“I won’t approve your proposal unless you stop talking to Isobel,” aniyang parang walang puso.
Napahawak ako sa kamay niyang nasa beywang ko. Pinisil ko iyon at sinubukang kunin ngunit hindi ako nagtagumpay kaya naman napatingin ako sa kanya gamit ang galit na mukha.
“Carter,” tawag ko sa maliit ngunit may diing boses. “You are being heartless!” sabi ko sa kanya.
Tinignan niya lamang ako ngunit hindi naman nagsalita bago ulit binalik ang tingin kay Peter na maging iyon ay nagulat. Peter is my friend since college. Kung wala si Peter ay wala akong kaibigan!
Siya lang iyong nakakaintindi sa akin kahit hindi ko sinasabi ang mga dahilan ko noon kung bakit ako umaabsent at kung bakit ako umiyak bago pumasok sa klase namin. Mabuting kaibigan si Peter ayaw kong maging ang pagkakaibigan namin
