“จริงรึ พี่ว่าประเดี๋ยวมันก็เหมือนคนอื่นๆ ไม่มีใครจะสู้แม่พิศได้สักคน พี่อยากนอนกับเมียนี่นา นะ คืนนี้ให้พี่นอนกับแม่พิศ แล้ววันพรุ่งค่อยไปหานังเรียมมันก็ได้ นะแม่พิศ ทูนหัวของพี่ พี่อยากกลืนกินแม่พิศเหลือเกิน”
ไม่วายที่คุณพระจะออดอ้อนอยากนอนกับเมีย เพราะเนื้อตัวหอมกรุ่นของแม่พิศที่คลอเคลียอยู่ด้านข้างก็เร้าอารมณ์ท่านมากที่สุดแล้ว ความปรารถนาที่กดเก็บมาหลายวัน ท่านอยากจะปลดปล่อยใส่เมียรัก เพราะไม่แน่ใจว่านางเรียมจะทำให้ท่านสมหวังได้ดังที่แม่พิศอวดสรรพคุณหรือเปล่า
“เชื่อน้องสิเจ้าคะ พ้นคืนนี้ไปคุณพี่จะลืมน้องเสียกระมัง”
“โธ่! แม่พิศจ๋า ไม่มีใครจะทำได้ถูกใจพี่เท่าแม่พิศดอก พี่อยากร่วมกับแม่พิศแค่คนเดียว ไม่อยากได้หญิงอื่นอีก ไม่มีดอกไม้ใดที่พี่จะกลืนกินหยาดน้ำหวานระรื่นลิ้นได้เท่าดอกไม้เบ่งบานของแม่พิศอีกแล้ว นะแม่พิศนะ พี่ขอ...”
แม่พิศสะท้านตามคำกระซิบบอก แลอยากจะเปลี่ยนใจเสียเดี๋ยวนี้
