EP 7 ไทโยซามะ
1375 Words
“ไปบอกป๊ะป๋าที่ห้องอาหารด้วยนะว่าฉันกินอากาศอิ่มแล้ว”
ฉันเดินออกมาบอกเด็กในบ้านคนแรกที่เจอและกำลังจะเดินเลี่ยงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เด็กนั่นก็วิ่งมาขวางทาง อะไร?
“แต่วันนี้คุณท่านบอกว่าคุณหนูมีแข- ...เอ่อ เอ่อ ริวงะซังฝากปลาพวกนี้ไว้ให้คุณหนูค่ะ T_T”
พอฉันเขม่นมองดุแต่เสี้ยววินาทีเท่านั้น คำว่า ‘แขก’ ก็ถูกกลืนหายไปในคอเด็กตรงหน้าทันที พร้อมกับถุงใส่ปลาทองกว่ายี่สิบตัวถุงใหญ่ที่ถูกส่งมาให้ นี่ถ้าไม่ใช่สิ่งมีชีวิตฉันจะบอกให้เอาไปทิ้งแล้วนะ ชิ...
“เอามา”
ฉันฉวยถุงนั้นมาและวิ่งขึ้นชั้นสองของบ้านตรงไปยังห้องของตัวเอง หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็ออกมาจัดการเทปลาทองทั้งหมดลงในตู้ปลาขนาดใหญ่ที่กินพื้นที่เกือบจะครึ่งหนึ่งของผนังห้องฝั่งกว้าง ฉันย่อตัวลงนิดหนึ่งมองพวกมันว่ายวนทักทายเพื่อนใหม่ ก่อนแอบยิ้มเล็กๆ แล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดที่มุมปากจนต้องยกมือขึ้นแตะ
ไม่อยากนึกถึงมันเลย T_T เพราะยิ่งเป็นการตอกย้ำชัดเจนว่าฉันเอาอะไรไปทำให้ไทโยเสียเลือดได้เป็นครั้งแรก แต่เดี๋ยวก่อน!! ...หมอนั่นชื่อ ริวงะ ไทโย อย่าบอกนะว่าคือหนึ่งในสองลูกชายตระกูลริวงะที่ป๊ะป๋าบอกว่าทางนั้นจะเลือกมาบรรณาการฉัน!
คิดแล้วไม่มีผิดว่าผู้ชายสติดีๆ ที่ไหนจะประสาทกลับเข้ามาจีบอิจิเซ็น มิฮารุ ตัวจริงเสียงจริง! เคยมีแต่พวกอ่อนหัดที่ริอ่านจะจีบมิรินแต่ส่งดอกไม้บ้างอะไรบ้างมาให้ฉันแบบผิดฝาผิดตัว
แน่นอนว่าฉันเล่นงานพวกมันจนไม่กล้าเข้าใกล้มิรินอีกเลยละ -_-
“คุณหนูมิฮารุ ขอเข้าไปหน่อยนะคะ”
“เข้ามา” พอเอ่ยปากอนุญาตพร้อมกับเดินไปนั่งปุลงนอนเตียงนอน แม่นมก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมฉีกยิ้มหวาน ในมือถือถาดอาหารที่ปิดฟรอยด์ไว้เรียบร้อย
“หิวแล้วสินะคะ ดิฉันจะวางไว้ตรงนี้“
“มานี่ซิ”
ฉันกวักมือเรียกตอนแม่นมพูดยังไม่ทันจบ เธอวางถาดลงตรงหน้าคอมพิวเตอร์แล้วเดินยิ้มมาใกล้ ฉันก็ตบมือลงกับฟูกนอนเป็นสัญญาณให้นั่งลงตรงหน้าฉันที่กำลังพันแขนเสื้อเตรียมพร้อม
“เมื่อวานเพิ่งหัดนวดแบบใหม่ ...เป็นหนูทดลองให้หน่อยนะ”
“ได้สิคะ”
ฉันนวดให้แม่นมเพราะอยากหลอกถามเรื่องนายไทโยอะไรนั่นน่ะว่าคนเดียวกับคุณชายริวงะที่เป็นว่าที่คู่หมั้นของฉันตามบัญชาป๊ะป๋ามั้ย และไม่อยากเชื่อเลยว่าคำตอบคือ ‘ใช่!’ หน็อยๆๆ ที่แท้ก็เข้าหาฉันเพราะมีแผนการจริงๆ อย่างที่คิดไว้เลยว่าพวกผู้ชายน่ะเชื่อใจไม่ได้ซักคน!
