะตอบรับหรือพูดอะไรเลยค่ะ เหมือนเป็นเพียงเรื่องแอบอ้างมากกว่า ที่จริงคุณหมอก็มีงานเยอะแยะล้นมืออยู่แล้วนะคะ คนไข้เยอะทุกวัน พี่ว่าน้องอย่ามาสร้างปัญหาแถวนี้เลยนะคะ” คนฟังทบทวนในสิ่งที่ได้ฟังก่อนจะมองพยาบาลคนนั้นที่เดินนวยนาดกลับไปนั่งที่เดิม
กีดกันเธอแบบนี้แปลว่าอะไร ตั้งใจที่จะทำแบบนี้เองหรือมันเป็นคำสั่งของคนที่อยู่ด้านในกันแน่!
พันธิกาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้าห้องตรวจเหมือนเดิม ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าคนทางด้านในจะออกมาหาเธอหรือเปล่า โทรหาและส่งข้อความซ้ำก็แล้ว ทั้งไม่รับสายและไม่ตอบข้อความ เพราะเป็นแบบนี้ไง ใครๆ ถึงคิดว่าเขาโสด เธอเลยถูกมองว่าเป็นเพียงหนึ่งในบรรดาสาวๆ ที่ชอบคุณหมอและอยากเข้าหาเพียงเท่านั้น
“น่านน้ำอยู่ด้านในใช่ไหม” เสียงถามจากคนมาใหม่ส่งผลให้พันธิกาหันมองอัตโนมัติ เช่นเดียวกับสายตาของผู้ชายคนนั้นซึ่งมาใหม่ที่กำลังมองมาทางเธอเช่นเดียวกัน
“อยู่ด้านในค่ะหมอภัทร”
“ติดคนไข้ไหม?” คนถามมองคู่สนทนาสลับกับมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษา
“ไม่ค่ะ หมอน่านว่างแล้ว”
“ขอบคุณครับ” หมอภัทรพยักหน้าให้พยาบาลหน้าห้องของเพื่อนสนิทแบบส่งๆ ไม่ลืมที่จะหันกลับไปมองน้องนักศึกษาคนนั้นอีกครั้ง ความสวยบอกเลยว่าเข้าตา ทว่าอาชีพและหน้าที่มันค้ำคอ จะให้เดินเข้าไปจีบแบบสุ่มสี่ส่มห้านี่ไม่ได้จริงๆ สิ่งที่ทำได้คือการยิ้มให้ เจอกันข้าฃนอกเมื่อไหร่จะเข้าไปทำความรู้จักให้ไวเลย