หวงซีซวนแม้จะถูกขับไล่อออกจากหอไผ่หยกชา กว่าจะรู้สึกตัวเขาก็เข้าไปนั่งภายในนั้นแล้ว แล้วยังเลือกมุมที่มองเห็นไป๋เจียเจียที่กำลังควบคุมดูแลบ่าวไพร่ซ่อมแซมซุ้มที่เขาเผาไหม้นั่นเอง
หญิงสาวไม่ได้สนใจมองมายังหวงซีซวนแม้แต่น้อย แววตาที่มองมายังฉาบด้วยควาเย็นชาชั้นหนึ่ง
แผ่นไม้บางจุดก็ถูกเผา ไป๋เจียเจียที่แหงนหน้ามองจุดบนหลังคาไม่ได้สนใจดูที่พื้นที่ตนเองเหยียบ จึงทำให้เผลอเหยียบแผ่นไม้หัก
“ว้าย!!” หญิงสาวพลาดท่ากำลังจะตกลงสระน้ำ
เพียงกระพริบตา หวงซีหวนก็ไปรับร่างสาวงามได้ทันท่วงที
ดังคล้ายทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว 2 สายตาประสาน ความรู้สึกลึกซึ้งหวานล้ำออกมาจากจิตใจของหวงซีหวนเต็มล้นในนัยน์ตา ไป๋เจียเจียทั้งตื่นตระหนกและหวาดหวั่นรีบหลบสายตาที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาคู่นั้นของหวงซีซวน
“ท่านปล่อยข้านะ” ไป๋เจียเจียหลังได้สติก็รีบดึงตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของบุรุษ
“ขออภัยแม่นางไป๋ ล่วงเกินท่านแล้