“คุณหนูนวดเก่งเหมือนเดิมเลยนะคะ เวลาคุณหนูทำผิดทีไรดิฉันก็สบายตัวทุกที”
“เปล่าซะหน่อย! ไม่ได้อยากเอาใจหรือขอโทษอะไรนะ! อย่าคิดเองเออเองสิ!”
“ค่าๆ ขอโทษค่ะคุณหนู”
ถึงอยู่ข้างหลังแต่ฉันก็เห็นแม่นมแอบยิ้มนะ ชิ! ไม่ชอบเลยรอยยิ้มที่ดูเหมือนรู้ทันคนทั้งโลกเนี่ย ถึงจะเลี้ยงฉันกับมิรินมาตั้งแต่เกิดก็อย่าคิดว่าจะรู้ใจฉันทุกเรื่องนะ โอ๊ย! แล้วฉันจะหน้าแดงทำไม -*- ฉันบีบๆๆ นวดๆๆ พร้อมกับนึกเข่นเขี้ยวอีตาไทโยอยู่ในใจ โดยไม่ทันรู้เลยว่าคนที่ฉันหมั่นไส้จะยืนพิงประตูที่เปิดทิ้งไว้อยู่อีกฝั่งของกำแพงห้อง และเขาคนนั้นเหยียดยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ก่อนเดินลงชั้นล่างไป...
วันจันทร์ ฉันแกล้งป่วยการเมืองเพราะอับอายที่จะไปโรงเรียน... สถานที่ซึ่งฉันถูกไทโยหยามหน้าสุดๆ เมื่อเย็นวันศุกร์ T^T! และใช้เวลาทั้งวันในการเอาผ้าขนหนูคลุมหัวเพื่อซุ่มเสิร์ชหาจุดอ่อนของหมอนั่นทางอินเทอร์เน็ต เห็นพวกผู้หญิงรุมกรี๊ดนักกรี๊ดหนา มันต้องมีพวกสมองกลวงบ้าผู้ชายเอารูปกับข้อมูลหมอนั่นมาลงบ้างละน่า!
กรี๊ด! ภาพถ่ายแฟชั่นเซตใหม่ของชุนจังนี่ (โอกุริ ชุน สถานะ: ดารา) กรี๊ดๆๆ เท่กระจายอะ! ต้องสูบๆๆ เข้าเครื่องไว้ >///“ลูกชายตระกูลริวงะเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงทั้งสองคน เพื่อเลือกคนใดคนหนึ่งเป็น ‘ผู้สืบทอด’ เพราะตระกูลนี้มีลูกสาวคนเดียวที่ไม่สามารถเป็นทายาทดูแลกิจการต่อได้ต้องแต่งงานออกเรือนอย่างเดียวตามกฎเหล็กของตระกูล”
ฉันนั่งกอดเข่าอยู่บนเก้าอี้หน้าคอมโดยมีผ้าขนหนูผืนเดิมคลุมหัวไว้แบบเดิม ภายในห้องมืดลงอีกครั้งเพราะชิเอกิปิดไฟและฉายภาพสไลด์ประกอบคำอธิบายไปที่กำแพงให้ฉันดูทีละภาพ ตั้งแต่รูปถ่ายหน้าบ้านทรงญี่ปุ่นโบราณของตระกูลริวงะ รูปท่านพ่อ ท่านแม่ของบ้านนั้น แล้วก็รูปพี่น้องทั้งสามที่ถ่ายด้วยกัน...
ลงทุนโคตร
“ข่าววงในบอกว่า ลูกชายตระกูลริวงะแข่งขันกันมาหลายอย่างเพื่อเป็นผู้สืบทอดตระกูล แต่ผลการแข่งขันทุกครั้งคือเสมอ”
[1] ซามะ (さま) แปลว่า ท่าน เป็นคำเรียกต่อท้ายชื่อที่สุภาพสำหรับเรียกคนที่นับถือ หรือในกรณีเด็กสาวไฮสกูลอาจใช้เรียกรุ่นพี่ที่คลั่งไคล้
- Writer
