ตอนที่2 คิมุระ คิริว
ย่านโคมแดง เมืองโอซาก้า ประเทศญี่ปุ่น
เวลา23.00น.
“อ่า อ้าปากกว้างๆ สิที่รัก แล้วอมมันเข้าไปในปากของเธอ อืมม แบบนั้นแหละ โอ้วว์ ดีมากเด็กน้อย เชื่อฟังฉันแล้วเธอจะมีความสุขกับมัน”
เสียงห้วนห้าวดังขึ้นภายในห้องของสถานบริการสำหรับบุรุษแห่งหนึ่ง ย่านโทบิตะในเมืองโอซาก้ามีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องของสถานบริการเพื่อผ่อนคลายสำหรับท่านชายทั้งหลาย สถานบันเทิงยามราตรีต่างๆ รวมถึงแหล่งการพนันซึ่งอยู่นอกเหนือกฎหมายควบคุม อีกทั้งเป็นย่านที่พวกยากูซ่ามีอิทธิพลมากที่สุด อันเนื่องมาจากผู้ถือกฏหมายบางคนถูกอำนาจเงินตราเข้าครอบงำ
“แล้วฉันต้องทำยังไงต่อคะ… นายท่าน”
เสียงหญิงสาวอู้อี้ เหมือนมีอะไรบางอย่างคาอยู่เต็มปาก
“ตวัดลิ้นของเธอเลียให้รอบ แล้วขบมันเบาๆ”
ชายคนเดิมบอกวิธีการปฏิบัติให้กับหญิงสาว
คิมุระ คิริว นักสืบหนุ่มในวัยยี่สิบห้าปีขมวดคิ้วมุ่น พร้อมกับเบ้ปากขณะแนบใบหูเข้ากับฝาผนังห้อง เพื่อฟังบทสนทนาของผู้ต้องสงสัยในห้องติดกัน ทั้งเขาและหัวหน้าได้รับมอบหมายภารกิจให้เฝ้าติดตามผู้ต้องหาสำคัญรายหนึ่ง ที่คาดว่าจะมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่
“เป็นไรคิริว แกทำหน้าแปลกๆ ได้ยินอะไรยังงั้นเหรอ”
เสียงชายวัยกลางคนชื่อคินตะซึ่งมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าของชายหนุ่ม กระซิบถามเสียงเบาข้างหู
“ผมได้ยินเหมือนผู้ต้องสงสัยจะให้หญิงบริการอมของกลาง เพื่อทำลายหลักฐานครับหัวหน้า แต่ผมยังไม่แน่ใจว่าไอ้ที่ผู้หญิงคนนั้นอมมันเป็นอะไรกันแน่ครับ”
คิริวก้มศีรษะหลังจากบอกเล่าสิ่งที่เขาได้ยินมาจากการสนทนาของห้องข้างๆ
“แกนะแก ไม่เอาไหนจริงๆ ถอยออกมาฉันจะฟังเอง”
คินตะขยับตัวเข้าไปนั่งในตำแหน่งที่ลูกน้องนั่งอยู่ แล้วแนบใบหูเข้ากับผนังห้อง
“ค่อยๆ ขบมันเบาๆ อ่า เป็นไงบ้าง”
“อุ้ย มันมีน้ำออกมาด้วยค่ะนายท่าน”
คินตะอ้าปากค้างทำตาโตกับบทสนทนาที่ได้ยิน แล้วสมองก็ประมวลออกมาเป็นภาพอิโรติกสุดวาบหวิวในหัว
“ได้ยินอะไรมั้ยครับ หัวหน้า”
“ชู่ววว์ เงียบก่อนเจ้าโง่” คินตะยกนิ้วขึ้นมาแนบริมฝีปาก
“เป็นไง รสชาติดีใช่มั้ย ฮา ฮา”
“มัน
*… หวานอร่อยมากเลยค่ะนายท่าน” เสียงหญิงสาวร่าเริง*
“ต้องแน่อยู่แล้ว เพราะมันเป็นลูกอมรสที่ฉันชอบที่สุด เธอจะเอาอีกเม็ดก็ได้นะฉันมีเยอะ”
“บ้าฉิบ!!”
คินตะหลับตาส่ายหน้า พอลืมตาขึ้นมาก็ฝาดฝ่ามือลงบนหัวลูกน้องฉาดใหญ่ คิริวที่ยังทำหน้างงอยู่ยกมือลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“กลับกันได้ละเจ้าโง่คิริวก็แค่คนป้อนลูกอมกัน คราวหลังหาข้อมูลมาดีดีก่อนนะ แกทำให้ฉันเสียเวลาชะมัดเจ้าคิริวเอ้ย”
คินตะหัวเสียพรวดลุกขึ้นเดินออกจากห้อง โดยมีคิริววิ่งตามออกไปติดๆ