รุ่งเช้า..
“บราวน์ เตรียมตัวเสร็จหรือยังลูกลงมาทานข้าวเร็ว” เสียงแม่ตะโกนมาจากข้างล่าง
“กำลังจะลงไปค่ะแม่” ฉันตะโกนตอบพร้อมหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าและหนังสือลงไปข้างล่างไปทานข้าวกับแม่
เราออกเดินทางกันแต่เช้าเพราะบ้านปู่อยู่อีกเมืองนึงที่ค่อนข้างไกล ทีแรกฉันตั้งใจใจที่จะไม่บอกใครเรื่องไปบ้านปู่เพราะอยากปลีกตัวออกจากเรื่องวุ่นวายที่ผ่านๆ มาแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าพวกฮันนี่อาจจะเป็นห่วงเลยว่าจะไลน์ไปบอกตอนจะขึ้นรถ แต่เมื่อเช้าตอนฉันลงมาจากห้องฉันไม่ได้หยิบมือถือลงมาด้วยสรุปแล้วฉันเลยไม่ได้บอกใครเลยว่าฉันไปบ้านปู่ ^^’ ’
ระหว่างทางมาแม่พาฉันแวะดูนั่นดูนี่ตลอดทางนี่แหละแม่ฉันวันหยุดก็เต็มที่กับชีวิตส่วนวันทำงานก็บ้างานเอาเป็นเอาตาย จะว่าไปแม่ก็ยังมีงอนๆ พ่ออยู่ด้วยกลับไปบ้านปู่นี่จะยังไงเนี่ย หลังจากที่คุณย่าเสียตอนฉันอายุ 15 คุณพ่อก็ลาออกจากงานที่เก่าแล้วมาทำงานแถวบ้านเพื่ออยู่กับคุณปู่แทน ส่วนแม่ฉั
