“ช่างเป็นโอกาสดีเสียจริง ข้าปล่อยให้เจ้าได้เติบโต และเปี่ยมด้วยความเก่งกล้า มากด้วยพรสวรรค์ คิดดูเถิด หากเจ้าต้องสิ้นลมหายใจยามนี้ มันจะน่าเสียดายสักเพียงใด”
พ่านถูพึมพำจบ จึงก้าวไปอยู่ด้านหลังจวี้ชิงหราน ซึ่งนางหมุนตัวและพยายามมองชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้า ยามนั้น รู้สึกคุ้นตา และหญิงสาวพยายามใช้ความคิดทบทวน
“แม่นางท่านนี้ ต้องการสิ่งใดเป็นพิเศษหรือ”
จวี้ชิงหรานประเมินอยู่ในใจ ร้านค้าดังกล่าวเมื่อเข้ามา มีคนดูแลเป็นสตรี นางบอกอีกฝ่ายให้เตรียมของให้หลายอย่าง แต่พอมาถึงด้านใน ชายที่ท่าทางแปลกๆ กลับมาถามความต้องการของนางอีกหน
“ข้าแจ้งด้านนอกแล้ว ยามนี้เพียงแค่ต้องการดู สินค้าอย่างอื่น”
พ่านถูยิ้มเหยาะในใจ นางคงจำเขาไม่ได้แน่ๆ
“นอกจากดอกเกลือหอม และสมุนไพรที่เห็นเบื้องหน้า ยังมีสิ่งที่ท่านต้องชอบอีก ทั้งผลไม้ดองสำหรับทำขนม และสุราชั้นเยี่ยม”
“น่าสนใจ แต่ข้ามีของพวกนั้นมิน้อย” กล่า
