“อ๊ะ...เจ็บ! คุณฉัตร เจ็บ!”
“ชู่ว์...เงียบๆ ซัน เงียบไว้ ชู่ว์...”
อาทิตากัดฟันแน่นๆ ข่มความทรมาน ศราวิลปล่อยข้อมือเธอให้เป็นอิสระ เมื่อรู้ว่านาทีนี้เธอก็ต้องการบางอย่างไม่ต่างกัน เขาฉลาดพอที่จะไม่ใช้กำลัง แต่ใช้ความปรารถนาที่เธอมีอยู่เต็มเปี่ยมเพื่อหลอกล่อให้เธอเต็มใจ นาทีนี้เธอทำได้แค่เบียดชิดร่างเขา กอดเขาไว้ เขาโถมร่างเข้ามาหาเธออย่างหนักหน่วง อารมณ์อันคุกรุ่นนั้นคล้ายว่ายังไม่พอ
ศราวิลอุ้มเธอขึ้นจนปลายเท้าไม่แตะพื้น หลังเธอครูดไปครูดมากับผนังจนแสบไปหมด สองขาเธอถูกช้อนไว้ด้วยสองแขนเขา ในขณะที่เบื้องล่าง ตัวตนแห่งชายชาตรีกำลังบุกทะลวงส่วนสงวนของเธออย่างบ้าคลั่ง ราวกับคลื่นยักษ์ซัดเข้าฝั่ง มันโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว รุนแรง และกระแทกกระทั้น
ร่างเธอสั่นสะเทือนเป็นจังหวะถี่ระรัว พุ่มทรวงกระเพื่อมไหวขึ้นลงซ้ำๆ แรงกระสันรัญจวนไหลเวียนในร่างเหมือนยาพิษร้าย ในขณะที่ศราวิลคือยาถอนพิษชั้นดี ท
