แม่พิศแอ่นร่างขึ้นสูงตามจังหวะที่คุณหลวงละเลงปลายลิ้น ทั้งเสียงหวานก็ครวญครางไม่หยุด ฝ่ามือปะป่ายบีบกระชับหมอนนุ่ม ดุจจะระบายความอัดอั้นเสียวซ่านจนหมอนนั้นแทบขาดคามือ
เพราะความซ่านเสียวที่ถูกกระทำครั้งแล้วครั้งเล่ามีแต่จะเพิ่มเติมมากขึ้นมากขึ้น จนไม่รู้ว่าที่ตนกำลังเจอและรู้สึกอยู่นี้มาจากฤทธิ์ยาที่คุณหลวงผัวรักให้ดื่ม หรือมาจากความอัดอั้นภายในกันแน่ หล่อนจึงอยากให้คุณหลวงแทะกินและชอนไชเข้าไปในโพรงดอกไม้งามไม่หยุด
หล่อนอยากได้ความยิ่งใหญ่ของคุณหลวง เข้ามาล่วงล้ำภายใน มากกว่าปลายลิ้นและปลายนิ้วที่ทำให้หล่อนไปไม่ถึงสวรรค์สูงสุด
แม่พิศครวญครางราวได้รับความทรมานอย่างแสนสาหัส แต่หลวงสรเดชฯ กลับรู้ว่าไม่ใช่ นั่นคือความกระหายอยากบางสิ่งมาเติมเต็มอย่างที่สุดต่างหากเล่า เพราะเมื่อปลายลิ้นจ้วงแทงครั้งแล้วครั้งเล่า เมียสาวของคุณหลวง ก็แอ่นดอกไม้งดงามขึ้นทุกครั้ง ทั้งเสียงหวานยังร
